زلمی خلیل‌زاد، مذاکره‌کنندۀ اصلی آمریکا با طالبان، تقصیرها را به گردن اشرف غنی انداخت

تبلیغ بازرگانی

زلمی خلیلزاد در مصاحبه‌ای با روزنامۀ تایمز مالی که روز ۱۵ سپتامبر منتشر شد، تأکید می‌کند که در روز ۱۴ اوت – یک روز قبل از سقوط کابل – از طالبان تعهد گرفته بود که برای ورود به پایتخت دو هفته صبر کنند.

بر اساس طرح او، اشرف غنی می‌بایست در مقام ریاست جمهوری باقی بماند، تا وقتی که مذاکره‌کنندگان در دوحه بر سر شکل‌گیری دولت آینده به توافق برسند. قرار بوده که طالبان تا دستیابی به این توافق، دست نگاه دارند و وارد کابل نشوند.

ند پرایس، سخنگوی وزارت خارجۀ آمریکا نیز در تأیید سخنان خلیل‌زاد گفته است: "اگر پرزیدنت غنی در جای خود می‌ماند، امیدی به یک راه‌حل متکی بر مذاکره وجود می‌داشت". در چنین شرایطی امکان "انتقال" به سوی یک دولت جدید به وجود می‌آمد، دولتی که "فراگیر و نمایندۀ ملت افغان باشد".

آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجۀ آمریکا به نوبۀ خود به نمایندگان کنگره گفته است که وی نیز در روز ۱۴ اوت با اشرف غنی صحبت کرده و موافقت او را برای "طرح انتقال" به سوی دولتی به رهبری طالبان اما در عین حال فراگیر، به دست آورده بوده است. بلینکن اطمینان داد که اشرف غنی هیچ حرفی از برنامۀ فرار خود نزده بوده است. اما او یک روز بعد - ۱۵ اوت - کشور را ترک کرد.

به عقیدۀ خلیل‌زاد و همچنین ندپرایس، "خلأ ناشی از فرار رئیس‌جمهوری"، اشغال کابل توسط طالبان را تسریع کرد.

خلیل‌زاد در مصاحبۀ خود می‌گوید که در روز ۱۵ اوت در دوحه، جلسه‌ای با شرکت مسئولان عالیرتبۀ طالبان و ژنرال کنت مک‌کنزی، فرماندۀ "سنتکام" تشکیل شد. در این جلسه، طالبان پرسیدند که آیا سربازان آمریکایی حاضرند امنیت کابل را به عهده گیرند؟

خلیل‌زاد ادامه می‌دهد: "خودتان بقیۀ ماجرا را می‌دانید: آمریکا نمی‌خواست چنین مسئولیتی را بپذیرد"...

در این مورد اخیر، روایت خلیل‌زاد تا اندازه‌ای با اظهارات رئیس جمهوری جو بایدن تباین دارد. به نظر می‌رسد که خلیل‌زاد می‌خواهد بگوید طالبان پذیرفته بودند که نیروهای آمریکایی موقتاً، در دورۀ انتقال قدرت، در محل بمانند. اما جو بایدن بارها تکرار کرده است که ماندن نیروهای آمریکایی بعد از موعد ۳۱ اوت، به صلاح نبود زیرا وضعیت خطرناکی ایجاد می‌کرد. رئیس جمهوری آمریکا قبلاً توضیح داده است که تنها مأموریت او بعد از روز ۱۵ اوت، "تخلیۀ خارجی‌ها و افغان‌هایی بود که می‌خواستند کشور را ترک کنند".

ند پرایس نیز گفته است که واشنگتن، عهده‌دار شدن "نظم و امنیت کابل" را هیچگاه منظور نکرده بود. او می‌افزاید: "فکر نمی‌کنم هیچکس چنین گزینه‌ای را قابل اجرا دانسته باشد".

ند پرایس تأکید می‌کند که "به روشنی به ما گفته شد که اگر آمریکا بخواهد ماندن خود را در افغانستان تمدید کند، سربازانش بار دیگر هدف طالبان قرار خواهند گرفت و حملات تروریستی گروه‌های جهادی چون داعش نیز از سر گرفته خواهد شد".

با وجود این توضیحات، هنوز برخی تحلیل‌گران سیاسی معتقدند که زلمی خلیل‌زاد ناگفته‌های زیادی از تحولات اخیر افغانستان دارد.

خلیلزاد که متولد مزارشریف و متعلق به قوم پشتون است، پس از تحصیلات دانشگاهی در بیروت به آمریکا رفت و سپس وارد دستگاه دیپلماسی این کشور شد. او بعد از سقوط نخستین حکومت طالبان در سال ۲٠٠۱، سفیر آمریکا در کابل شد و سپس در سال ۲٠٠۵ سفارت آمریکا در عراق را به عهده گرفت. وی یکی از کارشناسان خبرۀ آمریکا در امور خاورمیانه و افغانستان و پاکستان محسوب می‌شود.

دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید

آبونه شوید

اخبار جهان را با بارگیری اَپ ار.اف.ای دنبال کنید