خشونتی که مهاجرت کرد؛ محاکمه یک مرد ایرانی در برلین - Gooya News

رقیه رضایی - ایران وایر

دادگاهی در شهر برلین آلمان قرار است مردی ایرانی-عراقی- هلندی را به اتهام‌های «اقدام به قتل» و «مثله‌ کردن اندام جنسی» دوست‌دختر سابقش که او هم از قضا ایرانی بوده است، برای دومین بار محاکمه کند. اما این اولین مورد اقدام به زن‌کشی و مثله‌ کردن اندام جنسی زنان ایرانی و خاورمیانه‌ای توسط مردان ایرانی و خاورمیانه‌ای در کشوری خارج از جغرافیای خاورمیانه نیست و احتمالا آخرین هم نخواهد بود.

با این وجود، سوال این‌جا است که چرا مردان ایرانی و خاورمیانه‌ای مقیم کشورهای غربی با وجود برخی حمایت‌های قانونی از زنان در این کشورها که مشخصا خشونت علیه زنان را محکوم می‌دانند، دست به آزار و اذیت زنان و خشونت علیه آن‌ها می‌زنند؟

«ایران‌وایر» در این گزارش، در گفت‌وگو با «لیلا علی‌کرمی»، حقوق‌دان و وکیل حقوق‌بشر ساکن لندن در بریتانیا و «شقایق نوروزی»، فمینیست و فعال برابری جنسیتی و مدیر صفحه «می‌تو ایران»، تلاش دارد به این سوال پاسخ دهد.

۱۰ سال از روزی که «امید رمضانی»، مرد ایرانی- عراقی- هلندی در محله «شونبرگ» برلین به دوست‌دختر سابقش تجاوز کرد و بعد به پستان‌ها و آلت جنسی او با چاقو حمله‌ور شد، می‌گذرد. زنی که امید رمضانی او را به‌ دلیل قصد جدا شدنش، می‌خواست به فجیع‌ترین شکل ممکن به قتل برساند، توانست با همان بدن مثله شده، پنجره را باز و طلب کمک کند. همین هم جانش را نجات داد.

امید رمضانی در اتاق مجاور، دختر ۱۰ ساله این زن را هم با طناب بسته بود و آن‌گونه که پلیس برلین به رسانه‌ها گفته، دخترک صدای ضجه‌های مادرش را شنیده است.

👈مطالب بیشتر در سایت ایران وایر

متهم این پرونده که با نام «عبدالله رندانی» هم شناخته می‌شود، بعد از آن جنایت، به ایران فرار کرد ولی بخت با او یار نبود و در ایران دستگیر و محاکمه شد و به زندان افتاد. بعد از گذراندن دوران محکومیت، دوباره به هلند رفت ولی در سال ۲۰۲۰ در این کشور دستگیر شد. مرداد سال جاری هم وقتی بعد از ماه‌ها رایزنی قضایی، «دادگاه عدالت اتحادیه اروپا» رای به محاکمه مجدد رندانی داد، به دولت آلمان تحویل داده شد. او حالا به اتهام «اقدام به قتل»، در یک دادگاه محلی در برلین در حال محاکمه است و احتمالا دوباره بابت جنایتی که مرتکب شده است، محکوم خواهد شد.

اما این تنها نمونه اقدام به زن‌کشی و خشونت علیه زنان توسط مردان هم‌وطن آن‌ها نیست. در زمستان سال ۱۳۹۲، زن جوانی به نام «ساناز نظامی» که فقط چند ماهی از ازدواج و مهاجرت او برای پیوستن به همسرش، «نیما نصیری» در امریکا گذشته بود، توسط او مورد ضرب و شتم قرار گرفت و مرگ مغزی شد.

خانواده نظامی در تهران از طریق یک تماس تصویری، بوسه‌ای را که پرستار امریکایی در یک شهر کوچک در میشیگان بر پیشانی او زد، نظاره کردند و این زن ۲۷ ساله جوان راهی اتاق عمل شد تا با اهدای اعضای خود، به هفت نفر دیگر جان ببخشد. بعدها دادگاه همسرش را به قتل درجه دوم و تحمل ۲۰ تا ۴۰ سال حبس محکوم کرد.

همین چند ماه پیش هم پلیس مونترال در کانادا جسم بی‌جان یک زن جوان ایرانی به‌نام «زلیخا بختیار» را در حالی‌ که دو فرزند خردسال او هم در خانه بودند، پیدا کرد که همسرش، «آریوبرزن بختیار» با چاقو او را به قتل رسانده بود. پلیس مونترال این قتل را به‌عنوان زن‌کشی یا آن چه در ادبیات رایج ایران، «قتل ناموسی» تلقی می‌شود، خواند.

البته زن‌کشی و خشونت علیه زنان فقط منحصر به برخی مردان ایرانی نیست. نمونه‌های زن‌کشی یا قتل زنان مهاجر و یا نسل دومی اصالتا خاورمیانه‌ای توسط مردان خانواده آن‌ها، به‌وفور موجود است. شاید شناخته شده‌ترین مثال آن، قتل «بناز محمود»، زن ۲۰ ساله عراقی-بریتانیایی توسط پدر، عمو و سه پسرعمویش به‌خاطر تمام کردن یک ازدواج اجباری باشد. «فادیمه شاهین‌دال» هم زن جوان دیگری بود که صرفا به‌ خاطر ترک کردن خانه پدری، آن‌ هم به‌ دلیل خشونت‌های مردان خانواده‌اش و فعالیت برای پایان دادن به خشونت علیه زنان در سوئد، توسط پدرش، «رحمی شاهین‌دال» به قتل رسید.