پرونده‌ای که می‌تواند نحوه پیگیری موارد تجاوز را تغییر دهد

پرونده‌ای که می‌تواند نحوه پیگیری موارد تجاوز را تغییر دهد

• تارا مک‌کلوی
• گزارشگر کاخ سفید بی‌بی‌سی

۱ آبان ۱۴۰۰ - ۲۳ اکتبر ۲۰۲۱

منبع تصویر، Getty Images

توضیح تصویر،

مدیسون اسمیت و مادرش مندی

پیگرد قانونی جرائم جنسی کار بسیار دشواری است اما زنی در کانزاس از قانون کمتر استفاده شده قرن نوزدهم استفاده کرده است تا از شهروندان بخواهد به او کمک کنند مردی را که به او تجاوز کرده است، به مجازات برساند.

این مطلب ممکن است برای بعضی افراد آزارنده باشد

در سال ۲۰۱۸، مدیسون اسمیت گفت زمانی که دانشجوی کالج بتانی در کانزاس بوده است یکی از هم‌کلاسی‌هایش به او حمله کرده است. او از این حمله به عنوان تجاوز شکایت کرد.

دادستان منطقه از متهم کردن این فرد به تجاوز خودداری کرد اما گفت خانم اسمیت تماس جنسی "ناتمام" را تجربه کرده بود. فرد مهاجم به اتهام تعرض محکوم شد.

تصمیم دادستان باعث شد خانم اسمیت که حالا ۲۳ سال دارد، از قانون ایالتی مربوط به سال ۱۸۸۷ استفاده کند و بنا بر آن از "هیئت منصفهٔ‌ شهروندی" درخواست کمک کند. این هیات برای اولین بار اواخر سپتامبر تشکیل جلسه داد که اولین مورد از این نوع در ایالات متحده بود.

• 'چرا مردان تجاوز می‌کنند؟'
• ذهن یک متجاوز چگونه کار می‌کند؟
• آزادی یک مجرم جنسی در کره جنوبی چگونه به تغییر قانون این کشور منجر شد
• مخفی‌کاری در رابطه جنسی چیست؟ 'من نمی‌دانستم تجاوز است'

هیئت منصفه مردمی به طور معمول توسط مقامات رسمی رسیدگی‌کننده به پرونده تشکیل می‌شود و تصمیم می‌گیرد آیا اسناد و شواهد کافی برای پیگیری قضایی متهم وجود دارد یا نه.

این هیئت منصفه، که به طور مخفی تشکیل جلسه می‌دهد تعیین نمی‌کند که متهم مجرم یا بی‌گناه است فقط تصمیم می‌گیرد آیا باید اتهاماتی متوجه فرد شود یا نه.

خانم اسمیت در مصاحبه با بی‌بی‌سی گفت امیدوار است این کار به توانمندی افرادی که می‌‌گویند قربانی آزار جنسی هستند و خواهان طرح این اتهامات هستند، کمک کند. او می‌گوید "این حق قربانیان است".

بیشتر زنان چنین جرایمی را گزارش نمی‌کنند و اگر شکایت کنند بیشتر اوقات پیگیری قضایی نمی‌شود. بنابر تحقیقی که دانشگاه ماساچوست انجام داده است، کمتر از ۲۰ درصد از تجاوز‌ها منجر به دستگیری مجرم می‌شود.

مندی مادر خانم اسمیت اضافه می‌کند:" ما باید فرهنگ موجود در مورد رضایت را تغییر دهیم".

با این حال، جرد اشتولزنبرگ، همکلاسی سابق خانم اسمیت، که اکنون ۲۳ ساله است، اتهام تجاوز به او را رد کرده است. او به ضرب و جرح متهم شد و در این زمینه به جرم خود اعتراف کرده است.

جرد به بی‌بی‌سی گفت از تماسی که با هم داشتند پشیمان است و قبول دارد که خشن بوده و به اشتباه فکر می‌کرده‌ است این رفتار پذیرفتنی است اما او اصرار دارد که ماجرا با رضایت هر دو طرف بوده است.

رای هیئت منصفهٔ شهروندی در شهر مک‌فرسون در کانزاس تبعات مهمی برای شاکی و متهم و شاید برای کل کشور خواهد داشت.

کارشناسان می‌گویند اقدامات خانم اسمیت می‌تواند نمونه‌ٔ رویهٔ قضایی باشد که دیگران هم از هیئت منصفهٔ شهروندی در مورد جرائم جنسی استفاده کنند.

اما کسانی که متهم به جرایم جنسی شده و تفهیم اتهام نشده‌اند ممکن است مانند اشتولزنبرگ در برزخی قانونی گرفتار شوند در انتظار اینکه شاید رسما متهم شوند.

منبع تصویر، Getty Images

دیداری که به حمله تبدیل شد

خانم اسمیت سال اول کالج بتانی بود. دانشکده‌ای کوچک که فقط چند خیابان با خانه‌اش فاصله داشت، همان‌جایی که همیشه با اشتولزنبرگ وقت می‌گذراند و بازی تخته‌ای می‌کردند.

یک شب در فوریهٔ سال ۲۰۱۸، به اتاق اشتولزنبرگ در خوابگاه دانشگاه رفت. او به بی‌بی‌سی می‌گوید همدیگر را بوسیدند و شروع به سکس کردند. ناگهان پسر به گوشش سیلی می‌زند و گلویش را محکم می‌گیرد و دختر ادعا می‌کند سپس به او تجاوز کرد.

مدیسون می‌گوید: "تلاش می‌کردم دست‌هایش را از دور گردنم باز کنم و به چشم‌هایش نگاه کنم و حالتی در صورتش بود که هرگز ندیده بودم، او آن آدمی که فکر می‌کردم دوست من است، نبود. آدم خطرناکی شده بود".

خانم اسمیت ادعا می‌کند که اشتولزنبرگ قصد کشتن او را داشته است.

دختر می‌گوید حسابی ترسیده بودم و فکر می‌کردم بهتر است با او مقابله نکنم. "فکر می‌کردم فقط دراز بکشم و بگذارم هر کاری می‌خواهد بکند. فقط تلاش می‌کردم تا جان سالم به در ببرم".

او با صدایی محکم ماجرا‌های آن شب را توضیح می‌دهد، انگار دارد وقایعی را که برای دیگری روی داده نقل می‌کند. وقتی حرف می‌زند به دوردست چشم می‌دوزد.

خانم اسمیت این برخورد را فوری به پلیس گزارش کرد و چند هفته پس از آن گِرِگ بنفیل، دادستان منطقه او را برای ملاقات دعوت کرد. او به روشنی توضیح داد که مایل است رسما شکایت کند اما آقای بنفیل ماجرا را طور دیگری می‌بیند.

آقای بنفیل گفت اشتولزنبرگ را به تجاوز متهم نمی‌کند بلکه او را به ضرب‌و‌جرح متهم می‌کند. آقای بنفیل به درخواست ما برای اظهار‌نظر در مورد این مطلب پاسخی نداده است.

در سال ۲۰۲۰، اشتولزنبرگ به دو سال تعلیق مراقبتی محکوم شد و ملزم به پرداخت ۷۹۳ دلار به عنوان غرامت به هیئت غرامت قربانیان شد.

رویهٔ قانونی جدید

پس از آنکه دادستان از طرح اتهام تجاوز سر ‌باز زد، خانم اسمیت تصمیم گرفت تا از قانونی قدیمی که به او اجازهٔ تشکیل هیئت منصفهٔ شهروندی را می‌دهد استفاده کند. مادرش در پادکستی در مورد آن شنیده بود.

در بیشتر مناطق ایالات متحدهٔ آمریکا فقط قاضی یا دادستان حق دارند هیئت منصفه تشکیل بدهند اما در کانزاس، اوکلاهاما، نبراسکا و سه ایالت دیگر شهروندان می‌توانند درخواست تشکیل هیئت منصفه بدهند.

برای انجام چنین کاری در کانزاس، هر یک از اهالی باید دادخواستی تنظیم کند و تعداد مشخصی امضا جمع‌آوری کند. تعداد امضا در هر منطقه با منطقهٔ دیگر فرق دارد اما محاسبه بر مبنای تعداد افراد شرکت‌کننده در آخرین انتخاب شهردار منطقه انجام می‌شود. داد‌خواست‌دهنده باید حداقل به تعداد دو درصد از رای‌دهندگان به‌علاوهٔ ۱۰۰ امضا جمع کرده باشد.

رونوشت‌هایی از دادخواست خانم اسمیت در رستوران‌ها و کافه‌های شهر به دیوار نصب شد و بعد از چند ماه او به تعداد کافی امضا جمع کرد.

اعضای هیئت منصفهٔ شهروندی از گروه وسیعی از افراد انتخاب می‌شوند، از بین کسانی که گواهینامهٔ رانندگی دارند یا برای رأی‌گیری ثبت‌نام کرده‌اند.

اعضای این هیئت مانند ماموران پلیس عمل می‌کنند و شواهد موجود را بررسی می‌کنند. گاهی اسناد مهمی را از متهم می‌خواهند. گاهی هم فقط شواهدی را که مأموران پلیس جمع‌آوری کرده‌اند بررسی می‌کنند.

به همین دلیل آنها شاکی یا متهم را نزد خود فرا‌نمی‌خوانند.

این قانون در کانزاس مربوط به سال ۱۸۸۷ است و به این منظور طرح شد تا افرادی که پول و قدرت ندارند اطمینان پیدا کنند هنوز راهی برای واداشتن افراد به پاسخگویی در برابر اعمال‌شان وجود دارد.

جان مولن، استاد فلسفهٔ دانشگاه بتانی می‌گوید:"این راهی است که هر شهروندی اطمینان پیدا می‌کند به روشی قانونی دسترسی دارد".

هیئت منصفهٔ شهروندی در کانزاس پیش از این هم در موارد دیگری تشکیل شده بود، به دلیل نارضایتی مردم از آثار هنری در معابر عمومی یا پیکره‌ها و تندیس‌های نامناسب و درخواست رسیدگی و تحقیق دربارهٔ پزشکانی که سقط جنین انجام می‌دادند.

اما به نظر نمی‌رسد تا به حال کسی برای رسیدگی به جرائم جنسی درخواست تشکیل آن را کرده باشد.

هیئت منصفه ۶۰ روز فرصت دارد تا روند تحقیقات خود را به طور محرمانه انجام دهد.

اگر اتهامات وارد باشد پرونده مانند همه پرونده‌های کیفری دیگر جریان پیدا می‌کند. متهم در جریان محاکمه در دادگاه می‌تواند مجرم یا بی‌گناه تشخیص داده شود.

منبع تصویر، JARED STOLZENBURG

توضیح تصویر،

جرد اشتولزنبرگ

بحث بر سر رضایت

خانم اسمیت حالا ازدواج کرده است و به عنوان بهیار در مرکز بهداشت خانواده کار می‌کند. او در زادگاهش لیندز‌بورگ، شهر کوچکی در میان مزارع گندم به فرد شناخته‌شده‌ای تبدیل شده است.

چند شب پیش از تشکیل هیئت منصفه سر میزی در رستورانی واقع در خیابان اصلی شهرنشسته بود و به اتفاقات سه سال گذشته فکر می‌کرد.

او در مورد اشتولزنبرگ می‌گوید:"او می‌خواست به من صدمه بزند و با رفتاری که کرد صدمهٔ شدیدی به من زد، من هم با او مقابله کردم و فکر نمی‌کنم تصورش را هم می‌کرد که چنین کاری کنم".

گروهی خانم اسمیت را به دلیل تلاش برای تشکیل هیئت منصفهٔ شهروندی تشویق کردند و معتقد بودند این کار به دیگران برای مراجعه به پلیس و مطرح کردن موارد تجاوز و آزار‌های جنسی قوت قلب می‌دهد.

کارولین دی‌فیلیپس، یک فعال مدنی در لیندزبورگ می‌گوید زنان نیاز به حمایت بیشتر دارند. "بسیاری از مواردی که مربوط به عدم رضایت می‌شود مطرح نمی‌شوند و اصلاً وارد مراحل قضایی نمی‌شود، چون شواهد "کافی" ندارند".

او در ادامه می‌گوید:"تعریف رضایت دامنهٔ وسیعی دارد و درک درستی از آزار جنسی ایجاد نمی‌کند".

دیگران هشدار دادند که از چنین روشی به راحتی سؤاستفاده می‌شود. لارا کیپنیس، نویسندهٔ کتاب پیشروی ناخواسته: پارانویای جنسی در دانشگاه، می‌گوید تحقیقات در مورد جرایم جنسی در محیط دانشگاه مشکلات دنباله‌داری ایجاد می‌کند.

این اتفاق در محیطی خصوصی افتاده است و برای اعضای هیئت منصفهٔ شهروندی کار دشواری است که به نتیجه برسند. لارا می‌گوید:"تقریباً محال است، آنها فقط حدس می‌زنند".

او در ادامه می‌گوید این تحقیقات برای مردانی که متهم می‌شوند هم ویران‌کننده است حتی اگر از این ماجرا تبرئه شوند. "زندگی آدم‌ها را تباه می‌کند".

بی‌تردید زندگی اشتولزنبرگ زیر‌و‌رو شده است. صدایش پای تلفن ضعیف بود. گاهی تلاش می‌کرد بغضش را فرو بخورد و جلوی گریه‌اش را بگیرد. پس از محکوم شدن به حمله و ضرب‌و‌جرح و زیر پا گذاشتن مقررات دانشگاه از ادامهٔ تحصیل بازمانده است و کارش را هم در شرکت ضبط موسیقی از دست داده است.

او می‌گوید:"آن زمان ۱۹ سالم بود، من از سکس و رابطهٔ جنسی چیزی نمی‌دانستم". رفتار خشن من با خانم اسمیت به دلیل تلاش برای تقلید از فیلم‌های سکسی کینک در اینترنت بوده است. (شیوه‌ها، مفاهیم، فانتزی‌ها و اعمالی که در چهارچوب روابط جنسی متعارف نمی‌گنجد).

"فکر می‌کردم روشی است که می‌توانم امتحان کنم و آنقدر احمق بودم که این کار را کردم".

• خبرهای بیشتر را در کانال تلگرام بی‌‌بی‌سی فارسی دنبال کنید