نامه به دختر خلخالی، درّان صدرایی - Gooya News

درّان صدرایی - ویژه خبرنامه گویا

سرکار خانم فاطمه صادقی فر گیوی خلخالی،

من یکی از قربانیان پدرت محمدصادق صادقی گیوی ملقب به آیت‌الله شیخ صادق خلخالی هستم که دوستان و اعضای خانواده ام را کشت و خودم را هم اگر از معرکه نگریخته بودم حتماً اعدام می کرد. نمیدانم راست است یا دروغ، ولی در فضای مجازی آمده است که سرکار علیه اخیراً در پاریس ، بی حجاب، از حقوق هم جنس خواهان دفاع فرموده ای. این خبر را که شنیدم با خود گفتم "ببین تفاوت ره از کجاست تا به کجا؟" درایران حتی خواجه حافظ شیرازی هم می داند که درزمان خمینی که مردم تازه متوجه شده بودند که چه کلاه گشادی بر سرشان رفته و داشتند منشور حقوق بشر کورش را با ترهات شریعتمدارانه ی جمهوری اسلامی مقایسه می کردند، پدرت با وقاحت تمام در رسانه های جمعی اعلام کردن که "کورش پسرک چوپانی بوده که لواط می داده." نمی دانم او این ادعای مسخره ی تاریخی را از کجا در آورده بود؟ خانم خلخالی، تبریک عرض می کنم که تو امروز ضمن دفاع از حقوق بشِر دگرباشان ضرب المثل معروف "از بدی بد زاید، از نیکی نکو" را به چالش کشیده ای.

خانم خلخالی اجازه بده برایت بگویم که در سال 1966، آلبرت فرانسیس پسر جنایتکار معروف آمریکایی آل کاپون نام خانوادگی خود را از کاپون به "براوان" تغییر داد و به این وسیله در برابر جنایات پدر موضع گرفت. هم اکنون که سرکار پرچم دفاع از فمنیسم و آزادی زنان را بالا برده ای، صمیمانه از شما دعوت می کنم که حساب خود را از شیخ صادق خلخالی، قاضی اعدام رژیم خون و نفرت وتیرگی، جدا سازی هر چند که او پدرت باشد. جنابعالی در جایی فرموده ای که گرچه ژن هایی را "به ارث برده‌" ای، لیکن شخصیت امروز ات "نتیجه کتاب‌هایی است که خوانده‌" ای و "تاملاتی است" که داشته ای. از تأمل بگوییم که چه اصطلاح قشنگی است که چندین مفهوم را با هم جمع آورده است: دیدن، صبرکردن، اندیشندن و عمل کردن. خانم خلخالی آیا یک بار هم که شده در مورد برگ شومی از تاریخ معاصر ایران که آن عمّامه به سر، نعلین برپای آدمخوار رقم زده است به تأمل نشسته ای؟ اجازه بفرما شمه ای ازآن را یاد آورشوم:

ـ در بگیر و ببند های پس از سقوط شاه، خلخالی با افتخار به روزنامه ی آیندگان اعلام کرد که هفتصد حکم اعدام سلطنت طلبان را امضاء کرده است. او با این کارش اعدام و کشتن را به عنوان یک راه حل میان برجا انداخت. افسوس که درآن زمان هیچ کس، نه از نیروهای ملی ونه روشنفکران چپ، ازحق زندگی و لغو مجازات اعدام سخنی بر زبان نیاوردند.