نرگس محمدی و تکاپو برای خلق قدرت بی‌قدرتان - Gooya News

علی افشاری - رادیو فردا

نرگس محمدی، فعال مدنی و مدافع حقوق بشر، بیش از سه هفته است که بار دیگر در سلول انفرادی حبس شده ‌است. او از دهه هشتاد به بعد به‌تناوب در زندان به سر برده ‌است. دوره آخرین زندانش بعد از تحمل پنج سال و نیم حبس در ماه مهر ۱۳۹۹ تمام شد، اما آزادی او بیش از سیزده ماه طول نکشید و در حالی که در دومین سالگرد جنایت بزرگ آبان ۹۸ در مراسم یادبود ابراهیم کتابدار، از جان‌باختگان اعتراضات سراسری آبان ۹۸، شرکت کرده بود، بازداشت شد.

بهانه دستگیری او اجرای حکم محکومیت تازه از سوی شعبه ۱۱۷۷ دادگاه کیفری دو مجتمع قضایی قدس تهران بود. به‌موجب این حکم ننگین، نرگس محمدی به‌اتهام «فعالیت تبلیغی علیه نظام جمهوری اسلامی ایران از طریق انتشار بیانیه (بیانیه مبارزه با اعدام)، تحصن در دفتر زندان، تمرد از ریاست و مقامات زندان (برای پایان دادن به تحصن اعتراضی)، تخریب شیشه‌ها، افترا و ایراد ضرب و جرح» به سی ماه حبس تعزیری، هشتاد ضربه شلاق و پرداخت دو فقره جزای نقدی محکوم شده بود.

انتشار «بیانیه مبارزه با اعدام» و همچنین «تحصن دی‌ماه سال ۹۸ در اعتراض به کشتار مردم در اعتراضات سراسری» از دیگر موارد اتهامی نرگس محمدی بود. این اتهامات موقعی که او در زندان بود به وی تفهیم شد.

اما حضور نرگس محمدی در بخش انفرادی زندان اوین این احتمال را برجسته ساخته ‌که برای او پرونده جدیدی باز شده ‌است. تحمل کیفر برای احکام قطعی معمولاً در زندان عمومی است و زندانی را به سلول انفرادی نمی‌برند. نرگس محمدی اعلام کرده که اجازه نمی‌دهد حکم ننگین و شبه‌طالبانی شلاق را در مورد او اجرا کنند.

👈مطالب بیشتر در سایت رادیو فردا

اما آن‌چه باعث شده، علی‌رغم بیماری او و ریسک بالای حبس، جمهوری ‌اسلامی وادار شود او را دوباره به زندان برگرداند، نگرانی از فعالیت‌های آزادی‌خواهانه و انتقادی نرگس محمدی بود که عرصه را بر اقتدارگرایان حاکم تنگ کرده‌ بود.

این فیلم زمان دستگیری نرگس محمدی است که مادر ابراهیم کتاب‌دار فریاد میزند تا مانع بازداشت نرگس شود pic.twitter.com/nUEfDe04Aq

-- ‌مريم‌ کریم‌بیگی (@karimbeigi) November 16, 2021

نرگس محمدی بعد از آزادی به‌فوریت و بدون هیچ‌گونه وقفه به مبارزات مدنی و خشونت‌پرهیز خود ادامه داد و ساخت مطلقه قدرت را به چالش کشید. الگوی مبارزاتی نرگس محمدی کاربست نافرمانی مدنی و تلاش برای ایجاد جنبش اجتماعی و ایجاد فشار اجتماعی بود. او تاوان این رویکرد مردمی را می‌دهد که فقط با اتکا به مردم و بی‌اعتنا به رویکردهای دولت‌محور و یا مداخله ناموجه خارجی به‌دنبال تحقق مطالبات مردم و دادخواهی است.