ماجرای عجیب ورزشگاه ویمبلدون؛ پلاو لین، کابوسی که بدل به ورزشگاهی آبرومند شد
بی بی سی فارسی
- سایمون استون
- بی‌بی‌سی
منبع تصویر، Getty Images
توضیح تصویر،استادیوم قدیمی پلاو لین، خانه ویمبلدون از سال ۱۹۱۲ تا ۱۹۹۱ بود
تاریخ باشگاه ویمبلدون سرشار از خاطراتی خوب برای طرفدارانش است. حدود دو هفته قبل یکی دیگر از این خاطرات ثبت شد، جایی که اولی پالمر توانست برای ویمبلدون پس از سی سال در جام حذفی در ورزشگاه پلاو لین و مقابل هواداران گلزنی کند.
پالمر متولد سال ۱۹۹۲ است، یک سال بعد از اینکه ویمبلدون ورزشگاه قدیمی خود، پلاو لین، را ترک کرد. او از کودکی طرفدار ویمبلدون بود و برای تماشای مسابقات این تیم به ورزشگاه سلهرست پارک می‌رفت. اما هنگامی که در سال ۲۰۰۲ اتحادیه فوتبال با انتقال باشگاه به میلتون کینز موافقت کرد، او هم مانند بسیاری دیگر از هواداران، ناراحت از این انتقال، دست از حمایت خود کشید.
اما وقتی روز شنبه برای تیمش گل زد تا با پیروزی یک بر صفر به دور دوم جام حذفی صعود کنند، به نظر می‌رسید علاوه بر آن، کار مهم دیگری هم انجام داده است.
- نیوکاسل یونایتد؛ مالکان جدید در یک ماه اول حضورشان چه کردند؟
- ستاره سرخ و پاری‌سن‌ژرمن، دو برند متفاوت فوتبال در پاریس
- مسابقاتی گم‌شده در تاریخ ورزش؛ ماجرای حضور بریتانیا در 'المپیک پرده آهنین'
- لوری کانینگام؛ اولین بازیکن بریتانیایی که به رئال مادرید رسید
۴۹۷۳ هواداری که در ورزشگاه بودند همانند آن‌هایی که نظاره‌گر بازی از آپارتمان های مشرف به ورزشگاه جدید پلاو لین بودند، (آپارتمان‌هایی که همراه با ورزشگاه جدید ساخته شدند) همگی از این پیروز خوشحال شدند.
این گل شاید دیگر در یادها نماند، همانطور که گل لوری سانچز با ضربه سر در نیمه اول فینال جام حذفی در ومبلی در سال ۱۹۸۸ در خاطره‌ها نماند. فینالی که "دار و دسته دیوانه" بابی گولد، سرمربی وقت ویمبلدون، لیورپول را در جام حذفی شکست دادند و فاتح جام شدند.
اما این گل و صعود به دور بعدی، شانس آنها را برای شگفتی سازی بیشتر در جام حذفی افزایش میدهد، رقابت‌هایی که هویت آنها در آن شکل گرفته است.
بدون شک عملکرد ویمبلدون قابل پیش‌بینی نیست، اما همانطور که تاریخ غنی آنها در پلاو لین نشان میدهد، هیچ چیز برای آنها غیرممکن نیست.
از پادکست رد شوید و به خواندن ادامه دهیدپادکستبه عبارت دیگرگفتگو با چهره‌های سیاسی، هنری و ادبی از تلویزیون فارسی بی بی سی.
برنامه ها
پایان پادکست
ایور هلر، مدیر بازرگانی ویمبلدون و یکی از شخصیت‌های اصلی ظهور مجدد این باشگاه، می‌گوید: "مردم اغلب می‌پرسند داستان ویمبلدون از چه زمانی شروع شده است؟"
هلر مسابقات جام حذفی سال های ۷۵-۱۹۷۴ و نیز بازیهای این تیم در لیگ جنوب، در دسته پنجم فوتبال انگلیس را سرآغاز خاطره‌سازی ویمبلدون می‌داند. جایی که آنها در یکی از موارد نادری که یک تیم غیرحرفه‌ای، حریفی درجه یک را در زمین خود شکست داده است، تیم برنلی را در تورف مور و در دور سوم شکست دادند.
برای دور چهارم، آنها به لیدز رفتند، تیمی که چهار ماه بعد در فینال جام اروپا شرکت کرد، و به لطف دروازه‌بان خود دیکی گای، که اکنون رئیس باشگاه ویمبلدون است، با مهار پنالتی پیتر لوریمر، توانستند با این تیم در دیدار رفت مساوی کنند.
البته آنها با گل به خودی دیو باست، بازی برگشت را یک بر صفر واگذار کردند. حدود ۴۵۰۷۱ نفر تماشاگر آن بازی در سلهرست پارک بودند.
در آن دوره از جام حذفی، ویمبلدون توجه همگان را به خود جلب کرد. در آن زمان، باشگاه‌ها برای حضور در لیگ فوتبال باید درخواست‌شان پذیرفته می‌شد، روالی که بعدها در سال ۱۹۸۶ لغو شد.
ویمبلدون در سال های ۱۹۷۵ و ۱۹۷۶ قهرمان لیگ جنوبی شد و در هر دو سال برای عضویت در لیگ فوتبال درخواست داد. اما در هر دو دوره با درخواست آنها مخالفت شد.
در نهایت عملکرد مثبتشان در جام حذفی و البته موقعیت جغرافیایی آنها در جنوب غربی لندن که به راحتی قابل دسترس بود، باعث شد تا پس از سومین قهرمانی متوالی در لیگ جنوبی در سال ۱۹۷۷، درخواست عضویت آنها پذیرفته شود.
آنچه در ادامه رخ داد، یکی از برجسته‌ترین پیشرفت‌های فوتبال انگلیس بود. نه سال بعد، ویمبلدون به بالاترین سطح فوتبال انگلیس رسید. دو سال پس از آن، در سال ۱۹۸۸ آنها لیورپول را در ومبلی شکست دادند و قهرمان جام حذفی شدند.
اما هر اندازه که آنها پیشرفت می‌کردند و کیفیت بازیکنان بهتر می‌شد، ورزشگاه آنها هیچ تغییری نمی‌کرد.
منبع تصویر، Getty Images
توضیح تصویر،تصویر پلاو لین در ماه اوت ۱۹۹۰ و در آخرین فصل
لوری سانچز، زننده گل قهرمانی فینال جام حذفی ۱۹۸۸ و کسی که ویمبلدون با گل او به هادرسفیلد در دو سال پیش از آن به لیگ برتر صعود کرده بود، در خصوص استادیوم ویمبلدون می‌گوید: "پلاو لین خرابه‌ای از یک استادیوم بود که اصلاً در سطح لیگ برتر نبود."
او می‌گوید: "هر چه در این خصوص بگویم کافی نیست، در تمام مدتی که آن پیشرفت‌ها را داشتیم، برای بهبود زمین تقریباً هیچ هزینه‌ای نشد."
"عرض تونل ورودی کمتر از دو متر بود و یکی دو حادثه شرم‌آور هم در آنجا رخ داده بود. کف هم بتونی بود و همه ما با توجه به کفش‌های میخ‌دار فوتبال، باید بسیار دقت می‌کردیم، چون هر که می‌خواست در تونل بدود، حتماً زمین می‌خورد."
"رختکن به قدری کوچک بود که اگر سرمربی و کمکش در بین دونیمه می‌خواستند صحبتی با بازیکنان داشته باشند، مجبور بودند بازیکنان ذخیره را بیرون کنند تا جا به اندازه کافی باشد."
- اندرو واتسون: "تأثیرگذارترین" فوتبالیست سیاه‌پوستی که فراموش شد
- زید آیت مالک، مسافر قاچاقی که ستاره دوی استقامت اسپانیا شد
- لیونل مسی؛ پشت پرده ماه‌های نخست فوق ستاره آرژانتینی در پاریس
- یکی از تلخ‌ترین لحظات فوتبال برزیل؛ شکاف اجتماعی که هنوز عمیق است
این وضعیت تیم میزبان بود. تیم‌های مهمان که شرایط به مراتب بدتری را تجربه می‌کردند.
دنیس لوندز، یکی از طرفداران قدیمی باشگاه که قبلاً در قسمت بلیت‌فروشی کار می‌کرد و اکنون از کارکنان اجرایی باشگاه است، می‌گوید: "ما هر کاری می‌توانستیم انجام می‌دادیم تا تیم‌های مهمان اصلاً احساس راحت نباشند، برای مثال همیشه در رختکن تیم مهمان آب روی زمین می‌ریختیم و آنها هم همیشه از این مسأله گلایه می‌کردند."
"پدرم در رختکن کار می‌کرد. او اهل ولورهمپتون بود و وقتی آنها در سال ۱۹۸۵ آمدند، به سرمربی آنها، تامی دوچرتی، گفت این بدترین تیم وولوز بوده که تا به حال دیده است. دوچرتی هم در پاسخ گفته بود: "چطور می‌توان در جایی مثل این فوتبال بازی کرد؟"
سانچز می‌گوید: "تیم های بزرگ فقط می‌خواستند با کمترین آسیب ممکن از آن ورزشگاه خارج شوند."
برخلاف بازیکنان ویمبلدون که تا دیروقت در استادیوم باقی می‌ماندند.
سانچز می‌گوید: "اتاقی را که قبل از بازی برای صرف غذا استفاده می‌کردیم، بعد از بازی تبدیل به یک بار برای بازیکنان می‌شد و بعد از آن هم به یک کلوپ شبانه. بسیاری از بازیکنان ساعت ۲ بامداد از آنجا می‌رفتند."
اما این وضعیت مورد پذیرش بسیاری از جمله تد کروکر، دبیر فدراسیون فوتبال انگلیس نبود.
او گفته بود امکانات ورزشگاه ویمبلدون اصلاً مناسب فوتبال لیگ برتر نیست و حضور باشگاه‌هایی مانند منچستریونایتد و تاتنهام در آن بسیار خنده‌دار است. اظهاراتی که واکنش دیو باست، سرمربی تیم را در پی داشت و آن را به شدت محکوم کرد.
یک سال بعد، مالک باشگاه، سام همام در یک برنامه تلویزیونی اعلام کرد قصد دارند از پلاو لین نقل مکان کنند. زیرا به گفته او "مانعی برای برنامه‌های بلندپروازانه آنها است".
او همچنین گفته بود که این ورزشگاه امکان توسعه و رسیدن به سطح استانداردهای لازم لیگ برتر را ندارد.
برخی هنوز معتقدند اظهارات او اساساً اشتباه بوده و آنها می‌توانستند آن زمان یک استادیوم با ظرفیت بیست هزار نفر در همان مکان بسازند.
همام با این نظر مخالفت بود و زمانی که گزارش تیلور در مورد فاجعه هیلزبورو در سال ۱۹۹۰ منتشر شد و به باشگاه‌ها توصیه شد به سمت استادیوم‌های صندلی دار حرکت کنند، برنامه اشتراک زمین با کریستال پالاس در سلهرست پارک را به اجرا گذاشت.
هلر می‌گوید: "صحبت‌های زیادی شده بود، اما هیچکس فکر نمی‌کرد از پلاو لین کوچ کنیم. اما این دقیقاً همان چیزی بود که اتفاق افتاد و در پایان فصل بدون کمترین بحث و هیاهویی آنجا را ترک کردیم."
منبع تصویر، Getty Images
توضیح تصویر،هواداران ویمبلدون سال‌ها برای بازگشت به پلاو لین تلاش کردند
ویمبلدون آخرین بازی خود در پلاو لین را در ۴ می ۱۹۹۱ آن هم به طور کاملاً تصادفی مقابل کریستال پالاس انجام داد.
سلهرست پارک به مدت یازده سال، خانه آنها بود. سپس با کسب مجوز از اتحادیه فوتبال، به میلتون کینز نقل مکان و باشگاهی با عنوان جدید ای‌اف‌سی ویمبلدون تأسیس کردند.
تیم جدید بازی‌هایش را در فصل ۳-۲۰۰۲ در ورزشگاه کینگزمیدو، که اکنون خانه تیم زنان چلسی است، برگذار کرد. آنها در اولین فصل حضورشان در لیگ دسته نهم فوتبال انگلیس، به طور میانگین ۳۰۰۳ تماشاگر در هر مسابقه داشتند.
منبع تصویر، Getty Images
توضیح تصویر،ویمبلدون اولین بازی خود در پلاو لین جدید را در ۳ نوامبر ۲۰۲۰ انجام داد، اما به دلیل محدودیت‌های کووید-۱۹، هواداران پس از ماه می بود که توانستند وارد ورزشگاه شوند
از کینگزمیدو تا پلاو لین تنها ده کیلومتر فاصله بود، اما مدیران ای‌اف‌سی ویمبلدون هرگز نمی‌خواستند آنجا ورزشگاه دائمی آنها باشد. زیرا قصد داشتند به جایی باز گردند که در آن ریشه دارند.
و سرانجام با کمک‌های فراوان رئیس شورای محل توانستند ورزشگاه جدیدی تقریبا نزدیک به استادیوم قدیمی خود، با گنجایش نه هزار نفر اما قابل افزایش به بیست هزار نفر در صورت نیاز، به همراه ۸۵۰ واحد مسکونی بسازند.
منبع تصویر، Rex Features
توضیح تصویر،خوشحالی پالمر (نفر دوم از راست) پس از گل پیروزی بخش برای تیمش مقابل گیزلی
ویمبلدون مجدداً بازگشته بود و تنها چیزی که به آن نیاز داشت، پول برای ساختن زمین بود. مجموعه‌ای از فعالیت‌های درآمدزایی گسترده انجام شد. زمانی که نویسنده مشهور و طرفدار آنها، جان گرین با کمک مالی قابل توجه خود، قدم نهایی را برداشت، کار ساخت و ساز آغاز شد.
در ۳ نوامبر ۲۰۲۰، ویمبلدون برای افتتاح و دیدار در لیگ یک مقابل دانکاستر، پس از سال‌ها به پلاو لین بازگشت. اما متأسفانه به دلیل شرایط قرنطینه، بازی بدون حضور تماشاگران برگذار شد.
هلر در این باره می‌گوید: "بازگشت به خانه بسیار عالی بود، اما بازی در ورزشگاه بدون هواداران بسیار ناراحت کننده بود".
- هراس در کابل؛ ماجرای تیم زنان کریکت افغانستان که از ترس پنهان شده‌اند
- سفر شگفت‌انگیز شناگر سوری از جنگ داخلی تا مسابقات پارالمپیک
- توندلا، باشگاهی که از میان شعله‌های آتش عبور کرد
- بازیهای المپیک؛ 'دوومیدانی راه نجاتم از دار و دسته تبهکاران بود'
اما ناراحتی او دیری نپایید و در شروع رقابت های لیگ یک امسال به آرزویش رسید. در روز افتتاحیه بولتون مهمان آنها بود و ویمبلدون توانست در یک بازگشت فوق‌العاده شکست ۳-۱ را به تساوی ۳-۳ تبدیل کند.
ورزشگاه جدید بوی هات داگ و پیاز ورزشگاه قدیمی را که هلر از دوران جوانی در دهه ۱۹۷۰ در آن فوتبال تماشا می‌کرد، ندارد.
اما همانطور که شایسته یک استادیوم مدرن است، صندلی های ریلی دارد. فضا بسیار بزرگتر شده است و در هر چهار طرف سقفی برای محافظت از تماشاگران در مقابل باران وجود دارد که پلاو لین قدیمی آنها را نداشت.
همچنین بنر هایی با شعارهایی مانند " بازگشت دون‌ها "، "ما رستاخیز هستیم"، "چراغی هست که هرگز خاموش نمی‌شود" و "ایمان داشته باش"، در ورزشگاه جدید خودنمایی می‌کنند.
با وجود اینکه مدیران باشگاه به دلیل وام‌های دریافتی، مشکلات مالی فراوانی دارند که باید حل شوند، اما خوشحالند که به جای پاسخ به سوالاتی در خصوص بودن یا نبودن باشگاه، باید به سوالات روزمره فوتبال مانند سبک بازی پاسخ دهند.
کسی نمی‌داند سفر آنها به کجا خواهد بود.
به گفته هلر: "بعد از آن چه گذراندیم، هیچکس نمی‌تواند مانع رویاپردازی ما شود و سقفی شیشه‌ای روی سر ما بگذارد. با اطمینان به شما می‌گویم که اکنون که نسبت به شروعی که در سال ۱۹۷۷ در لیگ داشتیم، از جایگاه بسیار بهتری شروع کرده‌ایم."
منبع خبر: بی بی سی فارسی 
اخبار مرتبط: ماجرای عجیب ورزشگاه ویمبلدون؛ پلاو لین، کابوسی که بدل به ورزشگاهی آبرومند شد
حق کپی © ۲۰۰۱-۲۰۲۴ - Sarkhat.com - درباره سرخط - آرشیو اخبار - جدول لیگ برتر ایران
