پیام هادی مظفری و احسان آقایی در اندوه درگذشت ایران درودی

به گزارش خبرگزاری مهر، هادی مظفری مدیرکل هنرهای تجسمی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی درگذشت ایران درودی هنرمند پیشکسوت نقاش و فیلمساز را تسلیت گفت. وی در پیام خود نوشته است:

«ایران درودی هنرمندی در سطح جهانی بوده و خواهد بود و تلاش و پشتکار و نگاه الهی او به زندگی و نقاشی که مدام در گفته‌ها و نوشته‌هایش به آن اشاره می‌کرد، سبک و مکتبی خاص را در نقاشی ایرانی رقم زد که منحصر به خود او بود.

جایگاه ایران درودی در میان بزرگان نقاشی ایران، والا و ارزشمند، و مرگ او ضایعه‌ای دردناک برای جامعه هنری است و درگذشت او را به همه هنرمندان تسلیت می‌گویم.»

همچنین احسان آقایی رئیس موزه هنرهای معاصر تهران وی در پیام خود چنین آورده است:

«اگرچه ایران دَرّودی در فضای هنرهای دیداری بالید و شناخته شد ولی محدود به آن نماند. آشنایی و ارتباط گسترده‌ی او با ادبا و شعرای ایرانی و فرانسوی همچنین علاقه‌ی وافر درونیَش به عرفان؛ از وی انسانی چند ساحتی ساخته بود؛ از این رو مخاطب به هنگام مواجه با آثارش، در همان برخورد نخست، با اثری سوررئالیستی مواجه می‌شود که گویی با آنچه که از سوررئالیسم می‌شناخته متفاوت است؛ شاعرانگی و سکوت، مخاطب را دربرمی‌گیرد و آنات عرفان شرقی، خود را می‌نمایاند.

درودی با بهره‌مندی از معرفتی درونی، برای خود رسالتی فرهنگی و اجتماعی قائل بود که تلاقی این رسالت با توانایی‌هایش در هنر و ادراک ویژه‌اش از هستی، زندگی و مرگ همچنین ادبیات ایران و جهان در کنار باور به رسالت خود، از او انسانی "فرهنگ‌مند" ساخته بود. استقبال عموم مردم از او، سخنان و شیوه‌ی نگرشش طی سال‌های اخیر که مبتنی بر جوهره‌ی «در فاصله دو نقطه» بود، نشان داد که رسالت دنیوی خود را به نیکی به فرجام رسانده است.

بر این باورم که درک عمیق او از انسان و رسالتش در این دنیا، موجد رهیافتی شده بود که به همزیستی با مرگ نائل آمده بود و سعی داشت این ادراک را با زبانی ساده به فهم عمومی درآورد. هرگاه در بین گفتگوها، شوقش برای زندگی را در عین پذیرش مرگ می‌دیدم، این بیت از جلال‌الدین محمد بلخی به ذهنم متبادر می‌شد:

مرگ اگر مرد است گو نزد من آی
تا در آغوشش بگیرم تنگ تنگ

روحش قرین رحمت و آرامش»

ایران درودی سال ۱۳۱۵ در مشهد به دنیا آمد و با حمایت‌های پدر و مادر، نقاشی را ادامه داد و در جوانی برای تحصیل رشته هنر به پاریس رفت و در سال‌هایی که در پاریس زندگی کرد، با بزرگانی چون سالوادور دالی و آندره مالرو دیدار کرد. آثار متعددی از ایران درودی به جا مانده است، که هر یک ارزش ویژه‌ای در نقاشی نوگرای ایران دارد.