جشنواره ونیز؛ از جین کمپیون تا شیرین نشاط
بی بی سی فارسی
- محمد عبدی
- منتقد فیلم - محل برگزاری جشنواره
منبع تصویر، EPA
توضیح تصویر،پابلو لارین (چپ) و کریستن استوارت بازیگر آمریکایی با فیلم "اسپنسر" در جشنواره فیلم ونیز شرکت کرده اند
هفتاد و هشتمین دوره جشنواره جهانی فیلم ونیز، به روزهای پایانی خود نزدیک می شود؛ قدیمی ترین جشنواره سینمایی جهان که امسال هم مانند سال گذشته با مقررات دست و پا گیر مربوط به همه گیری کرونا درگیر است: از خالی ماندن صندلی کناری هر نفر در تالارها- که مشکل عمده ای را برای تهیه بلیت برای شرکت کنندگان موجب شده- تا شرط داشتن کارت سبز( واکسن یا جواب تست منفی) برای حضور در جشنواره و بالاخره دیواری بزرگ روبروی فرش های قرمز برای ممانعت از تجمع مردم.
جشنواره امسال با مادران مشابه ساخته پدرو آلمودووار افتتاح شد، فیلمی درباره دو مادر باردار مجرد که بسیاری از منتقدان را نومید کرد، اما دیگر فیلم بخش مسابقه در روز اول، قدرت سگ ساخته جین کمپیون، منتقدان را دو دسته کرد: آنها که شیفته فیلم شدند و دسته دیگری که از آن به عنوان فیلمی ضعیف در کارنامه کمپیون یاد کردند.
کمپیون که فیلم های جذابی چون پیانو را در کارنامه دارد، این بار در فضایی وسترن گونه رابطه دو برادر و رابطه پیچیده همسر یکی از آنها با برادر شوهرش را می کاود؛ رابطه پیچیده عشق و نفرت.
فیلم فضای جذابی دارد اما کمپیون در هدفش- نفوذ به عمق احساسات شخصیت ها- موفق نیست و در نهایت با فیلمی روبرو هستیم که به رغم تحسین ها، از بهترین های سازنده اش فاصله زیادی دارد.
منبع تصویر، EPA
توضیح تصویر،شیرین نشاط فیلمساز ایرانی- آمریکایی با فیلم سرزمین رویاها درجشنواره حضور یافت
آلمودووار و کمپیون با نوزده فیلمساز دیگر در بخش مسابقه برای دریافت شیر طلا رقابت دارند؛ فیلم هایی با کیفیت های بسیار گوناگون که گاه تحسین مخاطب را برمی انگیزند و گاه این سوال اساسی را پیش می کشند که بر اساس چه نوع سلیقه و ارزشگذاری ای به بخش مسابقه راه یافته اند.
فیلم چاله ساخته میکل آنجلو فرامارتینو از دسته دوم است که به طرز غریبی از هر نوع جذابیت و ساختار روایی تهی است و تنها تصاویری در کنار هم قرار گرفته اند که تماشاگر نمی داند چرا باید آنها را دنبال کند.
اما میشل فرانکو فیلمساز مکزیکی در فیلمی به زبان انگلیسی با نام غروب، فضای متفاوتی را تجربه می کند: فضای رهایی از جهان روزمره و پناه بردن به یک زندگی متفاوت و ساده در مکزیک. قهرمان فیلم ناگهان از شرکت بزرگ خانوادگی اش دست می کشد و این عمل او برای اعضای خانواده اش غیر قابل باور است. فیلم با ریتمی آرام فضای جذابی را خلق می کند که در آن قصه گویی - بر خلاف فیلم های قبلی فرانکو- به امری فرعی بدل می شود و فیلمساز از مخاطبش می خواهد که آرامش - و تلاش برای رسیدن به آن- را با شخصیت اصلی اش جست و جو کند، هرچند با وقایع بعدی فیلم، رسیدن به آن ناممکن جلوه می کند؛ سفری در انتها تلخ در جهان بشر امروز و مشکلات لاینحل او.
حادثه فیلمی است از اودری دیوان فیلمساز فرانسوی که داستان دختری جوان در دهه پنجاه میلادی را دنبال می کند، زمانی که ناخواسته بچه دار شده و سقط جنین مجازات زندان دارد. فیلم با آن که سوژه بارها روایت شده ای را دنبال می کند، از طریق ترکیب بندی های هوشمندانه تصویر و نوع روایت درونی احساسات این دختر، موفق می شود از کلیشه های معمول این نوع فیلم بگریزد و به رغم شعارها و صحنه های مربوط به بحث ادبی، به فیلمی فمینیستی در برابر جامعه بسته و پدرسالار بدل می شود که احتمالاً بختی در جوایز امسال خواهد داشت.
منبع تصویر، EPA
توضیح تصویر،آنا لیلی امیرپور، فیلمساز ایرانی- آمریکایی هم با فیلمی به نام مونا لیزا و ماه خونین در بخش مسابقه حضور دارد
اسپنسر ساخته پابلو لارین هم چند روزی از زندگی دایانا شاهدخت ولز را دنبال می کند؛ چند روزی که به مراسم کریسمس پیوند خورده و سخت گیری های سنتی و خانوادگی، درون این زن را می شکند. فیلم با آن که سعی دارد فیلمی درباره احساسات یک زن باشد، خواه ناخواه با مسائل سیاسی گره می خورد و به روایتی علیه خانواده سلطنتی بدل می شود، به ویژه با صحنه پایانی که آشکارا اشاره ای است که تئوری های توطئه درباره مرگ دایانا را تأیید می کند.
آنا لیلی امیرپور، فیلمساز ایرانی- آمریکایی هم با فیلمی به نام مونا لیزا و ماه خونین در بخش مسابقه حضور دارد؛ داستان دختری که از تیمارستان می گریزد. فیلم فضای سرخوشانه و در عین حال توام با خشونتی را دنبال می کند که پیشتر هم در فیلم های امیرپور دیده ایم، اما سومین فیلم او ثابت می کند که تنها فضای متفاوت و غریب به همراه شخصیت های جدا مانده و نامعمول، در نهایت می تواند فیلم متفاوتی را خلق کند، اما فیلم ماندگار به دانش و پختگی فیلمساز احتیاج دارد که در مونالیزا و ماه خونین اثری از آن نیست.
شیرین نشاط دیگر فیلمساز ایرانی- آمریکایی هم با فیلم سرزمین رویاها در بخش افق های گسترش یافته به نمایش درآمد. نشاط که هم شیر طلای ونیز(برای دوسالانه هنرهای تجسمی) و هم شیر نقره(برای کارگردانی زنان بدون مردان) را در کارنامه دارد، در تازه ترین فیلمش، در فضایی شخصی به داستان هنرمندی می پردازد که بین دو جهان ایران و آمریکا به سر می برد و در فضایی رویاگون به ثبت و ضبط خواب های مردم مشغول است. فیلم کماکان حکایت از قدرت بصری فیلمساز دارد - که در مجموعه عکس هایی چون زنان خدا دیده می شد- که این بار با فیلمنامه ای از ژان کلود کریر، می خواهد با بیانی البته ضدقصه، تردیدها و مشکلات شخصیت اصلی اش را درباره «سرزمین رویاها»(آمریکا) با مخاطب در میان بگذارد.
زالاوا ساخته ارسلان امیری تنها فیلمی است از سینمای ایران که در جشنواره ونیز امسال حضور دارد. این فیلم در آخرین روزهای جشنواره در بخش مسابقه هفته منتقدان بین المللی به نمایش در می آید.
جشنواره فیلم ونیز تا روز شنبه یازدهم سپتامبر ادامه خواهد داشت.
منبع خبر: بی بی سی فارسی 
اخبار مرتبط: جشنواره ونیز؛ از جین کمپیون تا شیرین نشاط
حق کپی © ۲۰۰۱-۲۰۲۴ - Sarkhat.com - درباره سرخط - آرشیو اخبار - جدول لیگ برتر ایران
