آقای قالیباف از وعده‌ها چه خبر؟ / روایت میزبانی دانشجویان دانشگاه شهیدبهشتی از رئیس مجلس

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، فاطمه امی و ضحا کریمی؛ کرونا دانشگاه‌ها را ساکت کرد، طوری که انگار هیچ وقت جنب و جوشی نبوده، اما بعد از دو سال دور بودن از فضای دانشگاه، در روز دانشجو به دانشگاه شهید بهشتی آمدیم.

 

با وجود شرایط کرونایی، به سختی جای خالی برای نشستن پیدا می‌شد و برای حفظ شیوه نامه‌های بهداشتی تذکرات زیادی داده شد. برگزار کنندگان مراسم که توقع تعداد بالای دانشجویان را نداشتند تصور میکردند صندلی‌های انتهای سالن اضافی است، اما در اواسط برنامه مجبور به استفاده از آن فضا شدند. مراسم جوی رسمی داشت، وقتی قبل از مراسم از چند دانشجو پرسیدم که آمده‌ای چه چیزی بشنوی؟ انتظار شنیدن خبری جدید از شفافیت نمایندگان داشتند.

بعد از تلاوت قرآن، سرود خوانده‌شد که با وجود تلاش‌های بسیار هماهنگی زیادی نداشت. پس از آن رییس دانشگاه دکتر نصیری خیر مقدمی گفت به مهمانان که به خانه‌ی فرزندان این ملت آمده‌اند و بعد سخنان ایشان رنگ و بوی روز دانشجو گرفت وقتی از دانشجویانی گفت که با جان فشانی و خونشان به نظام سلطه و استکبار نه گفتند، از دانشگاهی که به نام شهید بهشتی مزین شده و اسوه‌هایی همچون شهید شهریاری دارد که همسر ایشان نیز امروز مهمان ما هستند.

 

مجری اشاره می‌کند که آقای زلفی گل، وزیر علوم، تحقیقات و فناوری دولت سیزدهم در سالن و در جمع دانشجویان حاضر شده است. اما نوبت صاحبان اصلی دانشگاه یعنی دانشجویان است و تشکل‌های دانشجویی نبض برنامه را در دست می‌گیرند.

 

نماینده تشکل جامعه اسلامی، سید امیرمحمد حسینی دانشجوی ارشد رشته‌ روانشناسی دانشگاه بهشتی، اولین کسی بود که تریبون را به دست گرفت. حسینی صحبت‌هایش را با نیاز به تحول در حکمرانی کشور آغاز کرد و با یک ضرب آهنگ جو سالن را در دست گرفت: «راه پاستور از بهارستان می‌گذرد.» با این جمله اولین کف دانشجویی به صدا در آمد. مشخص کردن انتصاب اطرافیان، دیگر مطالبه‌ای بود که این فعال دانشجویی بیان کرد و گفت: «مجلسی که با شعار انقلابی روی کار آمد با عملکرد این یک سال و نیمه‌اش انتظارات ما را تحقق نبخشیده.»؛ درمیان صحبت‌هایش گریزی هم به قانون جوانی و تعالی جمعیت زد و ایراداتی مانند عدم اولویت بندی، ابهامات و روشن نبودن مصادیق و فقدان ضمانت اجرای مناسب را غیرقابل چشم پوشی دانست. او از دانشگاهی گفت که تبدیل به فرودگاه بین المللی شده و نمی‌تواند نخبگان را حفظ کند و از انتصابات اخیر از یک دانشگاه به خصوص انتقاد کرد و پرسید چرا از یک یا دو دانشگاه خاص انتصابات انجام می‌شود؟ پرسش‌های او تمامی نداشت و در باب شفافیت پرسید: «تا کی شعار شفافیت می‌خواهد دست‌اویزی برای ورود به مجلس باشد؟»

 

نام نماینده‌ی گروه جهادی دانشگاه امام صادق، آقای نادم، اعلام شد، اما با عدم حضور ایشان نوبت به تشکل بعدی، یعنی جنبش عدالت‌خواه دانشجویی رسید. عضو اتحادیه مرکزی جنبش عدالت‌خواه، سجاد سجادی، به روی سن آمد و با جمله آغازین خود سالن را میخکوب کرد: «سلام به سرلیست وحدت که پیروزی خود را مدیون عدم مشارکت مردم است.» سالن با هیجان برای جمله آغازین او دست میزد. سجادی صحبت هایش را اینگونه ادامه داد که مردم سالاری این روز‌ها بازیچه‌ی جناح‌ها شده و مفهومش را عوض کرده‌اند، او از مردم سالاری‌ای گفت که تبدیل به عکس گرفتن با مردم شده و سفر‌هایی که سوغاتی جز وعده‌های انجام نشده ندارد. او ادامه داد: «قرار بود مجلس لاریجانی بشود مجلس شورای اسلامی، ولی شد مجلس قالیباف.» نماینده جنبش عدالت‌خواه از سیلی عدالت بر گوش عنابستانی خبر گرفت و بعد به بحث داغ بین دانشجو‌ها یعنی اعتراض به طرح صیانت از فضای مجازی پرداخت: «نیاز به طرح صیانتی از مردم در برابر نمایندگان‌شان داریم.» بیانیه تند و با سرعت خوانده می‌شد و از مجلسی می‌گفت که پاسخگوی فساد منصوبان با صاد و منسوبان با سین نیست، اما زمان محدود بود و مطالبات جنبش عدالت‌خواه بسیار.

 

امیررضا بخشی پور، نماینده انجمن اسلامی تحکیم وحدت، خیرمقدمی به وزیر دانشجویان گفت که بعد از چند ماه در بین دانشجویان دیده شدند، نماینده انجمن اسلامی تحکیم وحدت مجدد به لزوم شفافیت و عمل به وعده‌های داده شده در زمان انتخابات اشاره کرد و طرح‌هایی که پشت در‌های مجلس مدت‌هاست خاک می‌خورد اشاره کرد و طرح حمایت از گزارشگران فساد را بسیار مهم و لازم به پیگیری عنوان کرد. از مجلسی نقد می‌کرد که به زعم او کار‌های خود را در سطح ستاد‌های انتخاباتی تنزل داده‌است.

به اصل ۲۷ قانون اساسی اشاره کرد که به صراحت تجمعات مسالمت‌امیز را به رسمیت شناخته، اما قانون احزاب این تجمعات را غیرممکن کرده و این فرایند نوعی تحدید قانون اساسی است. سپس تریبون به سیامک اتفاق، نماینده جنبش اسلامی دانشجویان آزادی‌خواه، رسید. سیامک اتفاق ابتدا از انفعال و ناامیدی دانشجویان در فضای دانشگاه گفت، از دانشجویی که به قدری ضعیف شده که خود نقش آفرینی‌اش را انکار می‌کند و با این سوال که: «چه نیازی به حضور شما در دانشگاه هست زمانی که از مطالبات با خبر هستین؟» تشویق دانشجویان را با خود همراه کرد. او واژه‌ی پرتکرار این جلسه را ذکر کرد که مفهومش عوض شده و مردمی که از (صیانت) هراسانند؛ از قانونی که باید تجلی خواست مردم باشد، اما تنها چیزی که در آن دخیل نیست همین عنصر است و با وجود مشکلات معیشتی مردم، طرح تسهیل مسکن و خودرو برای نمایندگان را زیر سوال برد و سپس از بار سنگینی بر دوش جوانان است گفت، یعنی سربازی اجباری.

 

در این میان غلغله‌ای هم میان خبرنگاران بود و پلاکارد‌هایی که دانشجویان به دست گرفته بودند را سوژه‌ای جذاب می‌دانستند، بر روی آن‌ها جملاتی مانند: «نه تحریم، نه ذلت، با حفظ شان ملت، مذاکره با عزت» دیده می‌شد.

بعد از انجمن اسلامی آزادی‌خواه، علی یزدی، مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه شهیدبهشتی، تریبون را به دست گرفت. بسیج دانشجویی از مجلس خواست فکری برای مشکلات دانشجویان مانند مشکلات معیشتی و بازارکار دانشجویان کند و گفت: «مجلسی که عنوان انقلابی را یدک می‌کشد باید نحوه‌ی مطالبه و مواجهه با آن هم جدی‌تر باشد.» مسئول بسیج تشویق مردم به لیستی رای دادن را از کلام شهید مطهری خیانت به مردم دانست.

 

علی یزدی از سبقت گرفتن نماینده‌ها از هم، برای گرفتن پست‌های دولتی هم انتقاد کرد و یادآوری کرد که نمایندگان وکیل مردم هستند نه وکیل الدوله و دانشجویان با تشویق او حرف‌هایش را تایید کردند در نهایت به مجلس تذکر داد: «امید است که مجلس فعلی ننگ نامه‌ای مانند برجام را امضا نکند.» بسیج بیانیه‌اش را به همراه تمثال حاج قاسم و توصیه‌های رهبر به قالیباف هدیه کرد و تریبون را برای نفر بعد خالی کرد.

 

معین رضیعی، عضو اتحادیه انجمن اسلامی دانشجویان مستقل، نماینده‌ی بعدی بود که به روی سن آمد تا سخنرانی شش دقیقه-ای خود را اغاز کند. رضیعی در ابتدا و پیش از خواندن بیانیه نقدی به دیگر تشکل‌های دانشگاه وارد کرد: «ضمن اینکه باید به تفاوت و تکثر عقاید دانشجویان احترام گذاشت، دانشجویانی که حامی دولت روحانی بودند خود باید در جایگاه پاسخگویی باشند.» سپس بیانیه‌اش را با انتقاد از مجلسی شروع کرد که ادعا می‌کرد منافع منطقه‌ای خود را به منافع ملی ترجیح می‌دهند و یا در انتخاب سمت‌های محلی دخیل است.

 

اتحادیه انجمن اسلامی دانشجویان مستقل، از چالش‌های مردم گفت، از دلار سی هزار تومانی و تورم پنجاه درصدی، از خشکسالی و قطعی برق درتابستان خوزستان که اگر مجلس در جایگاه نظارتی خود استوار بود شاید خیلی از این مشکلات را الان نداشتیم. انتقادات رضیعی مفصل بود که ذیل آن می‌توان به اصلاح ساختار انتخابات اشاره کرد. پس از پایان زمان معین شده برای آقای رضیعی، کلام او ناتمام ماند و تریبون به اخرین نماینده تشکل‌های دانشجویی رسید.

 

نماینده انجمن‌های علمی، اقای مهدی حسین خانی، حرف‌هایش را از قشری شروع کرد که آواری از مشکلات بر دوشش است و باید از موانع بسیاری بگذرد، قشری که اگر مشارکت بیشتری در جامعه داشت، مشکلات امروز کمتر بود. قشری که دانش عقیدتی آن‌ها به دانش فنی‌شان ترجیح داده می‌شود. در ادامه گفت: «بعد از سربازی جوانان ما احساسی مانند اصحاب کهف دارند.» این سخن حسین‌خانی حرف دل دانشجویان بود.

 

عمده مواردی که مهدی حسین خانی به ان‌ها پرداخت مربوط به وضعیت دانشجویان و نخبگان، تجهیزات علمی و ارتباط ضعیف دانشگاه با صنعت بود، او به تبعیض جنسیتی برای شغل بانوان و چادر اجباری هم اشاره کرد.

 

مطالبات تشکل‌های دانشجویی تمام شده بود، اما همه دانشجویان حاضر در جلسه منتظر بودند تا مهمانان پاسخ‌هایی قانع کننده برای ان‌ها داشته باشند. این درحالی بود که دوباره‌ جو امنیتی جلسه با بازخواست مسئول سالن از دانشجویی که گوشی همراه خود را به همراه داشت به ما یادآوری شد.

 

پس از آن وزیر علوم به سن دعوت شد؛ ایشان روز دانشجو را دوباره تبریک گفتند و در صحبت‌های خود به اهمیت دادن به علم و افراد عالم اشاره کردند، همچنین به سرواژه‌ای که جدیدا طراحی شده به نام «نان» اشاره کردند که نظام ایده‌ها و نیاز هاست، در راستای مطالبات متعدد دانشجویان مبنی بر سربازی گفتند: «دانشجویان به جای سربازی می‌توانند دوره‌ای به عنوان پسا دکترا را بگذرانند و از سربازی معاف شوند.» وزیر علوم بخاطر کمبود وقت سخنان خود را کوتاه کرد، اما در پاسخ به مطالبات دانشجویان و افزایش ظرفیت‌های علمی گفتند: «حرف حق جواب ندارد.»

در این بین مطالبات یکی از دانشجویان هم از میان جمعیت، توجه همه را به سمت خود جلب کرد؛ او دانشجوی دکترای جغرافیای سیاسی بود و مطالباتی مبنی بر حقوق دانشجویان دکترا داشت و مورد استقبال وزیر و دانشجویان قرار گرفت. حالا نوبت به مهمان اصلی رسیده بود، او که سال‌ها بود در جمع دانشجویان حاضر نشده بود، امروز مهمان ما بود و تک‌تک مطالبات و بیانیه‌های دانشجویان را شنیده بود و حالا باید پاسخ همه‌ی سوال‌ها را می‌داد و حرفی میزد تا جمع ملتهب را آرام کند، حرفی که امید ببخشد و قانع‌شان کند.

 

قالیباف سخنرانی خود را در راستای مطالبه‌ی دانشجویی مبنی بر تغییر ساختار‌های حکمرانی شروع کرد، قالیباف گفت: «بحث حکمرانی مهمترین چالش ما در کشور است.» این سخن او یعنی پذیرفته بود مطالبات دانشجویان به حق است، اما حالا چاره را در چه چیز می‌داند؟ رییس مجلس حل مشکلات حکمرانی را در فضای دانشگاه قابل تحقق می‌داند چرا که دانشگاه محل طرح و حل مسئله است، محیط اجرایی محل حل مسائل اجرایی نیست.

نماینده مردم تهران، سه اصل مهم پیشرفت جامعه را در هوشمند سازی، شفاف سازی، مردمی سازی می‌داند: «من در شهرداری شفاف بودم، به جو سازی‌ها توجه نکنید! هر پروژه‌ای که در شهرداری انجام می‌شد همراه با هزینه‌ها در سایت ثبت می‌شد.»

 

در این میان کلماتی را می‌شنیدیم که مطالبات دانشجویان هم بود: «مجلس حتما نباید وکیل الدوله باشد، مجلس وکیل ملت است. ما هنجره ملت هستیم.» از چشم‌ها و سکوت جلسه می‌شد فهمید این جواب‌هایی نیست که حضار می‌خواهند. اما ایشان ادامه داد: «دو وزیری که از مجلس به دولت رفتند، خودشان نامزد نبودند و لابی نکردند، دولت خودش این دو نفر را انتخاب کرد.»

 

بحث از مجلسی‌ها داغ بود که سخن از عنابستانی هم به میان آمد، رییس مجلس از موضع دفاع از همکار خود برآمد و از ضعف نیروی انتظامی انتقاد کرد، درحالی که دانشجویی می‌گفت سیلی زد، قالیباف منکر شد و گفت نزد، اما اگر زد کار خوبی نبود. اصلاح قانون انتخابات خواسته‌ی مشترک قالیباف با دانشجویان بود و بعد به رای آوردن لیستی نمایندگان اشاره کرد، لیستی که قبول داشت بر اساس شایسته سالاری نبوده و مورد قبول خودش هم نیست.

 

بحث طرح صیانت که تقریبا مورد انتخاب تمام دانشجویان تشکلی بود هم به این صورت پاسخ داده شد: «به فضا سازی‌ها توجه نکنید توطئه دشمن است. ما در مجلس دنبال فیلترینگ نیستیم و ما در مجلس قانون رفع موانع تولید را تصویب کرده ایم!.» البته در پایان قول‌هایی هم داده شد: «بحث شفافیت را حتما پیگیری خواهیم کرد.»

 

جلسه میزبانی ما از رییس مجلس و وزیر علوم که از ساعت نه و نیم صبح و با تاخیر شروع شده بود پس از سه ساعت به آخر رسید و ما پس از تحویل گرفتن وسایل و گوشی‌های همراه، با بچه‌ها در زیر باران به صحبت نشستیم، اکثر بچه‌ها پاسخ‌های خود را نگرفته بودند و از کلی‌گویی‌ها و بهانه‌تراشی‌ها راضی نبودند، اما جوان است و امید به همین دلیل هم همه برقراری مجدد چنین نشست‌هایی را لازم و امیدوارکننده دانستند.