پیامدهای جنگ افروزی‎های آمریکا برای جهانیان

خبرگزاری میزان - در حقیقت، خدایی که آمریکا  به آن اعتقاد دارد، خدایی پنج ضلعی است که دفتر مرکزی آن در شهر آرلینگتون در ایالت ویرجینیا قرار دارد.

به گزارش «ریسپانسیبل استیت کرفت»، خدای واقعی آمریکا خدای خشم است که مشتاق‌ترین پیروانش از جنگ سود زیادی می‌برند و چنین دستاورد‌هایی را با فضیلت می‌بینند، در حالی که ستیزه جوترین شاگردانش، خدمه‌ای از ژنرال‌های بازنده و مقام‎های شکست خورده واشنگتن، به طور معمول از خشونت‌های مرگبار در سراسر جهان استفاده می‌کنند.

خدای آمریکا شامل تعداد زیادی نام است اما اگر بخواهیم برای این خدا یک نام داشته باشیم، باید از آن به عنوان «پنتا گاد» یاد کرد.

بله، پنتاگون خدای واقعی آمریکاست؛ در نظر بگیرید که دولت بایدن ۷۵۳ میلیارد دلار برای هزینه‌های نظامی در سال مالی ۲۰۲۲ درخواست کرده، حتی در حالی که جنگ افغانستان در حال پایان بود.

کمیته نیرو‌های مسلح مجلس نمایندگان آمریکا این بودجه را در ماه سپتامبر به ۷۷۸ میلیارد دلار افزایش داد.

۲۵ میلیارد دلار اضافی برای «دفاع» که با حمایت قوی ۲ حزب در کنگره به راحتی تصویب شد.

کوچکترین شکی وجود ندارد که آمریکا «پنتا گاد» خود و سلاح‌ها و جنگ‌هایی را می‌پرستد که آن را تغذیه می‌کند.

• بیشتر بخوانید:
• میراث شکنجه در جنگ افروزی‌های آمریکا
• شکست پنتاگون در حفاظت از جان غیرنظامیان

برای ۲ دهه که در آن «جنگ ابدی» به عنوان توصیف مناسبی از وضعیت واقعی اتحادیه آمریکا عمل کرده است، «پنتا گاد» نتوانسته به هیچ یک از وعده‌های خود عمل کند.

عراق و افغانستان که واضح‌ترین موارد از یک سری باتلاق‌ها و شکست‌های فراوان در جنگ علیه باصطلاح تروریسم به حساب می‌آیند.

آن خدای جنگی آمریکا حتی نمی‌تواند یک حسابرسی مالی ساده را برای پاسخگویی به آنچه که با آن سرمایه‌های بی‌پایان سر راه خود انجام می‌دهد، تصویب کند.

شکست پس از شکست و با این حال آن خدای تماماً آمریکایی فقط پیش می‌رود، به ظاهر توقف ناپذیر، خاموش ناپذیر، به ندرت مورد سوال قرار می‌گیرد و هرگز جریمه نمی‌شود.

به نظر می‌رسد که واژه «جنگ‌های پیش ساخته» بهترین واژه‌ای است که می‌تواند نوع جنگ‌های پنتاگون را توصیف کند.

جنگ پیش ساخته، شیوه‌ای است که «پنتاگاد» برای مدت طولانی از آن استفاده کرده است.

در آغاز، جعل دلایل دروغین برای جنگ وجود دارد؛ در ویتنام، این حادثه «خلیج تونکین» بود؛ حملات به کشتی‌های نیروی دریایی آمریکا که هرگز اتفاق نیفتاد.

در افغانستان، این انتقام حملات ۱۱ سپتامبر علیه مردمی بود که نه این حملات را برنامه ریزی و نه مرتکب شده بودند.

در عراق، این بهانه و توجیه سلاح‌های کشتار جمعی بود که اصلا چنین سلاح‌هایی وجود نداشت.

دلایل واقعی برای خدای جنگ آمریکا اهمیت چندانی ندارد، زیرا همیشه می‌توان موارد حقایق را جعل کرد، پس از آن تعداد کافی طرفدار واقعی جنگ، به ویژه در کنگره، آن‌ها را با حرارت و وفاداری در آغوش خواهند گرفت.

انتهای پیام/