ماده ای از جنس نقره که بوی بد بدن را از بین می برد

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از دیلی میل، این ماده که توسط محققان دانشگاه توکیو توسعه یافته، کمتر از ۱۰ نانومتر ضخامت دارد و حاوی نقره و اسید تانیک (نوعی پلی فنول) است. پلی فنول ها ترکیباتی طبیعی هستند که در شکلات نیز وجود دارند و روی پارچه‌های ساتن و رومیزی لکه ایجاد می‌کنند. خوشبختانه ماده‌ای که محققان ابداع کرده اندAg/TA نام دارد و کاملاً شفاف است، بنابراین رنگ پارچه را تغییر نمی‌دهد و جالب آنکه پس از شسته شدن نیز باقی می‌ماند.

می‌توان آن را روی پارچه‌های جدیدی که در کارخانه تولید می‌شود به کار برد یا حتی آن را در سوپر مارکت ها عرضه کرد تا مردم آن را روی لباس‌هایشان استفاده کنند.

آزمایش‌ها نشان داد طیفی از پارچه‌ها از جمله پنبه، پلی استر و ابریشم را می‌توان با این ماده ارزان و مناسب ترکیب کرد.

پارچه‌هایی که با این ماده ترکیب شوند را می‌توان بدون از بین رفتن خاصیت ضد میکروب آن چند بار شست. از آنجا که این ماده ضدمیکروب است، بنابراین ویژگی‌های ضد بو نیز دارد.

جوزف ریچاردسون از دانشگاه توکیو در این باره می‌گوید: هیجان انگیزترین بخش این ابداع، سهولت استفاده از آن نیست، بلکه تاثیرگذاری ماده است. تاثیرگذاری این پوشش فقط محدود به محیط آزمایشگاهی نیست. من آن را روی لباس، جوراب، کفش و حتی پادری حمام نیز استفاده کرده‌ام.

او در ادامه افزود: می‌خواهم امکان پیوند میان دیگر ترکیبات کارآمد پلی فنول با پارچه‌ها را بررسی کنم. نقره ضدمیکروب تنها سرآغاز تحقیقات ما است.

هنگامیکه میکروب‌های ریز موجود روی پوست بدن انسان مولکول‌های پروتئین در عرق را می‌شکنند، بوی بد بدن به وجود می‌آید. نقره نیز برای وجود قابلیت‌های ضد میکروبی خود مشهور است اما به کاربردن آن در لباس‌ها کار سختی است. بنابراین محققان در آزمایش‌ها از اسید تانیک برای ایجاد پیوند میان نقره و پارچه استفاده کردند. قدرت پیوند اسید تانیک به اندازه‌ای زیاد است که پارچه‌های فراوری شده با این ماده، خاصیت ضدمیکروبی و ضد بوی بد خود را پس از حداقل ۱۰ بار شستشو حفظ کردند.

دو روش برای افزودن این ماده به پارچه وجود دارد. روش نخست برای تولیدکنندگان تجاری لباس و پارچه مناسب است و طی آن پارچه در مخلوط نقره و پیونددهنده پلی فنول شسته می‌شود. روش دوم که در مقیاس کوچک‌تر مانند خانه نیز کارآمد است، شامل اسپری کردن آن روی لباس است.

یافته‌های این تحقیق در ژورنال «ساینتیفیک ریپورتز» منتشر شده است.