«کپسول» ایرانی چگونه راهی اسکار شد؟/ دونده خوبی هستم

امیر پذیرفته کارگردان فیلم کوتاه «کپسول» که شب گذشته ۲ آبان ماه جایزه بزرگ سی‌وهشتمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران را از آن خود کرد و به این واسطه به آکادمی اسکار ۲۰۲۲ معرفی خواهد شد، در گفتگو با خبرنگار مهر درباره حواشی این دوره از جشنواره گفت: من هم دوستانی داشتم که دوست می‌داشتم آثارشان در جشنواره حضور داشته باشد اما پذیرفته نشدند. ما نمی‌توانیم در این زمینه قضاوتی داشته باشیم اما من هم از نبود آثار دوستانم در جشنواره ناراحت شدم. هیأت داوران ۹ نفره این دوره از جشنواره از چهره‌های مطرح و خوب بودند که درباره آثار جمع‌بندی کردند

وی با اشاره به برخی گلایه‌ها نسبت به اعمال ممیزی در فرآیند پذیرش و داوری آثار جشنواره ادامه داد: امیدوارم در سال‌های بعد این ممیزی کمتر شود. دوستان فیلم کوتاه جسارت دارند و سراغ کارهایی می‌روند که در سینمای بلند نمی‌توان انجام داد. نکته مهمتر این است که به‌دست آوردن بودجه و سرمایه برای ساخت فیلم کوتاه بسیار سخت است. فیلم کوتاه برگشت مالی ندارد. من خودم هم از جیب و زندگی شخصی‌ام برای فیلمسازی هزینه کردم. مبلغ جایزه‌ای هم که گرفته‌ام، اندکی از هزینه‌هایم را هم جبران می‌کند. به‌خصوص دوستانی که در شهرستان هستند و تجهیزاتی ندارند. ما خودمان «کپسول» را در رفسنجان ساختیم. تجهیزات را از تهران بردیم و اکثر عوامل هم از تهران آمده بودند که هزینه اسکان و ایاب و ذهاب‌شان هم به هزینه تولید اضافه شد. هر عزیزی که با این همه ذوق کاری را می‌سازد، دوست دارد کارش در جشنواره دیده شود. امیدوارم سوءتفاهم‌ها در این زمینه رفع شود تا همه بتوانیم در کنار یکدیگر شادی کنیم.

همه امکانات در تهران است

کارگردان «کپسول» درباره پیش‌بینی خود از توفیق برای کسب جایزه بزرگ جشنواره هم بیان کرد: هیچ‌کس در هیچ مسابقه‌ای شرکت نمی‌کند تا دوم یا سوم شود. من نهایت سعی و تلاشم را کردم تا بهترین کارم را بسازم. بیش از این هم بلد نبودم و شاید اگر بخواهم «کپسول» را دوباره بسازم، بدتر از آنچه الان هست، بشود. من از سال ۸۳ تئاتر کار می‌کنم و بعد از آن هم به دانشگاه رفتم و درس خواندم. خدا تلاش‌های ما را می‌بیند. یک سال می‌شود که برای این کار در رفسنجان نبودم و خانواده‌ام در این مدت خیلی اذیت شدند. همه امکانات در تهران است و مجبور بودم که بیایم و بروم. حتی نیروهای شهرستانی هم به مرکز آماده‌اند، کار می‌کنند و ما هم ناگزیر باید به تهران می‌آمدیم. واقعاً رفت و آمد میان تهران و رفسنجان خیلی سخت و هزینه‌بر بود.

این فیلمساز درباره روندی که باید برای حضور فیلمش در جشن سالانه اسکار طی کند، بیان کرد: چند گزینه برای همکاری در زمینه پخش داشتیم که سرانجام با آقای کیاست به توافق رسیدیم و پخش بین‌المللی «کپسول» را آغاز کرده‌ایم. برخی اتفاقات بین‌المللی هم برای این فیلم افتاده است که برای مخابره اخبار آن منتظر نتایج جشنواره فیلم کوتاه تهران بودیم. فیلم در جشنواره بارسلون هم پذیرفته شده و کارهای رفتن به اسپانیا را داریم انجام می‌دهیم. برای حضور در اسکار حتماً نیاز به مشورت‌های کارشناسی دارم. این جایزه قطعاً بر حضور فیلم در بسیاری از جشنواره‌ها تأثیر دارد و بابت آن بسیار خوشحالم. امیدوارم زودتر بتوانم برای این خوشحالی یک نقطه بگذارم و سراغ کار بعدی‌ام بروم.

وی در توضیح خط داستانی فیلم «کپسول» و شکل‌گیری ایده مخالفت یک پدر با استعداد فرزندش در زمینه فوتبال، اظهار کرد: این‌ها مشکلاتی است که در شهرستان‌ها وجود دارد و من به شخصه آن‌ها را به چشم دیده‌ام. فیلمنامه‌هایی که من نوشته‌ام از تجربه‌هایی است که به شخصه شاهد بوده‌ام. زمانی که شهرستان بودیم، پدرانی بودند که می‌گفتند چرا درس می‌خوانید، بروید سراغ مکانیکی و کار یاد بگیرید. همواره این را گفته‌ام که در شهرستان‌ها ما با یک فقر مواجهیم. یکی از دوستانم از پیرانشهر پیام داده بود که در شهر ما هیچ امکاناتی نیست. گفتم در شهر ما هم امکاناتی نبود، تلاش و دوندگی‌ام را بیشتر کردم. شاید هنرمند نباشم اما دونده خوبی هستم.

«کپسول» داستان زندگی شخصی‌ام نیست

وی در عین حال تأکید کرد: من فوتبالی بودم و این اتفاقات را به چشم دیده‌ام اما فیلم داستان زندگی شخصی من نیست. پدر و مادرم در زندگی هیچ چیز برای من کم نگذاشتند. اگر آن‌ها نبودند و حمایت و انرژی آن‌ها قطعاً من امروز به اینجا نرسیده بودم. آنچه ساخته‌ام و می‌سازم اما از دل آدم‌هایی می‌آید که با آنها زندگی کرده‌ام. باید با اطرافیان صحبت کنیم تا بتوانیم از دل قصه‌های آن‌ها کارهای خوب بسازیم.

کارگردان «کپسول» درباره ارتباط مخاطب جهانی با این فیلم هم بیان کرد: با توجه به آنچه در سال‌های گذشته دیده‌ایم، فکر می‌کنم قطعاً اتفاقات خوبی برای این فیلم می‌افتد. ایده فیلم، ایده‌ای بامزه و جهان‌شمول است. رونالدو، هم برای ما رونالدوست هم برای یک پرتغالی، یک آلمانی یا یک افغانستانی. تفاوتی ندارد، فوتبال برای همه فوتبال است. دوستمان آقای فهیمی هم پیش از این با فیلمی با فضای مشابه این فیلم برنده جایزه بزرگ ژاپن شده بود و امیدوارم این فیلم هم به خوبی دیده شود.

وی در پایان گفت: واقعاً امیدوارم این جایزه را به حق دریافت کرده باشم. یکی از دوستان برای جشنواره «سینماحقیقت» می‌گفت می‌خواهی به فلانی سفارش‌ت را بکنم؟ گفتم آن موقع حضور فیلمم در جشنواره چه ارزشی می‌تواند برای من داشته باشد؟ نمی‌شود حق کس دیگری را بخورم و به جشنواره بروم! همواره دعایم همین است که به حق باشم. امیدوارم این جایزه را هم به حق گرفته باشم و بابتش از خدا سپاسگزارم.