دانشگاهی با کلاس‌های خالی و ادارات شلوغ / خدمات‌رسانی کاریکاتوری دانشگاه آزاد

 

به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، راستش را بخواهید اولین چیزی که چشمانم به آن دوخته شد تله کابینی بود در وسط دانشگاه. انگار این تله کابین در گوشم زمزمه می‌کرد که اینجا با دانشگاه‌های دیگر فرق‌های اساسی دارد. هرچند که کرونا این تله کابین را هم متروک و خاک خورده باقی گذاشت.

 

این‌ها اولین تصاویری است که در آغاز سفر به دنیای دانشگاه آزاد با آن مواجه شدم. بازدیدی که بنا بر گزارش‌ها یا بهتر بگویم، درد و دل‌های گسترده دانشجویان دانشگاه آزاد انجام و باعث شد تا متوجه شوم در دورانی که دانشجو کمترین تماس را به شکل حضوری با دانشگاه دارد، چرا باید اعتراضات در همان سطح همیشگی یا حتی بیشتر از آن باشد.

 

از بزرگ ترین واحد تهران که دست بر قضا همسایه دیوار به دیوار سازمان مرکزی دانشگاه آزاد هم هست؛ یعنی واحد علوم تحقیقات شروع کردم و با واحد تهران شمال نیز تمام. با اینکه هم در دوران کرونا هستیم و هم اصلا کلاس‌ها شروع نشده بود؛ اما شلوغی نزدیک درب، خاطرات دوران تلخ و شیرین حضوری بودن دانشگاه‌ها را زنده کرد.

 

ترجیح دادم به جای آسانسور از راه پله استفاده کنم تا بتوانم همه طبقات را به درستی مشاهده کنم. هر طبقه به دو بخش تقسیم شده بود یک بخش مختص به کلاس‌های درس و بخش دیگر امور اداری مربوط به رشته ای خاص انجام می‌شد.

 

همانطور که انتظار می رفت  در بخش کلاس‌ها حتی خدمه هم حضور نداشتند و خاکی که روی میز و صندلی خالی کتابخانه‌ها و آزمایشگاه‌ها نشسته بود، دوباره به من گوشزد می‌کرد که دانشگاه به شکل مجازی به کار خود ادامه می‌دهد.

 

     

اما از طرفی دیگر در بخش اداری با صف های طولانی و عجیب و غریب مواجه شدم. دانشجویانی که کارشان طولانی نبود و با نظر یا امضای مدیر گروهشان مشکلشان حل می‌شد. اما سوال اساسی این بود که چرا باید بخش مربوط به گروه با این حجم ازانتظار و صف‌های طولانی مواجه باشد؟

 

تلاش کردم با چند دانشجو که مدت طولانی بود در این صف ها ایستاده‌اند، صحبت کنم و اولین جمله ای که از زبانشان خارج می‌شد مربوط به اخذ شهریه کامل دانشگاه در قبال آموزش مجازی و خدمات ضعیف در بخش اداری بود.