اولاف شولتس؛ مردی برای تمام فصول

برای اولین مرتبه در تاریخ آلمان فدرال، سه کاندیدا برای عالی‌ترین پست سیاسی کشور رقابت می‌کنند. برای اولین بار، یک زن و دو مرد و برای اولین بار بدون وجود صدراعظم وقت.

به استثنای نخستین انتخابات پس از جنگ، صدراعظم وقت همواره خودش یکی از نامزدها بوده است. حال با تصمیم آنگلا مرکل برای ترک صحنه، وضع به گونه دیگری است. ویژگی دیگر این انتخابات، شرح حال و بیلان سیاسی بسیار متفاوت هر یک کاندیداهاست.

نامزدها در مواضع و دیدگاه‌ها تفاوت‌های جدی دارند اما خاستگاه خانوادگی و طبقاتی هر سه به هم نزدیک است. هر سه از جوانی وارد فعالیت اجتماعی شده‌اند، تحصیلات مرتبط با حرفه خود دارند، شخصیت‌هایی کاریزماتیک هستند، فوت و فن سیاست را می‌شناسند و تعامل با مخاطبان را به خوبی بلدند. جالب آن که هر سه حقوق خوانده‌اند؛ حوزه‌ای که برای سیاست‌پیشگی و عمل‌گرایی مفید است.

سیاستمدار کارکشته

اولاف شولتس، معاون صدراعظم، وزیر دارایی کابینه چهارم و وزیر کار کابینه اول مرکل، شانس اصلی برای جانشینی او تلقی می‌شود؛ سیاستمداری پرسابقه و سرد و گرم چشیده از حزب سوسیال دموکرات که تجربه بسیاری از مناصب مهم سیاسی را داشته است به غیر از صدارت عظما.

او قائم مقام حزب سوسیال دموکرات، سناتور و اولین شهردار هامبورگ، وزیر کار فدرال و وزیر دارایی دولت ائتلافی بوده و در حیطه‌ای گسترده، از محلی و ملی تا بین المللی سابقه فعالیت دارد. او در میان سه کاندیدا از همه پخته‌تر است اما این پختگی گرما ندارد و جای احساسات در آن خالی است. شخصیت آرام و مصمم شولتس، هم امتیاز اوست و هم نقطه ضعف. امتیاز برای روحیه منطقی افکار عمومی و ضعف به خاطر تعامل شکننده با بدنه اجتماعی.

صدراعظم و معاونش: آنگلا مرکل (راست) و اولاف شولتس

شولتس را از یک طرف ماشین محرک سوسیال‌دموکرات‌ها می‌خوانند و از طرف دیگر او را زیادی خشک و جدی می‌دانند. اشپیگل یکبار درباره او نوشت: «شولتس از آن دسته سیاستمدارانی است که هوشمندانه فکر می‌کنند اما هوشمندانه ارتباط برقرار نمی‌کنند.»

اولاف شولتس ۶۳ ساله است، زاده اوسنابروک، بزرگ‌شده هامبورگ در خانواده‌ای متوسط با والدینی شاغل. تحصیل‌کرده حقوق قضایی، وکیل متخصص حقوق کار و شریک یک دفتر وکالت بزرگ و معتبر.

شولتس به خاطر پاسخ‌های چکشی و قالبی، نزد روزنامه‌نگاران به Scholzomat (ترکیبی از شولتس و اتومات) ملقب است. تا چند ماه قبل گفته می‌شد چنین کسی نمی‌تواند صدراعظم آلمان باشد، اما نظرسنجی‌ها نشان می‌دهند که آرای حزب سوسیال دمکرات و شانس او از دو کاندیدای دیگر بیشتر است.

شولتس جوان، شولتس میان‌سال

اولاف شولتس در نوجوانی به فعالیت اجتماعی پیوسته و کارنامه‌ای بلند با نوسان‌های ملایم دارد. او در جوانی به چپ متمایل بود اما اینک جزو سوسیال‌ دمکرات‌های محافظه‌کار محسوب می‌شود.

او در ۱۷ سالگی و قبل از آن که دیپلم بگیرد، به سازمان جوانان حزب پیوست و سخنگوی دبیرستان بود. بعد در سال ۱۹۸۲ و زمانی که هنوز درس حقوق می‌خواند، برای شش سال قائم‌مقام سازمان جوانان حزب سوسیال دموکرات آلمان شد.

پسری با موهای بلند تابدار و شبیه همه جوان‌های سرکش آن نسل که از ریاست شعبه‌های محلی حزب در هامبورگ شروع کرد، مدتی سناتور داخلی شد و در دولت گرهارد شرودر قائم مقام حزب.

اولاف شولتس در یکی از نشست‌های حزبی جوانان سوسیال دموکرات آلمان در سال ۲۰۰۳

شولتس هفت سال شهردار هامبورگ بود و در همین مقام، میزبان سران جی ۲۰ در سال ۲۰۱۷.

تظاهرات مخالفان جهانی‌شدن در اعتراض به اجلاس، به غائله، ناآرامی‌های خیابانی و خشونت انجامید و شولتس که احتمال درگیری‌ها را دست کم گرفته بود، زیر ضرب انتقادها رفت.

او پیش از اجلاس اطمینان داده بود که همه چیز در امنیت پیش خواهد رفت. بعد از آن شکست مدیریتی، شولتس شهرداری هامبورگ را وانهاد و به برلین برگشت.

اولاف شولتس سال ۲۰۱۹ در کنگره حزب سوسیال دمکرات، به رقبای درون حزبی باخت و از رهبری  SPDبازماند. شکستی نامنتظر که او را تا آستانه تصمیم‌گیری برای ترک سیاست کشاند. این تلخ‌کامی یک سال بیشتر طول نکشید، شولتس با افق بلندتری برگشت. این بار کاندیدای صدارت شد و اولین نامزدی بود که برنامه انتخاباتی خودش را ارائه داد.

سه نامزد اصلی (از راست): آرمین لاشت از حزب سوسیال دموکرات، آنالنا بربو از حزب سبزها و اولاف شولتس از حزب سوسیال دموکرات آلمان.

شولتس و پایگاه قشر میانی

برنامه‌ها و دیدگاه‌های شولتس در باره نظام بیمه بیکاری و پیشگیری از بدهی‌های جدید دولت مورد توجه افکار عمومی است. شولتس برای حداقل دستمزد ساعتی ۱۲ یورو مبارزه کرده و ضمن حمایت از مشاغل صنعتی، پیگیر بهبود مناسبات با اتحادیه‌های کارگری است.

او وعده کرده که در صورت پیروزی در انتخابات، مالیات‌ها را به سود خانوارهای کم‌درآمد و برای کسب درآمد بیشتر از ثروتمندان تعدیل کند. این شعارها، جامعه کارگری و قشر میانی را به سمتSPDسوق داده، اما سوسیال دموکرات‌ها هنوز با دورانی که ۴۰ درصد رای نزد مردم داشتند و رهبرانی چون ویلی برانت یا هلموت اشمیت فاصله زیادی دارند.

وقتی کرونا به اقتصاد آلمان ضربه زد، شولتس در رویکردی هماهنگ با مرکل، صدها میلیارد یورو کمک و اعتبار به شرکت‌های خرد و کلان آلمان داد و فضا را آرام نگاه‌داشت.

تماشای ویدیو 04:09

به اشتراک بگذارید

سیستم انتخاباتی آلمان چگونه است؟

ارسال صفحه Facebook Twitter Telegram EMail Balatarin Whatsapp Web Facebook Messenger Web

لینک کوتاه شده https://p.dw.com/p/40Ucc

سیستم انتخاباتی آلمان چگونه است؟

اما این سخاوتمندی با تداوم پاندمی و بروز عوارض اقتصادی، نزدیک ۲۰۰میلیارد یورو بدهکاری برای دولت به بار آورد. تا قبل از بحران کرونا، دولت آلمان برای ده سال متوالی نه تنها با کسر بودجه روبرو نبود، بلکه سالی حداقل ۲۰میلیارد یورو درآمد اضافی مالیاتی داشت.

دولت بعدی آلمان باید در دوران پساکرونا سیاستی انقباضی در پیش بگیرد، اما صرفه‌جویی‌ در کنار رشد بیکاری و افزایش هزینه‌ها چالشی جدی برای دولت بعدی خواهند بود.

اگر شولتس صدراعظم شود و ناگزیر به قناعت باشد، سندیکاها، احزاب مخالف، بازنشستگان، بیکاران و خانوارهای کم درآمد ساکت نخواهند ماند.

شولتس هم اینک در پوتسدام زندگی می‌کند و نماینده این حوزه انتخابیه در پارلمان آلمان (بوندس‌تاگ) است. او با بریتا ارنست، وزیر آموزش و پرورش ایالت براندنبورگ ازدواج کرده اما فرزندی ندارد. اگر شولتس صدراعظم شود، دست‌کم در این نکته با آنگلا مرکل مشابهت خواهد داشت.

• صدراعظم‌های آلمان از دریچه دوربین؛ از آدناوئر تا مرکل

  کنراد آدناوئر (۱۹۴۹ تا ۱۹۶۳)

  کنراد آدناوئر (Konrad Adenauer) رهبر حزب دمکرات مسیحی، اولین صدراعظم آلمان غربی پس از جنگ جهانی دوم بود. آلمان غربی که در پی جنگ تحت اشغال نیروهای متفقین بود در دوره زمامداری او به جمهوری فدرال بدل شد و استقلال سیاسی خود را بازیافت. به لحاظ سیاست بین‌المللی آلمان تحت رهبری آدناوئر در اردوگاه غرب قرار گرفت. سبک حکومت آدناوئر آمرانه توصیف شده است. دوران صدراعظمی او از سال ۱۹۴۹ تا ۱۹۶۳ ادامه داشت.

• صدراعظم‌های آلمان از دریچه دوربین؛ از آدناوئر تا مرکل

  لودویگ ارهارد (۱۹۶۳ تا ۱۹۶۶)

  لودیگ ارهارد (Ludwig Erhard) هم مثل آدناوئر از حزب دمکرات مسیحی بود و دوران صدراعظمی او از ۱۹۶۳ تا ۱۹۶۶ طول کشید. او در دوران آدناوئر وزیر اقتصاد بود و به سبب طرح‌هایش در راستای ایجاد اقتصاد بازار با جهت‌گیری‌های اجتماعی، محبوبیت یافته بود. هنوز هم از او به عنوان پدر "معجزه اقتصادی" آلمان پس از جنگ یاد می‌شود. علاقه به سیگار از شاخص‌های او بود و معمولا با سیگاری در دست یا میان لب‌هایش دیده می‌شد.

• صدراعظم‌های آلمان از دریچه دوربین؛ از آدناوئر تا مرکل

  کورت گئورگ کیسینگر (۱۹۶۶ تا ۱۹۶۹)

  کورت کیسینگر (Kurt Georg Kiesinger) از حزب دمکرات مسیحی بود. او برای اولین بار در تاریخ پس از جنگ توانست ائتلافی از این حزب و حزب سوسیال دمکرات شکل دهد و اقتصاد را دوباره رونق بخشد. سابقه کیسینگر، به‌‌خصوص در سال‌های اول حکومت نازی‌ها بحث‌انگیز بود. و صدراعظم‌ شدن او به عنوان نمادی از عدم برخورد کافی و جدی نخبگان سیاسی آلمان با سال‌های حکومت هیتلری و دست‌اندرکاران آن تلقی می‌شد.

• صدراعظم‌های آلمان از دریچه دوربین؛ از آدناوئر تا مرکل

  ویلی برانت (۱۹۶۹ تا ۱۹۷۴)

  ویلی برانت (Willy Brandt) اولین صدراعظم سوسیال دمکرات آلمان پس از جنگ بود و تحولات گسترده‌ای را در عرصه سیاسی و اجتماعی رقم زد. او با اقدام تاریخی زانو‌زدن در برابر بنای یادبود کشته‌شدگان قیام ورشو علیه نیروهای حکومت هیتلری، عملا به اراده آلمان برای پوزش از گذشته خویش بعد تازه‌ای بخشید. در عرصه داخلی ایجاد دولت رفاه در زمان برانت اوج تازه‌ای یافت. او در سال‌های ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۴ صدراعظم آلمان بود.

• صدراعظم‌های آلمان از دریچه دوربین؛ از آدناوئر تا مرکل

  هلموت اشمیت (۱۹۷۴ تا ۱۹۸۲)

  هلموت اشمیت (Helmut Schmidt) با استعفای ویلی برانت صدراعظم آلمان شد. دوران زمام‌داری او با بحران نفتی، تورم و رکود اقتصادی همراه بود. او کوشید که با برنامه به مقابله با این مشکلات برود. فعالیت‌های گروه‌ تروریستی "فراکسیون ارتش سرخ" در آلمان هم در دوران دولت او به اوج خود رسید. اشمیت در برابر این گروه و گروگان‌گیری‌ها و ترورهای آن کوتاه نیامد و به درخواست‌های آن بی‌توجه ماند.

• صدراعظم‌های آلمان از دریچه دوربین؛ از آدناوئر تا مرکل

  هلموت کهل (۱۹۸۲ تا ۱۹۹۸)

  کهل (Helmut Kohl) که از سال ۱۹۸۲ در رأس ائتلاف حزب دمکرات مسیحی و حزب دمکرات‌های آزاد صدراعظمی آلمان را به عهده گرفت، ۱۶ سال در این مقام ماند. سال‌های زمامداری او به سال‌های کم‌تحرکی در زمینه اصلاحات معروف شده‌اند. با این همه نقش او در وحدت دو آلمان پس از فروپاشی دیوار برلین، تاریخی و قابل اعتنا تلقی می‌شود. در زمینه وحدت اروپا و گسترش و تعمیق روندها در اتحادیه اروپا نیز کهل نقشی مهم داشت.

• صدراعظم‌های آلمان از دریچه دوربین؛ از آدناوئر تا مرکل

  گرهارد شرودر (۱۹۹۸ تا ۲۰۰۵)

  گرهارد شرودر (Gerhard Schröder)، پایان‌بخش دوران صدراعظمی کهل در سال ۱۹۹۸ با پیروزی حزب سوسیال‌دمکرات اولین ائتلاف با حزب سبزها را در تاریخ معاصر آلمان شکل داد و خود در رأس آن قرار گرفت. در دوران او ارتش آلمان در چارچوب ناتو مجددا به ماموریت‌های جنگی فرامرزی اعزام شد. اصلاحات انقباضی دولت او در سیستم رفاه آلمان که به "منشور ۲۰۱۰ " مشهور است بحث‌ها و اختلافات فاحشی در حزب و جامعه برانگیخت.

• صدراعظم‌های آلمان از دریچه دوربین؛ از آدناوئر تا مرکل

  آنگلا مرکل (۲۰۰۵ تا ۲۰۲۱)

  آنگلا مرکل (Angela Merkel) که در سال ۲۰۰۵ در رأس دولت آلمان قرار گرفت، اولین زن در تاریخ این کشور است که عهده‌دار این مقام می‌شود. یکی از بزرگترین چالش‌های دوران او بحران مالی سال ۲۰۰۷ است که اتحادیه اروپا را مدت‌های مدیدی به خود مشغول کرد. مرکل در چهار دوره ریاست دولت را در دست داشت. شیوه زمامداری او بیشتر عمل‌گرا توصیف می‌شود. یکی از شاخص‌های مرکل تنوع رنگ‌های کت‌هایی است که می‌پوشد.

• صدراعظم‌های آلمان از دریچه دوربین؛ از آدناوئر تا مرکل

  در یک نگاه

  صدراعظم‌های آلمان در بین سال‌های ۱۹۴۹ تا ۲۰۲۱ در یک نگاه؛ ردیف بالا از چپ: کنراد آدناوئر (۱۹۴۹ تا ۱۹۶۳)، لودویگ ارهارد (۱۹۶۳ تا ۱۹۶۶)، کورت کیسینگر (۱۹۶۶ تا ۱۹۶۹) و ویلی برانت (ا۹۶۹ تا ۱۹۷۴). ردیف پایین از چپ: هلموت اشمیت (۱۹۷۴ تا ۱۹۸۲)، هلموت کهل (۱۹۸۲ تا ۱۹۹۸) ، گرهارد شرودر (۱۹۹۸ تا ۲۰۰۵) و آنگلا مرکل (۲۰۰۵ تا ۲۰۲۱).