آیا جان کانادایی‌ها عزیزتر از ایرانی‌هاست؟

یک: وقتی هواپیمای اکراینی توسط موشک خودی سقوط کرد شمار زیادی از هموطنان عزیز ما از جمله یکی از دانشجویان عزیز من قربانی شدند. موج همدردی در جهان شکل گرفت؛ عکس پروفایل بسیاری از ایرانیان در فضای مجازی تغییر کرد. بدون هیچ شکی این‌ یک فاجعه بزرگ بود؛ بخصوص آنکه بسیاری از آنها از افراد شایسته و تحصیل کرده هموطن ما ساکن کانادا بودند.
دو: در ماه های اخیر حملات کایوت ها به کسانی که در پارک استنلی ونکوور کانادا قدم می زنند بیشتر شده است. کایوت ها چند نفر را گاز  گرفته یا دنبال کرده اند. متخصصان حیات وحش و زیست شناس ها، غذا دهی توسط انسان را عامل تغییر رفتار این حیوان تشخیص دادند. مسئولین با مشورت متخصصان دستور کشتن ۳۵ کایوتی را صادر دادند که تغییر رفتار آنها برای شهروندان خطرناک تشخیص داده شده است. کایوت یکی از نزدیکترین حیوانات به سگ و شغال است. 

سه: در تاریخ ۶ اردیهشت ۱۴۰۰ یک جوان موسیقیدان ساکن شاهین شهر قربانی حمله سگ های ولگرد شد. این حادثه یک استثناء نبود. ایران پر شده از سگ‌های ولگردی که به مدد دوستان سگ دوست غذا رسان (حامیان)، هر روز زیادتر و زیادتر می شوند. قربانی این سگ‌های ولگرد عمدتا حاشیه نشین ها، کودکان بی پناه، طبیعت گردان، دوچرخه سواران و مردم عادی هستند که به سختی قادر به دفاع در مقابل حملات گله ای سگ‌ها می باشند. حملات سگ ها در ایران به حدی زیاد شده است که بسیاری از مردم حتی امکان رفتن به کوه و طبیعت را بخصوص در ساعات خلوت ندارند. آمار بالای گاز گرفتگی سگ ها، چهل پنجاه نفر کشته و میلیون ها نفری که حداقل یکبار تجربه تلخ دنبال کردن سگ را تجربه کرده اند گوشه ای از گرفتاری های افزایش سگ‌های بی صاحب است. چند روز پیش با دوستی صحبت می کردم؛ می گفت هر موقع برای دیدار پدر و مادر به شمال می رود، در جاده چالوس اغلب در صورت توقف مورد حمله یا مزاحمت سگ‌ قرار می گیرد.  البته عده ای خوشحالند چون پر شدن سگ در همه جا را موفقیتی بزرگ علیه حکومتی می دانند که سگ را نجس می داند. 
4- افزایش سگ ها در مناطق طبیعی و زیستگاه سایر جانوران، بخصوص مناطق حفاظت شده باعث کشتار وسیع توله های سایر پستانداران و شمار زیادی از دیگر جانوران شده است. آنها می توانند با تغییر در جمعیت علف خواران باعث تغییر در پوشش گیاهی و ایجاد آتش سوزی نیز بشوند. 

نتیجه گیری:
این کشور سرزمین حل نشدن مسائل است. کرونا آخرین مورد از سریال ناتوانی مسئولین در حل مشکلات است. در غیاب دانشمندان تصمیمات در این کشور را معمولا یا سیاستمداران یا گروه های فشار می گیرند.  

هم جامعه و هم دستگاه های دولتی ما نسبت به کشته و زخمی شدن هموطنان در اثر حمله سگ‌ها حساسیتی ندارند ولی اگر خطایی توسط پیمانکاران شهرداری ها در رابطه با جمع آوری سگ ها رخ دهد، خیل زیاد حامیان سگ شلوغ کاری می کنند و در فضای مجازی و تهیه انواع کلیپ ها سعی در بیرحم نشان دادن جامعه ایران دارند.
آنها حتی کشته و زخمی شدن افراد توسط سگ را امری عادی جلوه می دهند و معتقدند که حق کسانی است که وارد محیط زندگی سگ ها شده اند. بخشی از این جماعت خشونت طلب به حدی بی شرم اند که اگر کسی مطلبی نوشت و اظهار نظری کرد، مادر، همسر و دختر او را به تجاوز تهدید می کنند اما به این سوال پاسخ نمی دهند که چرا در کانادا وقتی مسئولین تصمیم به کشتن کایوت ها می گیرند آب از آب تکان نمی خورد.
شاید ما هم پذیرفتیم که شهروند کانادایی خونش از شهروند ایرانی غلیظ تر است و ایران تنها کشوری در جهان است که با داشتن قوی ترین شبکه حامیان سگ و گربه در جهان به حدی از شعور و شناخت رسیده که حاضر است جان همنوع خودش را با جان سگ و گربه عوض کند. به عنوان یک محیط زیستی می توانم انگشت به دهان بگیرم چرا این جمعیت منسجم سگ و گربه دوست در مقابل سایر مشکلات محیط زیستی از کشتار سایر گونه های حیات وحش، ریختن زباله، آتش سوزی و صدها درد و بلای دیگر حساسیتی ندارند. 

متاسفانه این استانداردهای دو گانه را دولتیان نیز اعمال می کنند. آنها به جای برخورد با باندهای سازمان یافته غذا رسانی که گویا درآمدهای سرشاری هم دارند با کسانی برخورد می کند که سگ هایشان تحت کنترل است و کمتر خطری برای امنیت، بهداشت و محیط زیست دارند. کاش با به رسمیت شناختن نگهداری سگ در خانه (به شرط ثبت، داشتن فضای مناسب، بیمه و پرداخت عوارض) با کسانی برخورد می شد که با ازیاد دو گونه مهاجم آسیب جدی به تنوع زیستی، امنیت و بهداشت عمومی وارد می کنند.