بازگرداندن پناهجویان هائیتی از مرز آمریکا: 'ما از ۱۱ کشور گذشتیم'
بحران پناهجویان که از طریق مکزیک خود را مرز آمریکا رساندهاند، و آنجا تجمع کردند با بازگرداندن گروهی آنها با هواپیما به هائیتی ابعاد تازهای یافته است. دولت آمریکا دولت قصد دارد طی هفته آینده با تشکیل پرونده برای باقی مانده پناهجویان، آنها را به کشورهایشان بازگرداند.
ویل گرانت، خبرنگار بیبیسی در شهر مخیکالی مکزیک با یکی از این پناهجویان اهل هائیتی که با خانواده خود، مسیر دشواری را برای رسیدن به مرز آمریکا طی کردند، صحبت کرده است.
با اینکه اواخر تابستان است، اما کمتر پناهجویی از شهر مرزی مخیکالی در مکزیک تصمیم به عبور از مرز آمریکا میگیرد. هوا به شدت گرم است و متوسط دمای هوا در تمام ساعات حدود ۴۰ درجه سانتی گراد است و پشت شهر کالکزیکو در آمریکا هم کیلومترها بیابان خشک قرار گرفته است.
راه افتادن برای عبور از مرز در چنین گرمایی دیوانگی است.
اما وضعیت برای پناهجویانی که در یک رستوران هائیتی، در نزدیکی دیوار مرزی جمع شدهاند، بدتر شده است. بخصوص برای فیترسون ژانویر و خانواده اش.
- نماینده ویژه آمریکا در امور هائیتی در اقدامی اعتراضی علیه دولت بایدن استعفا داد
- بازگرداندن پناهجویان با هواپیما از آمریکا به هائیتی
وقتی آنها غذایشان را که مرغ، برنج و لوبیا و پلانتین (نوعی موز قابل پختن) به سبک کارائیبی بود، تمام کردند، همچنان خستگی و ناباوری در چشمانشان موج میزد. خستگی راهی که طی ماههای گذشته از آمریکای جنوبی طی کرده بودند و ناباوری از آنچه که در این راه شاهدش بودند و خود تجربه کردند.
در حالی که پسر سه سالهاش با یک ماشین اسباببازی روی زمین رستوران بازی میکند، آقای ژانویر توضیح میدهد: "کشورم را در ۲۶ اوت ۲۰۱۴ ترک کردم."
منبع تصویر، Reuters
توضیح تصویر،از مقامات آمریکایی به خاطر برخوردشان با پناهجویان هائیتی در مرزها انتقاد شده است
او سالها در برزیل زندگی کرد و بعد از آنجا به شیلی رفت. در شیلی با همسرش آشنا شد و بچهدار شدند. اما وقتی دیدند که نمیتوانند خودشان را از پایین ترین سطح زندگی در آمریکای جنوبی بالا بکشند، تصمیم گرفتند که تلاش کنند که خود را به آمریکا برسانند.
آقای ژانویر میگوید: "ما از ۱۱ کشور مختلف گذشتیم تا به اینجا رسیدیم. بولیوی، پرو، اکوادور ..." او شروع به نام بردن از کشورها میکند و توضیح میدهد که چطور با پای پیاده و اتوبوس از کوههای آند و حوضه آمازون گذشتند. سفری بسیار هولناک بود.
آقای ژانویر میگوید که وقتی او و خانواده اش از منطقه دارین میخواستند از کلمبیا به پاناما بروند، هفت روز را در جنگلهای انبوه گذراندند و در میان راه اجساد پناهجویانی از هائیتی و کوبا را دیدند.
او توضیح داد که چطور همان اندوخته اندکی که همراه داشتند را "راهزنانی" که احتمالا از اعضای باندهای قاچاق مواد مخدر و انسان فعال در آن مناطق هستند، از آنها گرفتند. او میگوید که به بسیاری از زنها در این مسیر تجاوز میشود اما توضیح میدهد که زن او موفق شده بود که هنگام حمله راهزنان با فرزندشان در جایی پنهان شود.
گروههای حامی پناهجویان تخمین میزنند که حدود ۸۰ درصد از پناهجویان در مسیر سفرشان قربانی اخاذی، بدرفتاری و سوءاستفاده میشوند که اغلب موارد توسط مسئولان اداره های مهاجرت و حتی ماموران پلیس صورت میگیرد.
منبع تصویر، AFP
توضیح تصویر،تصاویر منتشر شده از برخورد پلیس مرزی سوارنظام با پناهجویان هائیتی در مناطق مرزی با واکنشهای زیادی رو به رو شده است. مقامات قول دادند که تحقیق خواهند کرد.
در میان همه این سختیها، او خبرهای بدی هم از زادگاهش میشنود. وقتی در ماه اوت زلزله ای به بزرگی ۷.۲ هائیتی را لرزاند، شهر له کای در جنوب هائیتی، زادگاهش شدیدترین خسارت را دید.
مادر او یکی از ۲۲۰۰ نفری بود که در اثر زلزله جان باختند. جسد او زیر آوار خانه شان مانده بود. پدرش یک پایش را از دست داده است. آقای ژانویر در حالی که به سختی جلوی اشکهایش را میگرفت، عکسهای خانه ویران شدهشان را در گوشی موبایلش به من نشان داد.
او میگوید: "باید به راهم ادامه بدهم. پدرم کسی را ندارد و تنها کسی که در حال حاضر برای او پول میفرستد، برادرم است که در آمریکاست. من هم باید کمک کنم."
به همین دلیل بزرگترین ترس آقای ژانویر و سایر شهروندان اهل هائیتی که در این رستوران هستند، مردن در بیابان نیست بلکه بازگردانده شدن (دیپورت شدن) به هائیتی است.
- 'جوخه ترور خارجی' رئیس جمهور هاییتی را کشتند
- زلزله هائیتی؛ شمار کشتهشدگان به حدود دو هزار نفر رسید
- هائیتی خواستار کمک نظامی آمریکا و سازمان ملل شد
کشور هائیتی در حال حاضر در بدترین شرایط این سالها قرار دارد. در ماه ژوئیه، رئیس جمهور این کشور در اقامتگاهش ترور شد. فعالیت باندهای خشن رو به افزایش است و این کشور با ویرانی اقتصادی و تبعات تغییرات اقلیمی رو به روست.
او خیلی جدی میگوید: "الان هائیتی برای من مثل جهنم است. اگر من را بازگردانند مثل این است که من را بکشند."
توضیح تصویر،'او عکس خانهاش را که در اثر زلزله اخیر در هائیتی ویران شده نشان میدهد'
این فقط آقای ژانویر نیست که از سفرش و بازگردانده شدن به عنوان مرگ و زندگی یاد میکند.
نکته ای که کلی اورتون، هم مطرح میکند. او رئیس موسسه "بوردر کایندنس" است که به پناهجویان امکاناتی چون آموزش، درمان و مشورتهای حقوقی ارائه میدهد.
او میگوید: "در حال حاضر خانوادههایی که از هائیتی آمده اند بسیار مستاصل و درمانده هستند. آنها میگویند امکان ندارد بتوانند بازگردند، نه مکان امنی برای بازگشت دارند و نه امکان یک زندگی که ارزش زیستن داشته باشد."
در میان این وضعیت نامشخص، ناتوانی و نداشتن تقریبا هیچ قدرتی در کنترل شرایطش است که بیش از هر چیز آقای ژانویر را آزار میدهد.
او میگوید که کاش میتوانست با رئیس جمهور آمریکا صحبت کند و زیر لب اضافه میکند: "من کی هستم؟! هیچکس."
او با اشاره به رنگ پوست تیره خود میگوید: "به نظر میرسد که دنیا ما را که این رنگی هستیم، دوست ندارد. این جهان نمیخواهد ما را ببیند. نمیدانم چه کنم."
- خبرهای بیشتر را در کانال تلگرام بیبیسی فارسی دنبال کنید
منبع خبر: بی بی سی فارسی
اخبار مرتبط: بازگرداندن پناهجویان هائیتی از مرز آمریکا: 'ما از ۱۱ کشور گذشتیم'
حق کپی © ۲۰۰۱-۲۰۲۴ - Sarkhat.com - درباره سرخط - آرشیو اخبار - جدول لیگ برتر ایران