«تهاجم ترکیبی» رمز عملیات جدید خامنه‌ای در برابر تهاجم فرهنگی

رهبر جمهوری اسلامی با حمله به فضای مجازی و رسانه‌های خارج از کشور، خواستار اتخاذ موضع «تهاجم ترکیبی» شد.

علی خامنه‌ای روز سه‌شنبه ۱۹ بهمن و در سالروز اعلام وفاداری همافران نیروی هوایی به آیت‌الله خمینی، در دیدار با گروهی از فرماندهان نیروی هوایی ارتش، با استفاده از واژه‌ «تهاجم ترکیبی» که در ادبیات مقامات جمهوری اسلامی مسبوق به سابقه نیست، بار دیگر با اشاره به وجود تهاجم فرهنگی علیه جمهوری اسلامی گفت: «نظام اسلامی نیازمند یک حرکت دفاعی و تهاجم ترکیبی با محوریت فریضه فوری و قطعی جهاد تبیین است.»

دعوت علی خامنه‌ای از افراد اهل فکر و مسئولان به «جهاد تبیین» و تهاجم ترکیبی در واکنش به بازخوانی مستندات تاریخ معاصر در فضای مجازی و رسانه‌های فارسی‌زبان خارج از ایران و آنچه او «بزک کردن چهره زشت و فاسد رژیم طاغوت» و «مخدوش کردن چهره انقلاب» خواند در حالی بیان می‌شود که رهبر جمهوری اسلامی همچنان بر موضع خود مبنی بر «تهاجم فرهنگی» از سوی «دشمن» علیه ارزش‌های جمهوری اسلامی پایفشاری می‌کند.

اگرچه شخص علی خامنه‌ای مبدع واژه «تهاجم فرهنگی» نبود اما هیچکس به اندازه او از این عبارت برای بسیج و گردهم‌آوری همفکرانش بهره نبرده است.

این واژه که به دنبال رشد فنآوری‌های ارتباطی از اواخر دهه ۶۰ شمسی و همزمان با تکیه زدن خامنه‌ای به جایگاه رهبری جمهوری اسلامی باب شد، از همان ابتدا کلیدواژه بحث‌برانگیزی بود. عده‌ای اصل آن را انکار می‌کردند، و دغدغه گروهی از نخبگان این بود که این مسأله با تبادل فرهنگی که امری مثبت است، چه نسبتی دارد.

اگرچه شخص علی خامنه‌ای مبدع واژه «تهاجم فرهنگی» نبود اما هیچکس به اندازه او از این عبارت برای بسیج و گردهم‌آوری همفکرانش بهره نبرده است

بیش از سه‌دهه استفاده مکرر و صدها باره این واژه از سوی رهبر جمهوری اسلامی در مقاطع مختلف و تحولات زمانی اما نشان داد که مهمترین کاربرد این گروه‌واژه، به صف‌کردن و منظم کردن صف حامیان فکری در بزنگاه‌های تاریخی و یا مقاطعی است که تصمیم‌گیر اصلی نظام در صدد اتخاذ رویه‌ای سیاسی غیرقابل انتظار و به‌دور از شعارهای همیشگی است.

استفاده از واژه تهاجم فرهنگی، در کنار به کارگیری عباراتی چون «ناتوی فرهنگی»،‌ «شبیخون فرهنگی»،‌ علاوه بر کوک کردن سازهم‌افزایی در مقاطعی بیشتر به کار رفته است که آیت‌الله خامنه‌ای به آتش‌تهیه بیشتری برای مواجهه با انتقادها نیاز داشته است. فراخوان هواداران ذیل عنوان فعالیت «آتش به اختیار» برای عقب راندن و مقابله با اقدامات دولت روحانی از جمله نمونه‌های اخیر چنین راهبردی است.

اصطلاح «آتش‌به‌اختیار» یکی از تعابیری است که از سوی رهبر جمهوری اسلامی در توجیه حضور و دخالت نیروهای حزب‌الهی در دستگاه‌های مرکزی فکری، فرهنگی و سیاسی کشور استفاده و از خرداد ۹۶ باب شد.

در این سخنرانی، علی خامنه‌ای در کنار انتقاد از ضعف در مجموعه رسانه‌ای کشور در انعکاس و روایت صحیح به گفته او «دستاوردها و خدمات انقلاب اسلامی» و درخواست برای حضور بیشتر در فضاهای رسانه‌ای گفته است: «نمی‌توانیم همیشه در موضع دفاعی بمانیم.»

ادعای قرارداشتن جمهوری اسلامی در موضع دفاعی درحالی بیان شده‌ است که تهران به تشکیل گروه‌های بی‌شماری در جهان برای انجام حملات سایبری و سرقت اطلاعات با هدف آسیب به مخالفان متهم است. گردآوری داده‌های امنیت سایبری نشان می‌دهد که گروه‌های سایبری متعددی با هدایت و رهبری وزارت کشور، وزارت اطلاعات و سپاه پاسداران فعالند و در کنار افسران سایبری مستقل و تکرو، گروه‌های سایبری متعددی چون «مادی واتر»، «فسفر» و «بچه گربه‌های دلربا» زیر نظر دولت جمهوری اسلامی فعالند و علاوه بر به راه‌انداختن کارزارها و ایجاد اختلاف در میان منتقدان، در موارد متعددی حتی سعی در مهندسی افکار عمومی شهروندان دیگر کشورها داشته اند.

این دست از هم‌آوردهای سایبری را باید به تلاش فعالانه عوامل جمهوری اسلامی در ایذاء و آزار روزنامه‌نگاران ایرانی مقیم خارج از سوی حکومت و تهدید به ربودن آن‌ها، اضافه کرد.

همچنین ببینید:

گزارش حقوق بشری: زنان روزنامه‌نگار ایرانی خارج از کشور مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرند

طرح توطئه ناکام ربایش مسیح علینژاد، یک روزنامه‌نگار و فعال حقوق بشر از شهر نیویورک یکی از تازه ترین اقدامات قابل ذکر است.

فرج سرکوهی از نویسندگان و روزنامه نگاران منتقد حکومت ایران، این فرمان علی خامنه‌ای در حمله به أصحاب رسانه را اما واکنشی ناشی از ناکامی‌ در خاموش کردن اعتراضات تعبیر کرده است.

این که دستور اخیر خامنه‌ای به خروج از حالت انفعالی و قرارگرفتن در آرایش «تهاجم ترکیبی» چه هدفی را دنبال می‌کند و چگونه به مرحله اجرا در می‌آید سوالی است که پاسخ آن را باید در روزهای آینده و در پیوند با این دید که آیا این اقدام، ترفندی ایذائی در آستانه انجام «نرمش قهرمانانه دو» است یا اینکه موج جدیدی از ایذاء علیه خبرنگاران و اصحاب رسانه‌های خارج از کشور در دستور کار قرار گرفته است.