پیدا و پنهان مدارس شبانه روزی بومیان در کانادا

خبرگزاری میزان - گاهی اوقات کانادایی‌ها هنگام راه رفتن از پله‌های ساختمان‌های دولتی، مدارس و کلیسا‌ها در تابستان با ده‌ها کفش کوچک مواجه می‌شوند؛ این کفش‌ها به یاد صد‌ها کودک که بقایای آن‌ها در محل مدارس شبانه روزی سابق در کانادا پیدا شدند، در این اماکن دیده می‌شود.

به گزارش پایگاه «گرنتث شالا»، جوامع بومیان در سراسر کانادا با استفاده از فناوری رادار نفوذی در زمین، در جست وجوی مکان‌های مدارس شبانه روزی بوده اند؛ تاکنون بیش از هزار و ۳۰۰ قبر بی نشان مشکوک پیدا شده است.

اما سران جوامع بومی، خانواده‌ها و حامیان می‌گویند این تنها نوک کوه یخ است.

گرنتث شالا نیوز با استفاده از نقشه و داده‌های مرکز ملی حقیقت و آشتی کانادا، تمام سایت‌های مدارس شبانه روزی سابق در سراسر کانادا را ترسیم کرده است.

این نقشه همچنین نشان می‌دهد که آیا زمین‌ها برای یافتن بقایای اجساد جست وجو شده اند یا خیز.

هر نقطه روی نقشه نشان دهنده محل مدرسه مسکونی سابق است؛ اگر نقطه قرمز باشد، به این معناست که هیچ جست وجوی شناخته شده‌ای در سایت برای یافتن بقایای اجساد انجام نشده است و در حال حاضر هیچ جست وجویی در حال انجام نیست؛ اگر نقطه زرد باشد، به این معناست که جست وجو برنامه ریزی شده یا در حال انجام است؛ اگر نقطه آبی باشد، جست وجو کامل شده است.

 

همانطور که در نقشه نشان داده شده است، بیشتر مکان‌های مدارس شبانه روزی سابق کاوش نشده است و هیچ برنامه‌ای برای اکتشاف اعلام نشده است.

• بیشتر بخوانید:
• انتخابات سراسری کانادا زیر سایه کشف گور‌های دسته جمعی بومیان
• گورهای دسته جمعی در کانادا و ارتباط آن با آزمایشات پزشکی بر روی کودکان بومی

بر اساس گزارش نهایی کمیسیون حقیقت و آشتی کانادا، مدارس شبانه روزی فقط اسم مدرسه را یدک می‌کشیده اند.

کودکان از خانه‌های خود بیرون کشیده شده و در این موسسات قرار داده می‌شدند، جایی که فرهنگ آن‌ها به طور سیستماتیک از بین می‌رفت و در بسیاری از موارد مورد سوء استفاده‌های وحشتناک قرار می‌گرفتند.

بر اساس گزارش کمیسیون حقیقت و آشتی کانادا، بیش از ۳۸ هزار کودک اعزامی به مدارس شبانه روزی مورد آزار جنسی و شدید جسمی قرار گرفتند.

در حالی که در‌های آخرین مدرسه شبانه روزی بومیان کانادا در سال ۱۹۹۶ بسته شد، تأثیرات این نوع مدارس از جهات مختلف همچنان احساس می‌شود.

با توجه به بازماندگان که عزیزان خود را در مدارس مسکونی از دست داده اند، در حالی که پرداختن به این مسائل مداوم بخش مهمی از پرداختن به اشتباهات سیستم مدارس مسکونی است، یافتن بقایای کودکانی که هرگز به خانه بازنگشته اند نیز منبع مهمی برای التیام بازماندگان آنهاست.

انتهای پیام/