ایجاد ‌پوشش‌های زیست‌فعال روی آلیاژ منیزیم توسط محققان کشور

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از دانشگاه صنعتی امیرکبیر، نسرین‌سادات آذریان دانش آموخته دانشگاه صنعتی امیرکبیر و مجری طرح «ایجاد ‌پوشش‌های زیست‌فعال روی آلیاژ منیزیم ۳۱AZ به روش پلاسمای الکترولیتی» گفت: کنترل نرخ خوردگی در کنار بهبود زیست‌سازگاری و زیست‌فعالیت آلیاژ پایه منیزیمی به عنوان کاشتنی فلزی تجزیه‌پذیر از جمله اهداف این پروژه است.

وی گفت: با به کار بردن اجزای زیست‌فعال در سطح کاشتنی، شرایط بهبود بافت استخوانی آسیب‌دیده تسریع می یابد و همزمان با تجزیه‌پذیری کاشتنی در بدن، بافت استخوانی جدید رشد کرده و جای آن را می گیرد.

وی با اشاره به روند پروژه گفت: در این طرح، با استفاده از روش PEO (که بر مبنای اکسیداسیون آندی فلزات در ولتاژی بالاتر از ولتاژ شکست دی‌الکتریک لایه‌های اکسید سطحی فلز است) پوشش اکسیدی چند جزئی حاوی اجزای زیست‌فعال (کلسیم، فسفر، سیلیسیم و فسفر) بر سطح آلیاژ منیزیم ۳۱AZ ایجاد شد.

آذریان ادامه داد: با مطالعه بر روی متغیرهای فرایند، پوشش بهینه به لحاظ ضخامت، ویژگی‌های میکروسکوپی و خواص خوردگی و زیستی تولید و در محلول شبیه‌سازی‌شده‌ی بدن به لحاظ تجزیه‌پذیری با گذشت زمان مورد ارزیابی قرار گرفت.

این محقق با اشاره به نتیجه پروژه گفت: نتیجه، اثربخشی روش PEO در کنترل نرخ خوردگی منیزیم بود به طوری که با تجزیه‌پذیری آلیاژ دارای پوشش، رسوبات غنی از کلسیم و فسفر (مشابه فاز معدنی استخوان) بر سطح تشکیل می‌شد.

آذریان افزود: کنترل خوردگی آلیاژهای پایه منیزیمی و همچنین توسعه کاشتنی‌های تجزیه‌پذیر درون‌تنی از نتایج این پروژه است.

وی با بیان اینکه از این پروژه مقاله ای منتشر شده است، گفت: این مقاله تحت عنوان «مکانیزم فرایند پوشش‌دهی اکسیداسیون پلاسمای الکترولیتی (PEO) و نقش متغیرها در ترکیب شیمیایی پوشش» است که در «ژورنال منیزیم و آلیاژها » منتشر شده است.

به گفته این محقق، ادامه و نتیجه این پروژه منوط به انجام تست‌های زیستی تکمیلی و آزمونهای حیوانی است.

وی در خصوص کاربردهای پروژه گفت: تولید کاشتنی‌های استخوانی تجزیه پذیر با ویژگی تسریع ترمیم بافت استخوانی آسیب دیده از کاربردهای ویژه این پروژه محسوب می شود.