«چمدان» قرمزی که از قرمز شدن شهرها خسته نمی‌شود/ در جستجوی یک راز

به گزارش خبرنگار مهر، آریو راغب کیانی طراح و کارگردان نمایش «چمدان» که از امروز یکشنبه ۱۷ بهمن اجرای خود را در تماشاخانه اهورا آغاز می کند در یادداشتی از شکل گیری این اثر نمایشی و مشکلاتی که کرونا برای اجرای نمایش به وجود آورده است، نوشت.

در یادداشت راغب کیانی آمده است:

«این روزهای سرد بهمن و تلاقی آن با روزهای رخوت بار و فرسایشی عجین شده با کرونا و انواع مشتقات آن و همچنین روزهای دوری گزینی های ناخواسته و فاصله گذاری های خودخواسته، دیگر زیر بار تقویم نمی رود. گویی روزهای دو سال اخیر را در دستگاه فتوکپی تکثیر بالا گذاشته اند و هر از گاهی جوهر دستگاه صرفا کم و زیاد می شود وگرنه جنس روزگار، همان قاب و تصویر قبلی ها و بعدی ها را می دهد. نمایشنامه «چمدان» را سال ها قبل، پیش از کرونا خوانده بودم و شیفته فضای به قول کافکایی و ذهنیت های نویسنده آن یعنی کوبو آبه گشتم. چندین بار پیاپی با گروه بازیگران مختلف و در شرایط زمانی متفاوت و با میزانس های تغییر یافته تمرین کرده بودم. از این منظر چندین بار که هر بار حادثه ای تکراری، کار و تلاش و زحمت گروهی را با وقفه و تعطیلی مواجه می کرد.

قرمز شدن شهرها و تعلیق نمایش های روی صحنه و توقف اجراها! هر بار که «چمدان» به حضور و وجود داشتنی می رسید، این آفت به جان او می افتاد و مدت طولانی او را از میدان تئاتر به در می کرد. «چمدان»، خاک خورد، کنج پلاتوها رفت و آمد، دست به دست شد اما هیچگاه لام تا کام اعتراضی نکرد و مخزن الاسرار بودن اش را حفظ کرد. «چمدان» ما با آنکه قرمز است، سعی می کند که دیگر از قرمز شدن شهرها خسته نشود. «چمدان» ما، سلامت مخاطب را می خواهد و می خواهد که همه چیز در در سرجای خودش باشد، هر چند که مدت ها است که دیگر هیچ چیز در سر جای خودش نیست.

«چمدان»، نگران جامعه اش است و از آن دست چرم های کهنه همیشه نو بر تن دارد. مردی است همانند کوبو آبه ژاپنی که در کوچه پس کوچه های بازار تهران به دنبال شناسنامه ای می گردد؛ از هویت یک زن بی نام و نشان! «چمدان» راز است و نیاز هر کس و البته سر به مهر باقی خواهد ماند. نمایش «چمدان» به دیری و به زودی در سالن اهورا میزبان اهالی تئاتر خواهد بود. امید که مراقب احوالات یکدیگر باشیم و زمستان و شکست دادنی های دیگر، گرمای سالن ها را کم نکند.»