رحیم پور ازغدی: پدرم به التقاط و تحجر، لحظه‌ای آتش‌بس نداد

حسن رحیم پور ازغدی طی پیامی ضمن قدردانی از کسانی که در پی درگذشت مرحوم حاج حیدر رحیم پور ازغذی، با وی و خانواده اش ابراز همدردی کردند، تاکید کرد: برای استاد و پدر ما، حتی در آخرین روزها، درد دین و دغدغه مستضعفین و انقلاب، مقدم بر درد بیماری‌هایش بود. از شبنامه‌نویسی‌های دهه سی و چهل تا روزنامه‌نویسی‌های پس از انقلاب، هزاران صفحه با خون دل نوشت. خانه‌اش‌، کارکرد دانشگاه و حوزه در تربیت و کادرسازی از صدها شاگرد دیندار انقلابی یافت.

متن این پیام به شرح زیر است:

 بسم الله و منه و الیه

 سروران، برادران و خواهران معظم

در کمال ادب و تواضع، از جانب خود و والده مکرم و خانواده داغدار ، محضر تک‌تک شما ادای احترام کرده و سپاسگزار صفا و همدردی و شرمنده لطف و غمخواری شما خواهیم بود. گرمای تسلیتها و دعاهای شما بزرگواران، از سرمای غم در این فقدان تلخ کاست.

برای استاد و پدر ما، حتی در آخرین روزها، درد دین و دغدغه مستضعفین و انقلاب، مقدم بر درد بیماری‌هایش بود. از شبنامه‌نویسی‌های دهه سی و چهل تا روزنامه‌نویسی‌های پس از انقلاب، هزاران صفحه با خون دل نوشت. خانه‌اش‌، کارکرد دانشگاه و حوزه در تربیت و کادرسازی از صدها شاگرد دیندار انقلابی یافت.

او «استاد دردمندی» و «مرد همیشه نگران خلق» بود که در سال‌های سخت پیش از انقلاب با علما و روشنفکران و چریک‌ها مرتبط و در کار مبارزه بود اما سال‌های پس از انقلاب را از جهاتی سخت‌تر می‌دانست و شبانه‌روز ، نگران مادام‌العمر «عدالت و کارآمدی» در جمهوری اسلامی و حفاظت ازمیراث امام وشهدا بود و رهبری پس از امام را رسالتی خطیر با کارنامه‌ای موفق می دانست.

جز "نویسنده منتقد"، امضائی نداشت و همه نوشته هایش را حتی آن بخش که رسانه ها منتشر نمی کردند با " لاحول ولاقوة الا بالله العلی العظیم"، مهر می کرد. یک ریال از بیت المال به هیچ مناسبت برنداشت و حتی اجازه نداد سنگ قبر فرزند شهیدش حمید، غواص کربلای۴ را بنیاد شهید بپردازد. 

به التقاط و تحجر، لحظه‌ای آتش‌بس نداد و با خطر فساد و اشرافی‌گری در حکومت دینی، لحظه‌ای سازش نکرد. کلماتش پیرو سبک زندگیش بود. جدا از عاطفه فرزندی و بی‌اغراق، عرض میکنم از جهاتی متعدد، مردی چون او در همه عمر ندیده‌ام.

برای آن دین‌آشنای دلسوز که سراسر زندگی اش به محرومین خدمت کرد واز هزینه جهیزیه ازدواج فرزندانش تا مخارج مجلس ختم خودش ، همه جا فقرا را شریک کرد و تا آخر حتی در بستر بیماری به مجاهدین سراسر عالم می اندیشید، با ذکر صلوات بر محمد(ص) و آل‌محمد(ع) طلب رحمت و مغفرت بفرمایید.

انشالله وصیتنامه ایشان در روزهای آینده منتشر و بخشی از مقالات آن مصلح اجتماعی به‌تدریج در اختیار رسانه‌های عمومی قرار خواهد گرفت. همین جا وظیفه خود می دانم دربرابر همه سروران و عزیزانی که در دوران بیماری این حقیر نیز برای شفا دعا فرموده و پیگیر سلامت این ناچیز بودند و امکان پاسخگویی نداشتم ، سرتعظیم فرود آورم.  

۲۳۲۱۹