با آربی اوانسیان، سوسن تسلیمی و فردوس کاویانی، چهارسو را ساختیم

نرگس کیانی: صدرالدین زاهد را یکی از به خانه بازگشتگانِ مهم‌ترین جریان تئاتری معاصر ایران می‌دانند. نام او با «کارگاه نمایش» و هنرمندانی چون آربی اوانسیان، عباس نعلبندیان، بیژن مفید، سوسن تسلیمی، شهرو خردمند، خجسته کیا، هوشنگ توزیع و بسیاری دیگر پیوند خورده است و همچنین در فهرست معدود بازیگران ایرانی یکی از مهم‌ترین پروژه‌های تئاتر معاصر جهان، نمایش «اورگاست» به کارگردانی پیتر بروک قرار دارد که در دهه پنجاه با حضور گروه بین‌المللی‌ این هنرمند نامدار دنیا در مقبره اردشیر و نقش رستم اجرا شد.

صدرالدین زاهد سال ۱۳۹۶ بعد از ۳۸ سال به ایران نیامده بود که بماند، آمده بود خواهر بیمارش را ببیند که مرگ امان نداد و این فرهاد مهندس‌پور و علی‌اصغر دشتی بودند که از او خواستند بماند و «افسانه ببر» را اجرا کند. او که طبق گفته خودش سال ۱۹۸۰ (۱۳۵۸) وارد فرانسه شد در سال ۱۹۹۰ (۱۳۶۸) گروهش را تشکیل داد و تلاش کرد تئاتری کار کند که ازدواجی بین دو فرهنگ باشد.

زاهد همان سالِ ورود به ایران مونولوگِ «افسانه ببر» اثر داریو فو را با ترجمه، اقتباس، طراحی، کارگردانی و بازیگری خودش در سی‌وششمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر اجرا کرد و آن‌چه در ادامه رخ داد موجب شد اجرای عمومی‌اش نه بلافاصله پس از اجرای جشنواره که چهار سال بعد، در مهر و آبان ۱۴۰۰ در تالار چهارسوی مجموعه تئاتر شهر؛ تالاری که زاهد در سال ۱۳۵۴ خود از پایه‌گذارانش بود، روی صحنه برود.

آن‌چه در ادامه می‌خوانید حاصل گفت‌وگویی است با او در مورد «افسانه ببر»، تالار چهارسو و احساس تنهایی یکی از به خانه بازگشتگانِ مهم‌ترین جریان تئاتری معاصر ایران.

صدرالدین زاهد در صحنه‌ای از «افسانه ببر»