سه نیروگاه اتمی آلمان در لحظۀ تغییر سال تعطیل شد

تبلیغ بازرگانی

همزمان با تعطیل سه نیروگاه برق اتمی، سه نیروگاه برق زغال سوز نیز از شبکه سراسری تولید برق آلمان خارج شدند. این اقدامات در مسیر تلاش پایدار دولت آلمان برای جایگزینی انرژی های بازتولید شونده صورت گرفته است.

ده ها هزار تن مواد ماندگار

در پی تعطیل نیروگاه های اتمی، کار تخریب و تفکیک قطعات و مواد ساختمانی آن ها تا سال ۲٠۳۵ طول خواهد کشید. بنا به گزارش شبکه نخست تلویزیون آلمان تنها حجم مواد ناشی از تخریب نیروگاه گروند رمینگن ٨٩ هزار تن برآورد شده است. نزدیک به ۱۱ هزار تن از مواد قابل بازگشت به چرخه تولید نیستند و باید در مخازنی خاص دفن شوند.

براساس همین گزارش، وضعیت مشابهی در دو نیروگاه گرونده و بروکدورف نیز وجود دارد. به این دلیل هیچیک از کارکنان سه نیروگاه اتمی کار خود را از دست نمی دهند و به فعالیت در زمینه تفکیک پسمانده های ساختمانی و اتمی ادامه خواهند داد.

سهم نیروگاه های اتمی در تامین برق آلمان

شش نیروگاه اتمی آلمان تا پایان سال ۲٠۲۱ در مجموع ۱۴ درصد برق مورد نیاز این کشور را تامین می کردند. اکنون باید منابع دیگری جای کاهش نیمی از این ظرفیت را بگیرند. برای رسیدن به این هدف، آلمان نیاز به هزار پروانه بادی دارد. البته باید این را نیز در نظر گرفت که باد همیشه جریان ندارد. با این همه، آلمان راه جایگزینی نیروگاه های اتمی و زغال سوز با انرژی های بادی، خورشیدی و دریائی را برگزیده است و تصمیم قطعی دارد که در سال جاری میلادی سه نیروگاه بازمانده اتمی را نیز از شبکه تولید برق خارج کند.

در پاسخ به کسانی که سیاست دولت را در زمینه تعطیل نیروگاه های هسته ای مورد انتقاد قرار می دهند، کارشناسان می گویند: "نباید فراموش کنیم سی سال پیش، ۳٠ درصد انرژی آلمان را نیروگاه های اتمی تامین می کردند و ما موفق شدیم بیش از ۵٠ درصد این نیاز را با انرژی های تجدید شونده جبران کنیم، پس رسیدن به تولید حداکثر انرژی های پاک نیز عملی است".

آلمان در دو دهه گذشته توانسته است سهم انرژی های پاک را در تامین برق خود به بالای ۴٠ درصد برساند. برپایه توافقنامه ائتلاف دولت جدید این میزان باید تا سال ۲٠۳٠ به ٨٠ درصد برسد. توسعه منابع تولید انرژی های بادی و خورشیدی سبب شد که آلمان در فاصله سال های ۲٠۱٠ تا ۲٠۲٠ به یک صادرکننده برق مهم در اروپا تبدیل شود.

این کشور چند سال پیش توانست مازاد صادرات برق خود را نسبت به واردات به ۵٠ تراوات/ ساعت برساند؛ رقمی معادل تولید چهار تا پنج نیروگاه اتمی. صادرات برق آلمان در چند سال اخیر به ۱٠ تراوات/ ساعت کاهش یافت.

آلمانی ها نگران کمبود برق

به رغم مزایای درازمدت خداحافظی با نیروگاه های اتمی، ترس از کمبود برق در آلمان افزایش یافته است. بسیاری از آلمانی ها نگران آن هستند که برنامه های دولت برای جایگزینی کامل انرژی های تجدید شونده با برق نیروگاه های اتمی و زغالی موفق نشود و آلمان در آینده در زمینه تامین برق مصرفی خود با مشکل روبرو شود.

کلاودیا کمفرت کارشناس انستیتو تحقیقات اقتصادی آلمان این نگرانی را ناشی از "افکار مربوط به گذشته" می داند و می گوید: "سیستم انرژی آینده انعطاف پذیر، دیجیتال، به شدت دینامیک و علاوه بر همه این ها هوشمند خواهد بود".

سرویس هواشناسی آلمان نیز بر این باور است که انرژی های بادی و خورشیدی به تناوب یکدیگر را تکمیل می کنند و این موضوع به آلمان محدود نیست، بلکه در سراسر اروپا قابل پیش بینی است.

تاثیر تعطیل نیروگاه ها بر محیط زیست

درباره درست بودن یا درست نبودن خداحافظی با انرژی اتمی در آلمان همواره اختلاف نظر وجود داشته و هنوز هم وجود دارد. اکثریت آلمانی ها این کار را درست ارزیابی می کنند، اما کارشناسان درباره مفید بودن یا مفید نبودن تعطیل نیروگاه های هسته ای برای محیط زیست همچنان اختلاف نظر دارند. مخالفان می گویند: "اگر برق تولیدی سه نیروگاهی که تعطیل شده اند امسال از سوی نیروگاه های زغال سوز تامین شوند، تولید گازهای گلخانه ای آلمان ۳٠ میلیون تن افزایش خواهد یافت.

در مقابل موافقان استدلال می کنند که نیروگاه های زغال سوز به هیچ وجه بدیل نیروگاه های اتمی نیستند، بلکه کمبود برق باید با سرعت بخشیدن به توسعه تولید انرژی های بازتولید شونده جبران شود.

انرژی اتمی آلمان از آغاز تا پایان

سابقه رویکرد آلمان به انرژی اتمی به سال ۱٩۵۷ باز می گردد. در این سال نخستین رآکتور آزمایشی آلمان در منطقه کارشینگ به کار افتاد. چهار سال بعد در سال ۱٩۶۱ نخستین نیروگاه برق در شهر کال واقع در ایالت بایرن آغاز به کار کرد. ایجاد نیروگاه های برق اتمی در دهه ۱٩۶٠ به سرعت پیش رفت و در پایان این دهه آلمان صاحب هشت نیروگاه شد. در آن سال ها آلمان از انرژی اتمی به عنوان "دومین ستون انقلاب صنعتی" نام می برد.

اما چندی نگذشت که با جنبش دانشجوئی دهه های ۱٩۶٠ و ۱٩۷٠ میلیون ها تن به صفوف مخالفان انرژی اتمی پیوستند و از آن به بعد جنبش پایداری برای برچیده شدن بساط نیروگاه های هسته ای به وجود آمد که حزب سبزها برآیند طبیعی آن بود.

سبزها، پس از سال ها مبارزات خیابانی به عنوان طرفداران محیط زیست سرانجام در سال ۲٠٠٠ توانستند به عنوان یکی از احزاب پیروز در انتخابات پارلمانی وارد ائتلاف با حزب سوسیال دموکرات شوند و دولت فدرال را تشکیل دهند. در سال ۲٠٠۲ دولت ائتلافی طرحی را برای پایان دادن تدریجی به کار نیروگاه های هسته ای تهیه کرد، اما گرهارد شرودر صدراعظم سوسیال دموکرات انتخابات میان دوره ای سپتامبر ۲٠٠۵ را به آنگلا مرکل باخت و از قدرت کنار رفت.

دولت مرکل در سال های نخست تلاش می کرد طرح تعطیل نیروگاه های اتمی را به تعویق بیاندازد، اما پس از فاجعه اتمی فوکوشیما متوجه شد که خطرات عظیم نیروگاه های اتمی را نمی توان نادیده گرفت. در نتیجه، سال ۲٠۱۱ دولت دوم مرکل طرح تعطیل نیروگاه ها را تا سال ۲٠۲۲ تصویب کرد.

دریافت رایگان خبرنامهبا خبر-پیامک های ما اخبار را بصورت زنده دریافت کنید

آبونه شوید

اخبار جهان را با بارگیری اَپ ار.اف.ای دنبال کنید