گروه چریکی که کسی نمی‌شناسد/«دستمال سرخ‌ها» یا طرفداران پرسپولیس!

خبرگزاری مهر -گروه هنر- نیوشا روزبان: برای اولین بار نام گروه چریکی «دستمال سرخ‌ها» با فیلم سینمایی «چ» به کارگردانی ابراهیم حاتمی کیا، سرزبان‌ها افتاد، گروهی به فرماندهی شهید اصغر وصالی که عملیات‌های متفاوتی را انجام دادند، گروهی که تنها کمتر از ۳ سال فعالیت کرده و بعد از شهادت ۲ فرمانده جوان خود یعنی شهید اصغر وصالی و شهید علی تیموری و دیگر اعضای گروه، دیگر خبری از آنها نشد.

بعد از اینکه در سال ۱۳۹۲ حاتمی کیا در فیلم «چ» و با محوریت شهید چمران به عملیات پاوه و در کنار آن کمی هم به گروه «دستمال سرخ‌ها» پرداخت، رسانه‌ها نیز مصاحبه‌ها و نگارش مطالبی را از این گروه استارت زدند.

می‌توان گفت مستند «دستمال سرخ‌ها» به کارگردانی حنظله تاج‌الدینی اولین اثری است که به صورت مستقیم به این گروه اشاره کرده است، البته پیش از این و در دهه ۷۰ مجموعه مستندی نیز توسط «روایت فتح» درباره این گروه ساخته شد که همان زمان از شبکه دو پخش شد.

اکران فیلم مستند «دستمال سرخ‌ها» به صورت آنلاین توسط «خانه مستند» در هفته دفاع مقدس بهانه‌ای شد تا از کارگردان این پروژه و تعدادی از اعضای گروه چریکی «دستمال سرخ‌ها» که تنها به تعداد انگشتان دست هستند دعوت کنیم تا درباره این گروهی که اطلاعات کمی نسبت به آنها در جامعه وجود دارد، گفتگو کنیم. مستند به تنهایی نقاط ضعف و قوت بسیاری دارد و کارگردان آن نیز تا امروز تعدادی مستند با موضوعیت دفاع مقدس جلوی دوربین برده است.

در واقع مستند «دستمال سرخ‌ها» بهانه‌ای شده است تا پای صحبت‌ها و خاطرات اعضای این گروه بنشینیم. خاطراتی که گاهی با خنده و بیشتر با بغض، اشک و حسرت بیان شد.

در کنار حنظله تاج‌الدینی کارگردان، عبداله نوری‌پور، مرتضی پارساییان عضو گروه دست‌مال سرخ‌ها و محسن تیموری برادر شهید تیموری و گردآورنده خاطرات باقی مانده از این گروه در خبرگزاری مهر حضور پیدا کردند، محسن تیموری هنگام ورود در خبرگزاری مهر همراه خود تعدادی عکس از شهدای «دستمال سرخ‌ها» نیز با خود به همراه آورده بود.

با ما در این مستند همراه باشید:

* هرچند گروه چریکی «دستمال سرخ‌ها» چند سال بیشتر با این نام فعالیت نکرد، اما عملیات‌های بسیار مهمی را چه قبل از شروع جنگ تحمیلی و چه بعد از آن انجام داد، اما مساله این است که سال‌ها فعالیت این گروه چه در رسانه‌ها و چه در حوزه سینما مسکوت مانده بود، تا اینکه در سال ۱۳۹۲ با ساخت «چ» به کارگردانی ابراهیم حاتمی کیا توجه‌ها به سمت این گروه جلب شد، فکر می‌کنید چرا سال‌ها نسبت به این گروه و فعالیت‌های آن سکوت بود؟

حنظله تاج‌الدینی: زمانی که به دنیا آمده بودم، گروه چریکی «دستمال سرخ‌ها» دیگر تمام شده بود و گروه‌های دیگری روی کار آمده بودند اما بعد از گذشت ۴۰ سال با ساخت این مستند احساس می‌کنم که آخرین عضو این گروه به شمار می‌روم. بنابراین با توجه به فاصله سنی که نسبت به این دوستان دارم، آنها را برادر خطاب می‌کنم. این دوستان برای بیان خاطراتی که در این مستند است بسیار اذیت شدند اما خوشحالم که در نهایت توانستیم در این زمینه موفق عمل کنیم.

محسن تیموری: پیش از هر چیز باید بگویم که حدود ۶ سال پیش یعنی ۳۵ سال بعد از شهادت «دستمال سرخ‌ها» و عملیات‌های منحصر به فرد آنها، مقام معظم رهبری طی سخنانی برای اولین بار با موضوع «آتش به اختیار» را مطرح کردند، شاید «آتش به اختیار» در فرهنگ جبهه، جنگ و انقلاب اسلامی برای اولین بار مطرح شد. بر این اساس فرزندان انقلاب اسلامی در هر لباسی هر موقع تشخیص دادند که به صلاح نظام مقدس جمهوری اسلامی است، تصمیم بگیرند و اقداماتی را انجام دهند.

اما مساله این است که گردان «دستمال سرخ‌ها» به عنوان اولین و پیشگام‌ترین نیروهای انقلاب بودند که برای دفاع از انقلاب و کشور برآمدند، این گروه در اردیبهشت ۵۸ فعالیت خود را آغاز کرده و در مرداد ماه همان سال و با اتفاقاتی که در کردستان رخ داد، این گروه تصمیم گرفتند که پا به میدان گذارند. در آن زمان اداره دولت برعهده بنی‌صدر بود و بنی‌صدر نیز واقعاً مخالف جمهوری اسلامی بود. در همین راستا «دستمال سرخ‌ها» با فرماندهی شهید وصالی تصمیم گرفتند به کردستان رفته و در شهرهای مختلف این استان در مقابل دشمن ایستاده و آنچه که خود تشخیص می‌دادند را انجام دادند بدون اینکه از فرماندهی کل دستور بگیرند. این گروه مساله آتش به اختیار را در پیش گرفتند و با انجام عملیات‌های مختلف از سوی دولت و نهادهای مختلف نیز بازخواست شدند، حتی برای شهید اصغر وصالی حکم جلب صادر کردند و این حکم زمانی به گیلان غرب رسید که وی به شهادت رسیده بود. درواقع می‌توان گفت که آتش به اختیار ۳۵ سال پیش در کشور از سوی مخالفان نظام، نفوذی‌ها و خودخواهان جرم به شمار می‌آمد. البته این راهم باید بگویم که «دستمال سرخ‌ها» تنها از امام (ره) دستور می‌گرفتند.