علی غلامرضایی‌آلماجوقی: اداره ارشاد، هیچ‌وقت هیچ حمایتی از ما نکرده است

نرگس کیانی: تیرماه ۱۳۹۶ بود که برای حضور در دهمین جشنواره موسیقی نواحی ایران به کرمان رفته بودیم و امروز، سه‌شنبه ۱۴ مهر ۱۴۰۰، که خبر درگذشت علی غلامرضایی‌آلماجوقی، از آخرین بازماندگان نسل درخشان بخشی‌های شمال خراسان را می‌شنویم، چهار سال از دیدار و گفت‌وگو با او می‌گذرد. 

یکی از نکاتی که این مرد شوخ و طناز در آن گفت‌وگو بر آن تاکید داشت، حفظ کتاب‌های چاپی قدیمی و نُسَخِ خطی داستان‌ها و منظومه‌هایی بود که در اختیار داشت و از جمله آن‌ها به «ابراهیم ادهم»، «شاهزاده زرین عذار»، «بابا روشن» و «ملاجعفر قلی‌بیک» اشاره و تاکید کرد تاکنون هیچ مسئولی برای خرید این نسخه‌ها از او و حفظ‌شان کاری نکرده است. هرچند طبق گفته خودش چندین بار خارجی‌ها برای خرید آن‌ها به او مراجعه کرده‌ بودند، ولی آلماجوقی نپذیرفته بود.

آن‌چه در ادامه می‌خوانید، بازخوانی همان گفت‌وگوست، این‌بار اما در غیاب دردناک گفت‌وگوشونده؛ علی غلامرضایی‌آلماجوقی، متولد ۱۳۱۰، ساکن روستای آلماجوق قوچان و از شاگردان حاج‌حسین یگانه که در دوتارنوازی، آواز و روایت‌گری داستان‌ها، سبک و شیوه استادش را دنبال می‌کرد.

نسخه‌های خطی و کتاب‌های چاپ قدیم زیاد دارم ولی هیچ مسئولی دنبال حفظ‌شان نیست

ما کتاب‌ها را به هیچ احدی ندادیم. من کتاب بخواهم بدهم، می‌دهم به همین مهدی که برادر و همراه و رفیق من است (به مهدی اصلاح علی‌آبادی نوازنده قوچانی دوتار و از شاگردانش که کنارش نشسته اشاره می‌کند). الان همین دست مرا گرفته، هوایم را دارد و نور چشم من است. این واجب است یا دیگران؟! (با خنده) حالا شما کتاب بخواهی از من، که بعدا بگویی پدرم این را به من داد، شاید یک کوچکش را بدهم ولی این امر علی‌الحده‌ای است تا وقتی که شما همه کتاب‌های خطی و قدیمی مرا بخواهی.

این کتاب‌ها نسل به نسل به ما رسیده، من همین الان چندتایی با خودم دارم (به شوخی) ولی از شما می‌ترسم که نشان‌تان بدهم. (با بیرون آوردن یکی از کتاب‌های قدیمی از میان وسایلش توضیح می‌دهد) این کتاب اولش داستان «ابراهیم ادهم» است، دومش داستان «زرین عذار» است، سومش داستان «بابا روشن» است و چهارمش از «ملاجعفر قلی‌بک» است.   

از سمت راست: مهدی اصلاح علی‌آبادی در کنار علی غلامرضایی آلماجوقی