صد زن؛ وحیده امیری: به تاثیر اعتراضات مردم افغانستان باور دارم

صد زن؛ وحیده امیری: به تاثیر اعتراضات مردم افغانستان باور دارم۸ ساعت پیش

منبع تصویر، Wahida

زنان معترض افغانستان در سه ماه اخیر که طالبان به قدرت رسیده، روزهای زیادی به خیابان‌ آمده و رو در رو با نیروهای طالبان خواستار حقوق برابر و آموزش و کار شده‌اند.

در آستانه اعلام نام صد زن تاثیرگذار سال ۲۰۲۱ میلادی در بی‌بی‌سی، نگاهی داریم به زندگی یکی از زنان فعال افغانستان که در سه ماه گذشته نامش به عنوان معترضی شجاع در خیابان‌های کابل بارها تکرار شده است.

امسال در اتفاقی استثنائی ۵۰ نفر از زنانی که بی‌بی‌سی به عنوان زنان تاثیرگذار انتخاب کرده، افغان هستند. این فهرست سه‌شنبه هفتم دسامبر (۱۶ آذر/قوس) منتشر می‌شود.

زنی متولد پنجشیر و معترض در کابل

وحیده امیری، یکی از برگزارکنندگان تجمع زنان در کابل است. او به بی‌بی‌سی گفت که "بعد از سقوط کابل به دست طالبان به فعالیت‌های اعتراضی پرداختم."

وحیده ۳۳ ساله و متولد پنجشیر است، آخرین ولایت کشور که پس از مقاومتی سخت به دست طالبان افتاد.

وحیده می‌گوید: "اعتراض می‌کنم چون خیلی به اعتراضات مردمی باورمند هستم."

وحیده و شماری از زنان فعال خود را عضو "حرکت خودجوش زنان مبارز" می‌نامند، می‌گویند ۱۷ برنامه اعتراضی در صد روز اخیر برگزار کرده اند.

آنها درصدد راه اندازی کنفرانس مطبوعاتی در واکنش به فرمان رهبر طالبان در مورد "حقوق زنان" بودند که با ممانعت طالبان برگزار نشد و به ناچار نظر خود را در ویدیویی از گوشه خلوتی به رسانه‌ها فرستادند.

آنها می‌گویند: "اعتراض ما به حقوق اساسی زنان است که تحصیل، کار و مشارکت سیاسی است." "زنان باید به اگاهی از حقوق خود و استقلال مالی در زندگی داشته باشند."

آنها اخیرا، به تصمیم وزارت معارف طالبان که به مدارس دخترانه فرستاده شده و فرمولی را برای ارتقای دختران دانش آموز متوسطه به سال بالاتر بدون درس و امتحان داده است. احتمالا تا سال آینده تحصیلی، رهبری طالبان موفق به صدور طرزالعمل تحصیل دختران شود.

• واکنشها به فرمان رهبر طالبان در باره 'حقوق زنان'؛ کنفرانس مطبوعانی زنان فعال در کابل لغو شد

منبع تصویر، Getty Images

توضیح تصویر،

وحیده امیری، نفر وسط از سازمان دهندگان اعتراض زنان در کابل است

او در دبیرستان دخترانه لیسه مربم کابل درس خواند، و پس از آن از رشته حقوق از دانشگاه کابل فارغ التحصیل شد. او می‌گوید در سال ۱۳۹۸ با طرح ایجاد کتابخانه را به "روند سبز افغانستان" داد.

او گفت: "یگانه هدف " زندگی‌اش این است که در افغانستان کتابخانه‌های بیشتری بسازد و کتابخوانی را در جامعه نهادینه کند چون اعتقاد دارد "با کتاب خواندن است که آدم راه بشریت را یاد می‌گیرد."

توضیح می‌دهد: "سال ۱۳۹۸ عضویت روند سبز را گرفتم، به این منظور که طرح کتابخانه‌ام را به مقام‌های بالای دولت برسانم و بسازم، و جوانان را تشویق کنم که کتاب بخوانند."

اما با آمدن طالبان، زنانی مانند وحیده احساس می‌کنند که همه آرزوهایشان "بر باد شد".

زنان معترض چندی پیش در برابر لیسه (دبیرستان) مریم تجمع کردند؛ همان دبیرستانی که روزگاری خود وحیده شاگرد آنجا بود.

او می‌گوید: "اعتراضات ما درحالی انجام می‌شود که تهدیدها و خطر دستگیر شدن توسط طالبان وجود دارد، اما تا به خواسته‌هایمان توجه و رسیدگی نشود، اعتراض‌ها ادامه خواهد داشت."

او به بی‌بی‌سی گفت که امیدی به قدرت حاکم ندارد، اما از جامعه مدنی می‌خواهد که بیرون بیایند و حقوق خود را بخواهند.

وحیده امیری می‌داند "این یک روند زمانگیر است که قدرت حاکم بخواهد صدای ما را بشنود. "

او انتظار دارد که جامعه جهانی صدای اعتراضشان را بشنود و بر طالبان فشار وارد کند.

وحیده و زنان گروه‌شان، برنامه‌ای برای خواندن کتاب "خیابان؛ اعتراض وقدرت" راه انداختند.

او در فیسبوکش نوشته که امیدوار است "با این برنامه‌ها، دخترانی‌ که در شرایط فعلی از رفتن به مکتب و دانشگاه باز مانده‌اند، کتاب خوانی مانند این، یک روزنه‌ امید، ایجاد انگیزه و علاقه به مطالعه در منزل شود. "

منبع تصویر، Wahida

توضیح تصویر،

برنامه ویژه کتابخوانی "خیابان؛ اعتراض و قدرت" که وحیده یکی از برگزارکنندگان آن بود.

وحیده در فیسبوکش نوشت که "همه حقوق زنان و دختران گرفته شده است، طالبان حق آموزش و پرورش را از زنان افغانستان گرفته‌اند، حق اشتغال‌شان در ادارات دولتی و غیر دولتی سلب گردیده و به بحران هویتی مواجه‌اند. گروه حاکم حاضر نیست حقوق انسانی و اسلامی زنان را به رسمیت بشناسد."

او افزوده که "اعتراض حق مسلم هر شهروند است".

• یلدا حکیم: مشاهدات من در بازگشت به افغانستان

منبع تصویر، Wahida

توضیح تصویر،

وحیده در یک گروه کتابخوانی در دانشگاه کابل. این دانشجویان پیش از سلطه طالبان، دورهم جمع می‌شدند و کتاب می‌خواندند.

"سازمان ملل، نهادهای مدافع حقوق بشر به ویژه نهادهای مدافع حقوق زنان در داخل و خارج کشور نباید در برابر این وضعیت سکوت اختیار کنند، در غیر آن موجودیت‌شان زیر سوال رفته و شریک جرم‌اند، چون زنان افغانستان هم مانند زنان جهان انسان هستند و حق زندگی کردن دارند.

از مجامع بین المللی خواهشمندم تا گروه مستبد طالبان را به رسمیت نشناسند. اما به همکاری خود با دور زدن از این گروه برای آینده بهتر زنان و دختران افغانستان ادامه دهند."