نقش ایران در کمیته بررسی تشعشعات هسته‌ای غیر قابل‌انکار است

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از پایگاه اطلاع رسانی سازمان انرژی اتمی، محمدرضا کاردان با تشریح روند عضویت جمهوری اسلامی ایران در کمیته علمی بررسی اثرات تشعشعات هسته‌ای و ارتقای آن از وضعیت ناظر به عضویت دائم، با بیان اینکه نقش ایران در کمیته بررسی تشعشعات هسته‌ای غیر قابل‌انکار است، گفت: با پیگیری‌های مکرر مرکز نظام ایمنی هسته‌ای کشور در سازمان انرژی اتمی و وزارت امور خارجه، در سال ۲۰۱۷ درخواست ایران جهت عضویت در کمیته مذکور به همراه سه کشور نروژ، امارات متحده عربی و الجزایر پذیرفته شد.

وی افزود: بر اساس قطعنامه ۷۶/۷۲ مجمع عمومی سازمان ملل متحد از کشورهای متقاضی درخواست شد تا یک نفر دانشمند مرتبط را به عنوان ناظر برای یک دوره ۴ ساله معرفی کنند تا بر اساس روش اجرایی عضویت در کمیته و بر مبنای حضور مفید و مؤثر کشورهای عضو در فعالیت‌ها، پس از دوره ۴ ساله، در خصوص عضویت دائمی آنها تصمیم‌گیری شود.

معاون رئیس سازمان انرژی اتمی با بیان اینکه با بهره‌گیری از ظرفیت‌های ملی و دانشمندان ایرانی در کارگروه‌های فنی کمیته مشارکتی فعال و اثربخش داشته‌ایم، اضافه کرد: سطح و کیفیت مشارکت جمهوری اسلامی ایران در برنامه‌های این کمیته به گونه‌ای بود که تعجب و حیرت اعضای کمیته را برانگیخت. به طوری که به اذعان همگان حضور ایران در کمیته می‌تواند کیفیت فعالیت‌ها را به شکل قابل ملاحظه‌ای افزایش دهد.

کاردان گفت: در شصت و هشتمین جلسه کمیته در سال ۲۰۲۱ و پس از گذشت ۴ سال از حضور اعضای ناظر، بررسی عضویت دائم چهار کشور ناظر از جمله ایران در دستور کار کمیته قرار گرفت؛ در این جلسه که به صورت مجازی برگزار شد، گزارش فعالیت‌های انجام شده توسط ایران در چهار سال گذشته ارائه و در پایان پیشنهاد عضویت دائمی ایران در کمیته علمی اثرات تشعشعات هسته‌ای با اجماع مورد موافقت قرار گرفت.

وی با یادآوری اینکه عضویت دائمی در کمیته علمی اثرات تشعشعات هسته‌ای باید در مجمع عمومی سازمان ملل به تصویب برسد، توضیح داد: علی‌رغم تلاش‌های چند کشور جهت به تعویق افتادن عضویت دائمی ایران و حذف این بند از قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل، با تلاش‌ها و رایزنی فشرده دیپلماتیک وزارت امور خارجه و همچنین اقدامات اثربخش علمی، پژوهشی و سابقه درخشان گزارش‌های ایران و همچنین با حمایت کامل دانشمندان عضو کمیته، خوشبختانه عضویت ایران به تصویب مجمع عمومی سازمان ملل رسید و جایگاه ایران در این نهاد بین‌المللی از وضعیت ناظر به عضویت دائم ارتقا یافت.

این کمیته علمی در سال ۱۹۵۵ با هدف جمع‌آوری و ارزیابی اطلاعات در مورد آثار تشعشعات اتمی بر انسان و چگونگی مقابله با اثرات تشعشعات و نگرانی ناشی از آزمایش‌های سلاح اتمی، بر اساس قطعنامه ۹۱۳ مجمع عمومی سازمان ملل تشکیل شد. آنسکر در زمان تأسیس ۱۵ عضو داشت و در سه بازه زمانی اعضای خود را به ۲۷ کشور افزایش داد که با عضویت دائم ایران و سه کشور دیگر، تعداد اعضای کامل آن به ۳۱ عضو افزایش پیدا می‌کند.