نیوکاسل ، ولیعهد عربستان و یک رییس ایرانی

فروش باشگاه نیوکاسل به صندوق سرمایه گذاری عمومی عربستان باعث شده این باشگاه در جهان، ثروتمند ترین مالکان را داشته باشد. همین مسئله باعث شده بسیاری از هواداران فوتبال، تصور کنند نیوکاسل از همین پنجره قرار است بهترین و گران قیمت ترین ستارگان فوتبال را خریداری کند اما در واقع، یک شبه نمی تواند این اتفاق رخ دهد.

قطعا مالکان جدید نیوکاسل، جاه طلبی های خاص خود را دارند اما روند پیشرفت این باشگاه، زمان بر خواهد بود و عواملی چون فیرپلی مالی و وجود رقبای قدرتمند و ثروتمند، باعث می شود نیوکاسل برای تبدیل شدن به یک مدعی قهرمانی، پروژه بلند مدتی را دنبال کند. ضمن این که ثروت مالک، قرار نیست منحصرا برای باشگاه اختصاص یابد و بخش مهمی از آن مستقیما به باشگاه تزریق شود، همان طور که مثلا آندره آ آنیلی یا استن کرانکی، از ثروت شخصی خود برای یوونتوس و آرسنال هزینه نمی کنند. علاوه بر این ها، سقوط به دسته پایین تر، می تواند برنامه های مالکان را به طور کلی تغییر دهد و ماندن در لیگ، هدف اصلی نیوکاسل است. کریس واف در یادداشت خود برای وب سایت اتلتیک، تمام این موارد را به صورت دقیق بررسی کرده و هواداران فوتبال می توانند با خواندن این مطلب، با اهداف و جاه طلبی های واقع بینانه مالکان نیوکاسل آشنا شوند.

ثروت بقیه در مقابل مالکان نیوکاسل پول خرد است!

نیوکاسل حالا ثروتمند ترین تیم دنیاست. در تمام رسانه های ورزشی، نام نیوکاسل و مالکان جدیدش را می بینیم. پس از 18 ماه، داستان طولانی فروش نیوکاسل به سرانجام رسید و حالا نام این باشگاه، سرتیتر اخبار ورزشی تمام دنیاست. این سر و صداها به خاطر فرایند فروش جنجالی نیوکاسل به صندوق سرمایه گذاری عمومی عربستان (PIF) نیست بلکه حالا این باشگاه، جو متفاوتی دارد. پس از 14 سال ناامیدانه تحت مالکیت مایک اشلی، حالا امیدواری به شهر نیوکاسل بازگشته است. این مسئله از توییت پنج شنبه شب حساب رسمی نیوکاسل مشخص بود: جاه طلبی، کلمه ای بود که توییتر نیوکاسل آن را اعلام کرد. گفته می شود ثروت صندوق سرمایه گذاری عمومی عربستان، بیش از 300 میلیارد پوند است. این یعنی ثروت باشگاه های منچسترسیتی و پاری سن ژرمن که سرمایه گذاران عرب دارند، در مقابل ثروت مالکان نیوکاسل اصطلاحا "پول خرد" است. این ثروت مافوق تصور و غیرقابل درک، یعنی نیوکاسل روی کاغذ ثروتمند ترین باشگاه جهان است. با این حال واقعیت هم همان چیزی است که روی کاغذ است؟

آماندا استاولی، مدیر جدید نیوکاسل و اولین چهره عمومی که از تیم مدیریتی جدید نیوکاسل دیده شده، جاه طلبی های نیوکاسل را کسب جام ها از جمله قهرمانی در لیگ برتر انگلیس طی پنج تا ده سال آینده توصیف کرده است. استاولی تاکید کرده زمان می برد تا این باشگاه از طریق رشد ارگانیک، به تکامل برسد اما این در حالی است که منابع آگاه تاکید دارند PIF می خواهد در بلند مدت، شاهد بازگشت سرمایه اش باشد. در این صورت، این سوال پیش می آید؛ مالکان جدید، چه تاثیری می توانند روی عملکرد فوتبالی نیوکاسل داشته باشند و موضع شان چیست؟ آیا عملکرد ورزشی، اولویت آن ها خواهد بود اگر بله، چه اندازه؟ سوال مهم تر این جاست؛ آیا مالکان نیوکاسل به دنبال سرمایه گذاری در همین پنجره ژانویه پیش رو هستند یا خیر؟ 

آماندا استاولی: نیوکاسل هم جاه طلبی های منچسترسیتی و پاری سن ژرمن را دارد

آماندا استاولی و همسرش مهرداد قدوسی، مدیران جدید نیوکاسل هستند

بقا در لیگ برتر، ضروری ترین اولویت نیوکاسل

با این ثروت عظیم، نیوکاسل می تواند در هر جنبه ای پیشرفت های قابل توجهی داشته باشد اما اکثر آن ها زمان بر و بلند مدت هستند. دلیل این امر، این است که کنسرسیوم عربستانی، به دنبال حسابرسی کاملی از وضعیت باشگاه است و نه تنها چیزهایی که نیاز به تغییر دارند را باید شناسایی کنند بلکه به دنبال تحلیل نحوه انجام این تغییرات هم باشند. بیش از یک دهه است که سرمایه گذاری عظیم در زیرساخت های بخش آکادمی و زمین تمرین تیم اصلی مورد نیاز است و ممکن است هردوی آن ها نیاز به بازسازی کامل داشته باشند. این پیشرفت ها ممکن است در عملکرد فوتبالی تیم اصلی تاثیر مستقیم و مهم داشته باشند اما این دراز مدت محقق می شود. طوفان چند روز اخیر، باعث می شود فراموش کنیم نیوکاسل هم اکنون در رده ماقبل آخر لیگ برتر انگلیس قرار دارد و تا این جای فصل نتوانسته بردی کسب کند. آن ها در 37 بازی اخیر خود، فقط هفت پیروزی کسب کرده اند و در اکثر سال 2021 در منطقه سقوط بوده اند. 

اگرچه فروش نیوکاسل به عربستانی ها باعث شده خوش بینی هایی در جامعه هواداری نیوکاسل ایجاد شود و هفته آینده سنت جیمز پارک برای بازی با تاتنهام پر خواهد شد اما این خوش بینی به تنهایی نمی تواند باعث بقای نیوکاسل در لیگ برتر شود. دغدغه اولیه مالکان جدید، باید بقا در لیگ برتر انگلیس باشد. اگر آن ها از منطقه سقوط فاصله گیرند، می توانند دوباره اهداف را مورد بررسی قرار دهند اما در حال حاضر، کسب یک پیروزی در لیگ برتر می تواند به خودی خود، یک موفقیت کوچک به حساب بیاید.

الان نیوکاسل نمی تواند بازیکنان جدیدی برای تقویت به خدمت گیرد اما تغییر سرمربی به عنوان تنها جنبه ای که می تواند منجر به ایجاد تاثیرات مثبت در زمین شود، گزینه ای است که باید مورد بررسی قرار گیرد. استیو بروس، سرمربی نیوکاسل اخیرا در مصاحبه با تلگراف اعلام کرد دوست دارد توانایی هایش را به مالکان جدید نشان دهد اما در عین حال اعتراف کرد طبیعی است که مالکان جدید به دنبال سرمربی جدیدی باشند. او خودش هم می داند جایگاهش متزلزل است و اگر اوضاع بهتر نشود، شغلش را از دست می دهد. با این تفاسیر، انتظار نمی رود استیو بروس به این زودی ها شغلش را از دست دهد زیرا آن ها فعلا گزینه بهتری نسبت به استیو بروس ندارند که تجربه بالایی در لیگ برتر داشته باشد و این مسئله، عاملی است که برای بقا در لیگ برتر اهمیت دارد. رافائل بنیتس می توانست بهترین گزینه ممکن باشد اما در حال حاضر او در اورتون سرمربیگری می کند. میکل آرتتا سرمربی آرسنال نیز می توانست گزینه مناسبی باشد اما اوضاع او در آرسنال خوب شده است و اگر بروس اخراج شود، گریم جونز دستیار او می تواند به عنوان سرمربی موقت نیوکاسل منصوب شود. با این حال با توجه به وضعیت نا به سامان نیوکاسل، در عین حال دادن اختیارات موقت به جونز برای مدتی طولانی می تواند خطرناک باشد. 

نیوکاسل چه پتانسیلی برای هزینه کردن دارد؟

فرایند تصمیم گیری در فوتبال، از اهمیت ویژه ای برخوردار است و مالکان جدید باید به دنبال استخدام یک مدیر ورزشی توانا باشند. در سطح مدیریتی ارشد نیوکاسل، در حال حاضر فقدان فردی که هوش فوتبالی بالایی داشته باشد حس می شود و ظاهرا از همین حالا جستجو برای یافتن یک مدیر اجرایی که بتواند باشگاه را به سطح دیگری انتقال دهد، آغاز شده است. اطمینان از هماهنگی مدیر ورزشی و سرمربی نیز عامل مهمی است که باید مورد بررسی قرار گیرد. هنگامی که تکلیف مدیریت ورزشی و سرمربی نیوکاسل مشخص شود، توجهات می تواند به پنجره نقل و انتقالاتی و اولین فرصت برای تقویت ترکیب تیم معطوف شود. دو سوال بسیار متفاوت پیش می آید؛ مالکان می می توانند چه اندازه پول برای نقل و انتقالات خرج کنند و چه اندازه می خواهند خرج کنند؟ پاسخ کوتاه به پرسش اول این است که آن ها می توانند یک مبلغ قابل توجه، شاید حدود 200 میلیون پوند  می توانند هزینه کنند، بدون این که نگرانی خاصی درباره قوانین فیرپلی مالی داشته باشند.

مدل تجاری صرفه جویانه مایک اشلی، باعث شده نیوکاسل در عصر فیرپلی مالی، باشگاهی با چشم اندازی جاه طلبانه برای هزینه کردن باشد. جاستین بارنز، دوست نزدیک مایک اشلی بیش از پنج سال ماموریت داشت تا مطمئن شود نیوکاسل در موقعیت مناسبی برای فروش قرار دارد. کیرن مگوایر، مدرس اقتصاد فوتبال در دانشگاه لیورپول، در این باره گفته بود:

اگر وارث باشگاهی شوید که پول زیادی از دست داده، به دلیل فیرپلی مالی نمی توانید سرمایه گذاری چندانی انجام دهید اما در خصوص نیوکاسل، قضیه برعکس است. نیوکاسل در سه سال گذشته، 38 میلیون پوند سود داشته است. به خاطر خساست مایک اشلی، هر کسی که نیوکاسل را خریداری کند، می تواند در زمینه هزینه کردن، پایش را روی پدال گاز فشار دهد.

 در کوتاه مدت، نیوکاسل باید قوانین فیرپلی مالی لیگ برتر انگلیس را رعایت کند چرا که قوانین فیرپلی مالی یوفا در دراز مدت مورد بررسی قرار می گیرد. حساب های فیرپلی مالی به صورت دوره های سه ساله مورد محاسبه قرار می گیرند و طبق قانون، باشگاه های لیگ برتر نمی توانند ضرری بیش از 105 میلیون پوند را متحمل شوند. این قانون باعث شده اورتون تحت فشار قرار گیرد و این یعنی طی سال های آینده، هرگونه خریدهای جدیدشان باید با رعایت کامل قوانین فیرپلی مالی انجام شود. رقم 38 میلیون پوندی که مگوایر به آن اشاره داشت، سه سالی است که پایان آن در فصل 20-2019 بود. فصل 21-2020 که ویروس کرونا روی آن تاثیر داشت، مورد بررسی قرار نمی گیرد و البته نیوکاسل با ضررهای قابل توجهی هم روبرو نشد. این یعنی مالکان جدید، فرصت مناسبی برای سرمایه گذاری دارند.

فیرپلی مالی و امکان هزینه نامحدود روی زیرساخت ها

نکته جالب توجه این جاست وقتی مگوایر می گوید نیوکاسل می تواند بدون نگرانی درباره فیرپلی مالی به راحتی 200 میلیون پوند هزینه کند، او صرفا درباره هزینه 200 میلیون پوندی برای هزینه های نقل و انتقالاتی در سه فصل صحبت نمی کند و در اصل رقم هزینه های نقل و انتقالاتی جداست. این رقم شامل افزایش دستمزدها نیز می شود. نیوکاسل در فصل 20-2019، مجموعا 121.1 میلیون پوند به بازیکنانش دستمزد داد که در رتبه دوازدهم لیگ برتر انگلیس از لحاظ پرداخت دستمزد قرار گرفت. رقم دویست میلیون پوند، صرف هزینه های دیگری هم می شود. این 200 میلیون پوند شامل سود 38 میلیون پوندی، 50 میلیون پوند برای هزینه های آکادمی و 105 میلیون پوند مجاز برای هزینه شدن طی سه فصل است. در این تئوری، آن ها می توانند جدا از این رقم برای نقل و انتقالات هزینه کنند. مگوایر در این خصوص می گوید:

 

این 200 میلیون پوند، هزینه اضافه برسازمانی است که مالکان جدید نیوکاسل، نسبت به مخارج کنونی این باشگاه می توانند انجام دهند. نیوکاسل فضای وحشتناکی برای سرمایه گذاری روی استعدادها برای پیشرفت دادن آن ها در اختیار دارد و این باید نسبت به افزایش درآمدهای تجاری و روز بازی مقدم باشد. من الان درباره هزینه های اضافه بر سازمان نیوکاسل در حال حاضر صحبت می کنم، نه آن نسخه ای که مالکان جدید امیدوارند آن را شکل دهند. 

زمین تمرین قدیمی و مستهلک نیوکاسل

دلیل این امر چیست؟ اصلاح حسابداری به نام استهلاک. در واقع استهلاک یعنی در زمینه فیرپلی مالی، مبلغ پرداختی برای هزینه انتقال یک بازیکن، به سال های مدت قراردادش تقسیم می شود. مگوایر در این باره گفته:

اگر نیوکاسل یک بازیکن را با قیمت 80 میلیون پوند خریداری کند و قراردادی پنج ساله با او ببندد. در فیرپلی مالی آن سال، برای این بازیکن فقط 16 میلیون پوند اختصاص می یابد. این امر اگر به صورت سه ساله در نظر گرفته شود، یعنی شما می توانید نسبت به تصورات اولیه، مبلغ خیلی بیشتری هزینه کنید. 

 علاوه بر این، سرمایه گذاری در زیرساخت ها و آکادمی، معاف از قوانین فیرپلی مالی است. این یعنی زمین تمرین، آکادمی، استادیوم و تیم زنان همه می توانند پیشرفت کنند بدون این که توانایی مالکان برای سرمایه گذاری در تیم مردان محدود شود. نیوکاسل هر چه قدر که می خواهد، می تواند در زمینه زیرساخت ها هزینه انجام دهد. مدرس دانشگاه لیورپول در این باره افزود:

نیوکاسل در دهه اخیر، به طور میانگین، سالانه 830 هزار پوند در زمینه زیرساخت سرمایه گذاری کرده است. در دهه گذشته، همه باشگاه های لیگ برتر از جمله برنتفورد که در گذشته ای نه چندان دور در لیگ دسته اول انگلیس بود، بیشتر از نیوکاسل هزینه کرده اند. حتی یک پنی از هزینه ها در زمینه زیرساخت، در محاسبات فیرپلی مالی شمرده نمی شود. 

با وجود صحبت های آماندا استاولی و این که کنسرسیوم عربستانی جیبی پرپول دارد، جاه طلبی های مالکان جدید قرار نیست دیوانه وار باشد. طبق یافته های اتلتیک، طرح اولیه تجاری مالکان نیوکاسل پیش از متوقف شدن فرایند خرید در سال گذشته، پایه ریزی شده و آن ها برای سال های اول، مبلغ 250 میلیون پوند برای تمام هزینه ها و نه تنها نقل و انتقالات کنار گذاشته بودند. نیوکاسل قطعا بازیکنانی خواهد خرید که وضعیت تیم اصلی را بهبود ببخشد اما با گذر زمان و به تدریج، ایده مالکان جدید ایجاد تیمی است که برای قهرمانی ها مبارزه کند. مالکان جدید، جاه طلبی های متعددی برای نیوکاسل دارند اما انتظار ندارند خیلی سریع به آن ها دست یابند چون این مربوط به پیشرفت مستمر و مدیریت شده است.

آیا نیوکاسل در ژانویه 2022 هزینه های زیادی انجام می دهد؟

قرار نیست در یک پنجره، تمام ترکیب نیوکاسل دگرگون شود و یا حداقل می توان گفت قرار نیست در ژانویه این اتفاق بیفتد. این حقیقت، به این معنی نیست که در ژانویه هیچ پولی برای خرج کردن وجود ندارد. ژوئلینتون، مهاجم برزیلی نیوکاسل که با 40 میلیون پوند خریداری شده است، گران ترین خرید نیوکاسل به شمار می رود اما هنوز هیچ نشانه ای وجود ندارد که قرار است هزینه ای در این سطح در ژانویه انجام شود. تحولات بنیادین به ندرت در پنجره زمستانی رخ می دهد چون در اقدام کردن در بازار مشکل تر است. همین طور تا هنگامی که تکلیف پست های مدیریتی ارشد باشگاه نیوکاسل مشخص نشود، تغییرات اساسی در ترکیب اصلی تیم، منطقی به نظر نمی رسد. 

این صحبت ها، به معنای آن نیست که تاکنون بحث های نقل و انتقالاتی اصلا شکل نگرفته است. در طول 18 ماه اخیر که بحث فروش باشگاه نیوکاسل به عربستانی ها در جریان بوده، از فران تورس و ناتان آکه به عنوان اهداف بالقوه نیوکاسل نام برده می شد و پیش از انتقال کالوم ویلسون و جو ویلوک به نیوکاسل، بحث جذب آن ها مطرح شده بود. اگر نیوکاسل بخواهد از یک فصل فرسایشی دیگر برای بقا نجات یابد، خریدهای ژانویه ضروری به نظر می رسد. نیوکاسل در تابستان تقویت چندانی نشد و فقط قرارداد جو ویلوک را دائمی کرد. تیم استیو بروس در پست هافبک دفاعی و مدافع مرکزی، ضعف شدیدی حس می کند، به خصوص این که آن ها در خط دفاعی بازیکنی پا به توپ ندارند که بتواند بیلدآپ را از خط دفاعی شروع کند. مت ریچی که در اصل وینگر راست است، به عنوان وینگ بک چپ به کار گرفته می شود،  پل دامت آماده نیست و به جمال لوئیس اعتماد نمی شود. تقویت جناح چپ زمین نیوکاسل باید در اولویت قرار گیرد. 

فران تورس هدف نقل و انتقالاتی نیوکاسل بود

جذب یک مهاجم گلزن هم از نیازهای نیوکاسل است. وقتی کالوم ویلسون غایب باشد، آن ها در گلزنی به مشکل می خورند. نیوکاسل با این خط حمله در 16 بازی اخیر خود در لیگ برتر فقط 2 برد کسب کرده است. اندی کارول در تابستان از تیم جدا شد و دوایت گیل، تنها مهاجم مرکزی نیوکاسل غیر از ویلسون است. این نقص ها برای مشاوران کنسرسیوم عربستانی چندان شگفتی آور نیست اما یافتن بازیکنی که بتواند مشکل نیوکاسل در گلزنی را حل کند، ضروری به نظر می رسد. لیست 25 نفره نیوکاسل به طرز عجیبی با 4 دروازه بان پر شده است؛ این یعنی آن ها باید برای جذب بازیکنان جدید، لیست خود را خالی کنند و داشتن بازیکنان اضافه، منطقی به نظر نمی رسد. 

به نظر می رسد مالکان نیوکاسل برای تغییر کلی ترکیب تیم، تا تابستان بعدی صبر کنند. قرارداد شان لانگ استف، هافبک بااستعداد این باشگاه که محصول آکادمی است، در تابستان تمام می شود و هنوز مذاکراتی جدی برای تمدید قرارداد انجام نشده است اما با توجه به آشنایی لانگ استف و مشاوران کنسرسیوم، وضعیت او تغییر خواهد کرد. استاولی و همکارانش قرار است روز دوشنبه با اعضای تیم دیدار داشته باشند. بازیکنان کلیدی نیوکاسل چون آلن سن ماکسیمین و مارتین دوبراوکا مشخصا از فروش باشگاه به عربستانی ها خوشحال شده اند و تیم پیرامون آن ها تقویت خواهد شد. نیوکاسل همچنین حالا می تواند سن ماکسیمین را راحت تر دور از دسترس باشگاه های بزرگ دور نگه دارد. 

نیوکاسل در چه زمان واقع بینانه ای می تواند با تاپ سیکس رقابت کند؟

این پرسش، فرض را بر این می گیرد که آرسنال و تاتنهام مثل گذشته همچنان تیم های قدرتمندی هستند چون با وجود جایگاه پایین کنونی آن ها در جدول، در حال حاضر همچنان از نظر اقتصادی خیلی از نیوکاسل جلوتر هستند. در حالی که درآمد نیوکاسل در فصل 20-2019، مبلغ 153 میلیون پوند بود، آرسنال توانست 345 میلیون پوند و تاتنهام موفق شد 402 میلیون پوند درآمد کسب کند. شش باشگاه پردرآمد لیگ برتر به صورت میانگین، 350 میلیون پوند درآمد بیشتری نسبت به درآمدی که نیوکاسل اکنون کسب می کند، به دست می آورند. در حال حاضر نیوکاسل از نظر کسب درآمدهای ارگانیک، حتی پشت سر باشگاه های اورتون و لسترسیتی که به تازگی جاه طلبی هایشان را شروع کرده اند، قرار دارد.

با این حال درآمدهای تجاری، منطقه ای است که نیوکاسل می تواند در آن پیشرفت داشته باشد. این درآمدها در دوره اشلی روند ثابتی را طی کرد. نیوکاسل در فصل 20-2019 با کسب درآمد 29.1 میلیون پوند در زمینه تجاری، پایین تر از لسترسیتی و برایتون در رده یازدهم لیگ برتر قرار گرفت. تیم های تاپ سیکس، به طور میانگین 207 میلیون پوندی کسب می کردند. مگوایر در این باره می گفت:

نیوکاسل پتانسیلی زیادی برای رشد در زمینه تجاری دارد. مایک اشلی خودش یک برند سمی بود و به همین خاطر الان حامیان مالی بریتانیایی به نیوکاسل با دید مطلوب تری نگاه می کنند. با توجه به قراردادهای منچسترسیتی با شرکت های خاورمیانه ای، من انتظار دارم نیوکاسل هم از طریق شرکت های سعودی، اسپانسرهای خوبی جذب کند. نیوکاسل باید کارهای زیادی انجام دهد. به اتفاقی که برای منچسترسیتی رخ داد، دقت کنید؛ برای رسیدن به اهداف باید هزینه های بیشتری صرف کنید چون در غیر این صورت نمی توانید بهترین ها را بگیرید و فاصله حفظ می شود. کار نیوکاسل الان نسبت به سال 2003 که آبراموویچ چلسی را خرید یا سال 2008 که شیوخ ابوظبی منچسترسیتی را خریداری کردند، خیلی سخت تر است. آبراموویچ کارش خیلی ساده تر بود چون در آن زمان فقط منچستریونایتد و آرسنال برای قهرمانی ها رقابت می کردند. علاوه بر این، منچسترسیتی و چلسی محدودیتی به نام فیرپلی مالی نداشتند که هزینه هایشان را در چارچوب خاصی قرار دهد. نیوکاسل حداقل باید بر شش باشگاه غلبه کند و انجام چنین کاری دشوار است؛ هزینه های زیادی دارد و فورا اتفاق نمی افتد اما امکان پذیر است. حتی برای ثروتمندترین تیم جهان، قهرمانی در لیگ برتر در پنج سال آینده، ساده نخواهد بود.

به قلم Chris Waugh از وب سایت اتلتیک 

منبع:طرفداری