معرفی و پیشینه هفت گروه دانشکده مهندسی دانشگاه فردوسی مشهد

ایسنا/خراسان رضوی پس از انقلاب فرهنگی و بازگشایی دانشگاه‌ها، به دنبال ادغام‌هایی که صورت گرفت و همچنین ایجاد رشته‌های جدید مانند برق و عمران طبیعتاً فضای بزرگتری برای دانشکده مهندسی نیاز بود. از این زمان، بخش آموزشی دانشکده مهندسی در دو مکان ضلع شمالی پردیس دانشگاه و ساختمان دانشگاه کار واقع در جاده آسیایی استقرار یافت. بنابراین به لحاظ وسعت مکانی، دانشکده گسترش قابل ملاحظه‌ای یافت. با این وجود، هنوز هم فضای کافی برای بخش‌های اداری، کلاس‌های آموزشی و کارگاه‌ها و آزمایشگاه‌ها وجود نداشت. 

پس از آماده‌سازی ساختمان جدید دانشکده «فعلی» در ضلع غربی پردیس دانشگاه، فضایی به مساحت ۳۶ هزار مترمربع در اختیار دانشکده قرار گرفت. پس از آن ساختمان پیشین دانشکده مهندسی واقع در ضلع شمالی پردیس دانشگاه به دانشکده اداری اقتصادی تحویل داده شد و ساختمان جاده آسیایی نیز در اختیار دانشکده دامپزشکی قرار گرفت. بنابراین ساختمان جدید دانشکده با وسعت قابل ملاحظه‌ای که داشت محل تجمع همه گروه‌های آموزشی شد. در ادامه، به دنبال افزایش گروه‌های آموزشی، مقاطع تحصیلی، رشته‌ها و گرایش‌ها بر تعداد آزمایشگاه‌ها و کارگاه‌ها اضافه شد و خودبه‌خود به توسعه فضایی و مکانی دانشکده منجر شد. دانشکده مهندسی با زیربنایی حدود ۴۸ هزار مترمربع شامل فضاهای آموزشی، اداری، خدماتی، کارگاهی و با داشتن چهار سالن اجتماعات که مجموعاً دارای ظرفیت بیش از هشتصد نفرند، بزرگترین دانشکده دانشگاه فردوسی مشهد به شمار می‌آید.‌

گسترش جمعیتی

درباره توسعه عددی دانشجویان دانشکده مهندسی، طبق آگاهی‌هایی که اسناد در خود جای‌دادند تا قبل از ادغام دانشگاه کار با دانشکده مهندسی، تعداد دانشجویان این دانشکده حدود ۱۸۰ نفر بوده است. پس از ادغام تعداد دانشجویان به حدود ۶۵۰ نفر رسیده و با دانشجویان جدیدی که در مهرماه و بهمن‌ماه پذیرش شدند در اواخر این سال به یکباره جمعیت دانشجویان دانشکده به رقم ۱۱۵۰ رسیده است. پس از انقلاب فرهنگی ظرف دو، سه سال تعداد دانشجویان نزدیک به ۱۰برابر شده است. این افزایش عددی سال به سال رو به گسترش بوده است و اکنون که نزدیک به چهار دهه از آن تاریخ می‌گذرد، دانشکده مهندسی دارای بیش از۶۰۰۰ دانشجو است.

گسترش رشته‌ها، گرایش‌ها و مقاطع تحصیلی

در بدو تأسیس دانشکده مهندسی، مقررشده بود که دانشکده با گروه‌های آموزشی مهندسی مکانیک و مهندسی برق آغاز به کار کند؛ اما رشته مهندسی برق به دلیل محدودیت‌هایی که وجود داشت پا نگرفت. پس از ادغام دانشگاه کار با دانشکده مهندسی نیز رشتە سوم یعنی رشته مهندسی عمران در دانشکده مهندسی متولد شد. رشته بعدی که به دانشکده مهندسی اضافه شد رشته کامپیوتر بود. رشته کامپیوتر در ابتدا جزو گروه آموزشی ریاضی و در دانشکده علومِ پایه مستقر بود. پس از اینکه گروه علوم ریاضی از دانشکده علوم جدا شد و به‌صورت یک دانشکده مستقل درآمد؛ رشته کامپیوتر نیز به‌عنوان یک گروه مستقل به دانشکده مهندسی انتقال یافت. انتقال رشته کامپیوتر به دانشکده مهندسی در سال ۱۳۶۸ صورت گرفت. هم‌اکنون دانشکده مهندسی دارای هفت گروه آموزشی است که به معرفی و توضیح پیشرفت و توسعه آن‌ها می‌پردازیم.

گروه مهندسی مکانیک

گروه آموزشی مهندسی مکانیک در مهرماه ۱۳۵۴ با پذیرش ۳۰ دانشجو به‌ عنوان اولین رشته و گروه آموزشی دانشکده مهندسی فعالیت خود را آغاز کرد. گروه مهندسی مکانیک به مدت چهار سال تنها گروه آموزشی دانشکده مهندسی بود. این گروه و کلاً دانشکده مهندسی، تا اواسط دهه ۶۰  تنها در مقطع کارشناسی دانشجو پذیرش می‌کرد تا اینکه در سال ۱۳۶۴ اولین دوره کارشناسی ارشد مکانیک –گرایش تبدیل انرژی- راه‌اندازی شد. در این سال تعداد پنج نفر در این مقطع پذیرش شدند که همگی آنان هم‌اکنون عضو هیأت علمی هستند. هنگامی‌که گروه مهندسی مکانیک، مقطع کارشناسی ارشد را در دانشکده مهندسی راه‌اندازی نمود، این دانشکده جزو اولین دانشکده‌هایی بود که دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد را پذیرش می‌کرد.

پس‌از آن، در سال ۱۳۷۵ گرایش طراحی کاربردی نیز به گرایش‌های کارشناسی ارشد گروه مهندسی مکانیک افزوده شد و در سال ۱۳۸۶ مجوز ایجاد رشته هوافضا در مقطع کارشناسی ارشد برای گروه مهندسی مکانیک گرفته شد. رشته هوافضا خود دارای سه زیر رشته آئرودینامیک، جلوبرندگی و سازه‌های هوایی است. اکنون گروه مهندسی مکانیک دانشگاه فردوسی مشهد دارای دو رشته «مهندسی مکانیک» و «مهندسی هوافضا» در مقطع کارشناسی است. در مقطع کارشناسی ارشد نیز ۶گرایش «تبدیل انرژی»، «طراحی کاربردی»، «ساخت و تولید»، «آئرودینامیک»، «جلوبرندگی» و «سازه‌های هوایی» وجود دارد. در مقطع دکتری نیز در چهار گرایش «تبدیل انرژی»، «آئرودینامیک»، «مکانیک جامدات» و «دینامیک-کنترل و ارتعاشات» اقدام به پذیرش دانشجو می‌کند.

گروه مهندسی مکانیک درحال حاضر دارای ۶۸۵ دانشجوی کارشناسی است و در مقطع تحصیلات تکمیلی ۲۶۹ دانشجوی کارشناسی ارشد و ۱۶۰ دانشجوی دکتری دارد. این گروه با ۳۳ عضو هیأت علمی یکی از بزرگترین گروه‌های آموزشی دانشکده است و با داشتن افراد متخصص در زمینه‌های گوناگون شامل موتورهای احتراق داخلی، آئرودینامیک، انرژی، انتقال حرارت، مکانیک سیالات، مکانیک خودرو رباتیک و کنترل، شکل دادن صفحات، بهینه‌سازی، ارتعاشات، مکانیک شکست و خستگی و مواد مرکب قادر به فعالیت در زمینه‌های گسترده‌ای است.

گروه مهندسی برق

پس از ایجاد ناموفق رشته برق در سال ۱۳۵۴ و انحلال آن، با فراهم شدن شرایط و رفع محدودیت‌ها در سال ۱۳۵۸ گروه مهندسی برق با حوزه تخصصی الکترونیک تأسیس شد و فعالیت خود را ادامه داد. با وقوع انقلاب فرهنگی، به دنبال انحلال دانشگاه کار که دارای سه رشته الکترونیک، الکتروتکنیک و راه و ساختمان بود، با توجه به ادغام آن به دانشکده مهندسی تعداد اعضاء هیأت علمی و دانشجویان گروه مهندسی برق افزایش چشمگیری یافت.

گروه مهندسی برق دانشگاه فردوسی مشهد دارای یک گرایش در مقطع کارشناسی و پنج گرایش با نام‌های «الکترونیک»، «قدرت»، «کنترل»، «مخابرات» و «مهندسی پزشکی «بیوالکتریک» است. گرایش قدرت نیز دارای دو زیر گرایش به نام‌های «سیستم و الکترونیک» و «قدرت و ماشین‌های الکتریکی» و گرایش مخابرات نیز دارای دو زیر گرایش به نام‌های «سیستم» و «کنترل» است. در مقطع دکتری نیز این گروه در گرایش‌های «الکترونیک»، «قدرت»، «کنترل» و «مخابرات» اقدام به پذیرش دانشجو می‌کند. گروه مهندسی برق اکنون دارای ۶۹۰ دانشجو در مقطع کارشناسی است و در مقاطع تحصیلات تکمیلی نیز تعداد ۲۲۷ دانشجوی کارشناسی ارشد و ۱۷۴‪ دانشجوی دکتری در آن مشغول تحصیل هستند.

گروه مهندسی عمران

بعد از انقلاب فرهنگی، با انحلال دانشگاه کار، رشته‌های آموزشی آن در دانشکده مهندسی ادغام شد. دانشگاه کار دارای سه شاخه الکترونیک، الکتروتکنیک و راه و ساختمان بود که ادغام آن در دانشکده مهندسی باعث شد هم به امکانات آموزشی گروه مهندسی برق افزوده شود و هم با امکانات و تجهیزاتی که در زمینه راه و ساختمان داشت زمینه‌ساز ایجاد رشته جدید «مهندسی عمران» شود. با توجه به غنای گروه مهندسی عمران در حوزه سازه، هنگامی‌که مقطع کارشناسی ارشد در گروه مهندسی عمران راه‌اندازی شد، اولین گرایش، گرایش سازه بود. پس از گرایش سازه، در مقطع کارشناسی ارشد، گرایش‌های آب، سازه‌های آبی، خاک، راه و ترابری و اخیراً مهندسی مدیریت ساخت و محیط‌زیست نیز راه‌اندازی شده است.

گروه مهندسی عمران، متولی آموزش در گرایش «مهندسی آب و سازه‌های هیدرولیکی»، «مهندسی و مدیریت منابع آب»، «راه و ترابری»، «ژئوتکنیک»، «مهندسی محیط‌زیست»، «سیستم‌های اطلاعات جغرافیایی «GIS» ،«مهندسی نقشه‌برداری-سنجش از دور» و برخی از گرایش «مهندسی و مدیریت ساخت» در سه مقطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری است. از سال۱۳۷۷ گروه مهندسی عمران، اقدام به پذیرش دانشجو در مقطع دکتری کرد. قدیمی‌ترین گرایش در مقطع دکتری، گرایش سازه و آب بود. گروه مهندسی عمران در گرایش‌های دیگری از جمله گرایش خاک، محیط‌زیست، مدیریت ساخت، سنجش از راه دور و اطلاعات جغرافیایی نیز موفق به راه‌اندازی دوره دکتری شد.

علاوه بر پیشرفت در گرایش‌ها و مقاطع تحصیلی، گروه مهندسی عمران، زمینه‌ساز و پایه‌گذار ایجاد دو دانشکده در دانشگاه فردوسی مشهد شده است. در گروه مهندسی عمران در حال حاضر۳۳۳ تعداد دانشجو در مقطع کارشناسی، ۲۷۴ دانشجو در مقطع کارشناسی ارشد و ۱۱۹ دانشجو در مقطع دکتری مشغول تحصیل هستند. این گروه دارای آزمایشگاه‌های آموزشی و پژوهشی مصالح ساختمان و تکنولوژی بتن، دینامیک سازه، روسازی، سازه، هیدرولیک، مکانیک خاک و نقشه‌برداری و سیستم اطلاعات جغرافیایی و سنجش ازدور است.

گروه مهندسی کامپیوتر

در سال ۱۳۴۹ همزمان با دانشگاه‌های تهران و صنعتی شریف، رشته‌ای در دانشکده علوم دانشگاه فردوسی مشهد ایجاد شد به نام «آمار و کامپیوتر» که پس از پیروزی انقلاب اسلامی، نام آن به «علوم کامپیوتر» تغییر یافت. در اواخر دهه۱۳۶۰ به «مهندسی کامپیوتر» تغییر نام داد و به دانشکده مهندسی انتقال پیدا کرد. پس از آنکه با نظر وزارت علوم تصمیم بر این شد گروه مهندسی کامپیوتر از قالب علوم کامپیوتر خارج و به مهندسی کامپیوتر تبدیل شود، نیاز به انتقال این رشته به عنوان زیرگروه علوم ریاضی از دانشکده علوم به دانشکده مهندسی به وجود آمد. برای تبدیل علوم کامپیوتر به مهندسی کامپیوتر می‌بایست تعداد درس‌های مهندسی در این رشته افزایش می‌یافت که یکی از ملزومات آن، ایجاد آزمایشگاه‌هایی از قبیل مدار الکتریکی و دیجیتال، سیستم عامل و کامپایلر بوده است که رفته‌رفته ایجاد و تجهیز شدند. 

گروه آموزشی مهندسی کامپیوتر، اینک دارای چهار گرایش «نرم‌افزار»، «شبکه»، «هوش مصنوعی» و «معماری کامپیوتر» است. این گروه از سال ۱۳۷۴ اقدام به تأسیس گرایش نرم‌افزار در مقطع کارشناسی ارشد نمود.

گروه مهندسی شیمی

از عواملی که منجر به تأسیس رشته مهندسی شیمی در دانشگاه فردوسی مشهد شد، مسئله گاز و وجود پالایشگاه شهید هاشمی نژاد در خانگیران سرخس بود. درواقع با توجه به وجود صنعت گاز و پالایشگاه آن در منطقه شرق کشور، این نیاز احساس می‌شد که یک گروه آموزشی در دانشگاه فردوسی مشهد ایجاد شود تا بتواند در زمینه‌های علمی به این صنعت کمک کند؛ بنابراین اولین گرایشی که در گروه مهندسی شیمی در مقطع کارشناسی ایجاد شد، گرایش صنایع گاز بود. در حال حاضر گروه مهندسی شیمی در سه رشته مهندسی شیمی، مهندسی پلیمر و مهندسی نفت در مقطع کارشناسی دانشجو می‌پذیرد. 

از دهه ۱۳۸۰ نیز گروه مهندسی شیمی وارد عرصه تحصیلات تکمیلی شد و برای اولین بار مقطع کارشناسی ارشد این گروه با گرایش صنایع غذایی آغاز به کار کرد. این گروه در مقطع کارشناسی ارشد در هشت گرایش صنایع غذایی، فرآوری و انتقال گاز، مدل‌سازی- شبیه‌سازی و کنترل، پدیده‌های انتقال و فرآیندهای جداسازی، بیوتکنولوژی، طراحی فرآیند، مهندسی پلیمر و نانو فناوری به پذیرش دانشجو می‌پردازد. مقطع دکتری مهندسی شیمی نیز دارای دو گرایش «مهندسی شیمی» و «پدیده‌های انتقال و فرآیندهای جداسازی» است. درحال حاضر گروه مهندسی شیمی دارای ۵۵۲ دانشجوی کارشناسی،۲۱۱ دانشجوی کارشناسی ارشد و ۹۴ دانشجوی دوره دکتری است.

گروه مهندسی مواد و متالورژی

رشته و گروه مهندسی مواد و متالورژی نیز همچون گروه مهندسی شیمی در سال ۱۳۷۰ ایجاد شد. این گروه فعالیت رسمی خود را از مهرماه سال ۱۳۷۲ با پذیرش دانشجوی کارشناسی در گرایش ریخته‌گری آغاز نمود. در این گرایش فقط دو دوره دانشجو پذیرفته شد و با تغییر برنامه کارشناسی مهندسی مواد که در سال ۱۳۷۵ از سوی شورای عالی برنامه‌ریزی وزارت متبوع ابلاغ شد، دانشجویان ورودی ۷۴ به گرایش متالورژی صنعتی تطبیق داده شدند و گرایش ریخته‌گری با به پایان رسیدن تحصیلات دانشجویان دو دوره یادشده حذف شد.

گروه مهندسی مواد و متالورژی ابتدا مقطع کارشناسی را با حوزه تخصصی شناسایی مواد فلزی آغاز کرد. سپس در مقطع کارشناسی ارشد با توجه به ضرورت‌ها و نیازهای سطح استان خراسان گرایش‌های کارشناسی ارشد خود را ایجاد کرد. هنگامی‌که قصد ایجاد گرایش استخراج در این گروه مطرح شد، توجیه آن این بود که در سطح استان خراسان صنعت فولاد رشد قابل‌ملاحظه‌ای داشته است؛ ضمن اینکه به لحاظ معدنی نیز استان خراسان در جایگاه خوبی قرار دارد. در این استان صنایع سنگین اسفراین، فولاد نیشابور، زغال‌سنگ طبس و سنگ‌آهن سنگان فعالیت دارند؛ بنابراین با توجه به معادن سنگ‌آهن، معادن زغال‌سنگ و وجود کارخانه در این زمینه‌ها تصمیم بر این شد که گرایش استخراج در گروه مهندسی مواد و متالورژی ایجاد شود تا نیازهای علمی این حوزه برطرف شود. 

پس ازآن با توجه به اینکه گرایش «خوردگی» علاقه‌مندان زیادی در میان دانشجویان داشت و معمولاً دانشجویان رتبه‌های بالای کنکور وارد این گرایش می‌شدند؛ برای ارتقاء گروه و رفع نیازهای استان، گرایش خوردگی نیز در گروه مهندسی مواد و متالورژی ایجاد شد. گروه مهندسی مواد و متالورژی، یک گرایش در مقطع کارشناسی دارد که با همان عنوان «مهندسی متالورژی و مواد» شناخته می‌شود و در زمینه متالورژی صنعتی به تربیت دانشجو می‌پردازد. در مقطع کارشناسی ارشد نیز در گرایش‌های «شناسایی و انتخاب مواد مهندسی»، «استخراج فلزات»، «خوردگی و حفاظت از مواد» و «شکل دادن فلزات» دانشجو پذیرش می‌کند. در مقطع دکتری نیز این گروه از سال۱۳۸۷ اقدام به پذیرش دانشجو در گرایش «مهندسی مواد» کرده است. 

از نکات قابل‌توجه گروه مهندسی مواد و متالورژی، وجود آزمایشگاه‌های بسیار خوب در زمینه‌های تخصصی به‌ویژه در گرایش‌های شناسایی و خوردگی است که از آزمایشگاه‌های نمونه در سطح کشور است. به‌طورکلی گروه مهندسی مواد و متالورژی، آزمایشگاه‌های خوبی دارد؛ اما با مستهلک شدن تجهیزات، بازسازی و جایگزینی دستگاه‌ها و همچنین به‌روزرسانی آن‌ها به علت مشکلات مالی، به‌موقع انجام نمی‌شود. البته این امر مختص گروه مهندسی مواد و متالورژی نیست.

در سراسر دانشگاه، ظاهراً در سال‌های اخیر، بازسازی و جایگزینی ابزار و تجهیزات آزمایشگاه‌ها روند خوبی ندارد. این در حالی است که علاوه بر استفاده دانشجویان و استادان در پروژه‌های علمی دانشگاهی، آزمایشگاه‌های گروه مهندسی مواد و متالورژی ارتباط وسیعی با صنایع دارد. حجم قابل‌توجهی از آزمایشات صنایع مختلف در آزمایشگاه‌های گروه مهندسی مواد و متالورژی به انجام رسیده است و این امر درآمدزایی خوبی برای گروه و دانشگاه داشته است. اکنون شمار دانشجویان کارشناسی این گروه ۳۰۳ نفر، در مقطع کارشناسی ارشد ۱۳۸ نفر و در مقطع دکتری ۳۹ نفر است.

گروه مهندسی صنایع

رشته صنایع، سومین رشته‌ای است که از رشته مادر، یعنی رشته مکانیک، متولد شد. درواقع ۱۵سال پس از ایجاد رشته‌های مهندسی شیمی و متالورژی و مواد، استادان گروه مهندسی مکانیک به این نتیجه رسیدند که رشته مهندسی صنایع که نیاز مبرم صنعت استان است مغفول مانده است؛ بنابراین فرایند ایجاد گروه مهندسی صنایع در سال ۱۳۸۵ کلید خورد. مراحل قانونی ایجاد رشته به‌سرعت طی شد و در مهرماه همان سال، این گروه آموزشی فعالیت خود را آغاز کرد. در اولین دوره، دانشجویان کارشناسی با گرایش تولید صنعتی پذیرش شدند و دانشجویان دوره‌های بعد بدون گرایش، تحت همان عنوان کارشناسی صنایع به تحصیل در این رشته پرداختند. ازجمله گرایش‌های کارشناسی ارشد در سال۱۳۸۹ در گروه مهندسی صنایع، گرایش صنایع صنایع است که اکنون به آن صنایع بهینه یا بهینه‌سازی سیستم‌ها گویند. به‌غیر از آن، گرایش دیگری در گروه صنایع دانشگاه فردوسی مشهد به نام سیستم‌های کلان اقتصادی و اجتماعی ایجادشده است. این گرایش به‌گونه‌ای است که دانشجویان رشته‌های دیگر نیز می‌توانند در آن تحصیل کنند؛ چراکه ماهیت این گرایش به‌گونه‌ای است که مباحث مربوط به صنعت، اقتصاد و جامعه باهم تلفیق شده است.

گروه مهندسی صنایع در مقطع دکتری سابقه چندانی ندارد. درواقع از سال ۱۳۹۳ مجوز ایجاد مقطع دکتری در این رشته تحصیلی گرفته شد. البته در این سال نیز به دلیل تأخیر در دریافت مجوز در مرحله تکمیل ظرفیت، اقدام به پذیرش دانشجو کرد. درحال حاضر گروه مهندسی صنایع دارای ۲۳۳ دانشجوی کارشناسی و ۷۵ دانشجوی کارشناسی ارشد و ۲۵ دانشجوی دکتری است. گروه مهندسی صنایع نیز آزمایشگاه آموزشی خوب و مجهزی دارد. این آزمایشگاه درواقع اولین آزمایشگاهی است که در سراسر دانشگاه فردوسی مشهد توانسته است تأییدیه استاندارد را بگیرد. این آزمایشگاه در حقیقت آزمایشگاه اندازه‌گیری دقیق است و به‌گونه‌ای است که از شرکت‌ها و کارخانجات صنعتی مختلف برای اندازه‌گیری قطعات به آن مراجعه می‌شود. 

تأسیس دانشکده معماری و شهرسازی

یکی از کمبودها و نیازهای دانشگاه فردوسی مشهد، دانشکده معماری و شهرسازی بود که پس از سال‌ها پیگیری، با تلاش‌های گسترده اعضاء هیأت علمی گروه مهندسی عمران به‌ویژه دکتر حسن حاجی کاظمی بالاخره در سال ۱۳۸۴ این دانشکده تأسیس شد. گرچه در بدو تأسیس به لحاظ مکانی، مالی و وجود استادان دارای مشکلاتی بود، اما با تلاش‌ها و پیگیری‌های انجام‌شده توانست به‌تدریج تقویت و تثبیت شود. وضعیت دانشکده در ابتدا به‌گونه‌ای بوده است که به دلیل کمبود استاد، روزهای جمعه استادانی از تهران دعوت می‌شدند و کلاس‌ها به‌وسیله استادان پروازی در این روز تعطیل تشکیل می‌شد. تأمین غذا و امکانات رفاهی استادان مدعو نیز به دلیل تعطیلی دانشگاه توسط شخص رئیس دانشکده صورت می‌گرفت.

تأسیس دانشکده منابع طبیعی و محیط‌زیست 

در دوره ریاست دکتر عبدالرضا باقری بر دانشگاه فردوسی مشهد، با پیگیری‌های ایشان و یک گروه هفت نفره از جمله دکتر شهناز دانش، عضو هیأت علمی گروه مهندسی عمران، ایده ایجاد دانشکده منابع طبیعی و محیط‌زیست به وجود آمد. با توجه به وجود منابع طبیعی در استان و تخریب‌هایی که در حیطه محیط‌زیست اتفاق می‌افتاد، فقدان دانشکده منابع طبیعی در قطب دانشگاهی شرق کشور بیشتر به چشم می‌آمد. بنابراین گروه مذکور برای تأسیس دانشکده منابع طبیعی و محیط‌زیست در دانشگاه فردوسی مشهد اقدام کرده و با تحمل زحمات زیاد، پس از پیگیری‌های مصرّانه، توانستند مجوز تأسیس این دانشکده را بگیرند. از آنجاکه تخصص اصلی دکتر دانش در گروه مهندسی عمران، محیطزیست بود، دکتر باقری ریاست وقت دانشگاه از ابتدا حکم ریاست دانشکده منابع طبیعی و محیط‌زیست را برای ایشان صادر کردند و این دانشکده با در نظر گرفتن اتاق و کلاس‌هایی در محل دانشکده کشاورزی سابق، آغاز به کار کرد.

منبع؛

تاریخچه دانشکده مهندسی دانشگاه فردوسی مشهد، فصل دوم، ص۱۷-۳۸.

انتهای پیام