'کاروان آزادی'؛ کانادا با کامیون‌داران معترض چه خواهد کرد؟

'کاروان آزادی'؛ کانادا با کامیون‌داران معترض چه خواهد کرد؟۷ ساعت پیش

منبع تصویر، Getty Images

توضیح تصویر،

معترضان "کاروان آزادی" هنگام بازی هاکی در خیابانی که مسدود کرده‌اند

دوازده روز پس از آن که اعتراض‌ها به دستور واکسیناسیون برای اولین بار پایتخت کانادا را فرا گرفت، مقام‌ها نتوانسته‌اند کاری کنند جز اینکه منتظر بمانند تا معترضان به خانه‌هایشان برگردند.

مجریان قانون آمادگی خود را برای مهار "کاروان آزادی" از طریق صدور برگ جریمه و بازداشت بیشتر افزایش داده‌اند.

اما خیابان‌های باریک مرکز اتاوا همچنان پر است از کامیون‌ها و وسایل نقلیه دیگر که رانندگانشان خواستار لغو اقدامات مربوط به مقابله با کرونا هستند.

پلیس اعتراف می‌کند که برای پایان دادن به اعتراضات اختیارات لازم ندارد. سازمان‌دهندگان اعتراضات گفته‌اند "تا زمانی که لازم باشد" به اعتراض خود ادامه می‌دهند.

اهالی مستاصل محل خواستار اقدامات بیشتر علیه شرکت‌کنندگان در "کاروان آزادی" هستند. اما مشخص نیست چه اقداماتی اصولا ممکن است.

تلاش پلیس برای مهار هرج‌ومرج با ادامه تجمع رانندگان کامیون در اتاوا

کامیون ها را بکسل کنید

ایستادگی معترضان، شرکت‌های حمل و نقل محلی را با دوراهی دشوار روبرو ساخته است.

کامیون‌های یدک‌کش سنگین موسوم به "مخرب" می‌توانند با بکسل کردن کامیون‌ها به پاکسازی خیابان‌ها کمک کنند، اما یک راننده کامیون به نام داگ رولند می‌گوید بسیاری از راننده‌های این یدک‌کش‌ها ممکن است به دلایل سیاسی و عملیاتی تمایلی نداشته باشند درگیر این ماجراها بشوند.

او در توضیح حرفش می‌گوید: "بسیاری از رانندگان شرکت‌های یدک‌کش اصولا خود را راننده کامیون هم می‌دانند."

منبع تصویر، EPA

از پادکست رد شوید و به خواندن ادامه دهیدپادکسترادیو فارسی بی‌بی‌سی

پادکست چشم‌انداز بامدادی رادیو بی‌بی‌سی

برنامه ها

پایان پادکست

رانندگان یدک‌کش و کامیون به گواهینامه‌های یکسان رانندگی خودروهای سنگین نیاز دارند، بنابراین همپوشانی زیادی بین این دو کسب و کار وجود دارد.

آقای رولند - که در تظاهرات شرکت نکرده - هم راننده تریلی است و هم راننده یدک‌کش. به گفته او حتی شرکت‌های یدک‌کش بزرگ یا متوسط ​​ممکن است حداکثر پنج کامیون یدک‌کش باشند که با قیمت‌های گزاف، از ۳۰۰ هزار تا یک میلیون دلار، خریده باشند و از درگیر شدن در ماجرایی که ممکن است به این خودروها آسیب بزند خودداری می‌کنند.

عده زیاد خودروهای درگیر در این اعتراضات مشکلات لجستیکی بیشتری ایجاد می‌کند.

برای انتقال هر کامیون یک یدک‌کش لازم است. وصل کردن این دو، با فرض اینکه راننده آماده همکاری باشد، یک ساعت طول می‌کشد.

آقای رولند گفت: "اگر راننده کامیون همکاری نکند، احتمالاً ۱۵ دقیقه یا نیم ساعت بیشتر نیاز است تا راننده یدک‌کش بتواند وارد کابین راننده بشود."

او که مکانیک حرفه‌ای است، می‌گوید شاید لازمه چنین عملیاتی این باشد که همه ترمز‌ دستی‌های تریلی یکی یکی با دست آزاد شود. این یعنی که ترمز‌های هجده‌چرخ یکی یکی آزاد شود.

اگر راننده روی پدال ترمز فشار دهد، آن وقت ممکن است لازم شود که لوله هوای ترمز هم قطع شود.

آقای رولند در ادامه این فرضیه را مطرح کرد که "اگر راننده هم سر راه باشد، مثلا جلوی کامیون خود روی زمین دراز بکشد، ماجرا به بن‌بست می‌کشد و حل آن ممکن است از ۱۰ دقیقه تا ۱۰ ساعت طول بکشد."

در آلبرتا، پلیس سواره سلطنتی کانادا هفته گذشته گفت ممکن است کامیون‌هایی را که شاهراه شماره ۴ بین کانادا و مرز آمریکا را مسدود کرده‌اند یدک کند.

پس از اینکه رسانه‌های کانادا گزارش دادند که شرکت‌های یدک‌کش سنگین محلی در مورد شرکت در چنین عملیاتی مردد هستند، سخنگوی پلیس سوار به بی‌بی‌سی گفت که هنوز هیچ وسیله نقلیه‌ای را بکسل نکرده است.

معترضان را از پول نقد و سوخت محروم کنید

کانادا به اعتراضات گسترده و طولانی و مختل‌کننده عادت ندارد.

کریستین لوپرشت، کارشناس امنیتی دانشگاه کوئینز و کالج نظامی سلطنتی در انتاریو، می‌گوید که شاید به همین دلیل است که پلیس اتاوا ظاهرا سازماندهی و تأمین مالی پشت این برنامه را دست کم گرفت.

معترضانی که در مرکز شهر پارلمان هیل گرد هم آمدند، از طریق صفحه اینترنتی GoFundMe که جمع‌آوری کمک مالی برای فعالیت‌های مختلف اجتماعی را سازمان می‌دهد، بیش از ۱۰ میلیون دلار کانادا برای حمایت مالی از این اعتراضات جمع‌آوری کردند.

آقای لوپرشت می‌گوید موفقیت این صفحه نشان می‌دهد که اهداکنندگانی از خارج از کانادا به این جنبش کمک مالی کردند.

او گفت: "سازمان‌های غیردولتی بسیاری در این کشور هستند که با وجود تشکیلات اداری و افراد حرفه‌ای در زمینه جمع‌آوری کمک‌های مالی نمی‌توانند حتی در یک سال هم این مقدار پول جمع‌آوری کنند. به گفته او "این موسسات احتمالا در تلاشند بفهمند افراد حرفه‌ای در گردآوری این کمک‌ها دخیل بوده‌اند یا نه."

در روزهای اخیر، مقامات دولتی کوشیده‌اند با توقیف قوطی‌های بنزین و سیلندرهای گاز معترضان و انتقال محل تجمع آنها از پارک کنفدراسیون به مکانی خارج از محل آن در فاصله ۵ کیلومتری، کار آنها را دشوارتر کنند.

آقای لوپرشت خاطرنشان می‌کند که برخلاف اتاوا، شهرهای دیگر اقدامات پیشگیرانه‌ای اجرا کرده‌اند. مثلا خطوط قرمز مشخصی را جهت محافظت از نقاط حساس جامعه ترسیم و اجرا کرده‌اند.

او می‌گوید که مقامات احتمالا امیدوارند کامیونداران - که تصور می‌شود اکثرشان حقوق ثابت نداشته باشند و برای هر سفر مبلغی می‌گیرند- در نهایت وقتی خسته شدند و پولشان ته‌کشید، اعتراض را تمام کنند اما تا آن زمان، اقدام دیگری مقدور نیست.

کمک از ارتش؟

پلیس، معترضان باقیمانده در محل را گروهی کوچک با انگیزه قوی توصیف کرده است.

اما مقامات شهرداری از آنها با لحنی تندتر به عنوان اشغالگران و شورشیان یاد کرده‌اند.

این برخورد باعث گمانه‌زنی در این مورد شده که ممکن است نیروهای نظامی برای عملیات در داخل خاک کانادا به کار گرفته شوند.

چنین چیزی این تنها دو بار در قرن گذشته اتفاق افتاده است.

پنج شنبه پیش، جاستین ترودو، نخست‌وزیر، درخواست استفاده از ارتش را نادیده گرفت.

او هشدار داد: "در استفاده از ارتش، در موقعیت‌هایی که آنها را با شهروندان کانادا درگیر می‌کند، باید بسیار بسیار محتاط بود."

مذاکره برای سازش

برخی از کانادایی‌ها به‌شدت خواهان دخالت پلیس برای پایان دادن به اعتراضات هستند، اما رییس پلیس اتاوا، پیتر اسلولی، گفته است که پلیس شهری امکانات یا اختیار قانونی چنین کاری ندارد.

روز دوشنبه او در نامه‌ای به نمایندگان پارلمان خواستار کمک بیشتر از جمله اعزام ۱۸۰۰ مامور پلیس و کارمند اداری شد.

آقای لوپرشت، کارشناس امنیتی، به بی‌بی‌سی گفت: "او به صراحت گفته است که هرچه می‌خواهید از او به عنوان رئیس پلیس انتقاد کنید، اما نه قانون و نه منابع مالی پلیس برای چنین اعتراض طراحی نشده‌ است."

روز یکشنبه، شهردار اتاوا، جیم واتسون، وضعیت اضطراری در شهر اعلام کرد که از معدود ابزارهای قانونی است که ممکن است امکانات بازگرداندن نظم را افزایش دهد.

نیروی پلیس شهری حالا به نیروهای کمکی پلیس‌سواره و پلیس ایالتی انتاریو متکی است. پلیس ایالتی بزرگترین نیروی پلیس در این منطقه است و در گذشته ماموریت‌های مشابهی را از جمله هنگام اعتراضات همراه با اشغال زمین‌های متعلق به بومیان انجام داده است.

اما اگر پلیس پرسنل و منابع اضافی خود را به عنوان بخشی از واکنش شدید برای پایان دادن به اعتراض به کار گیرد، ممکن است این کار به منزله جرقه اعتراض‌ها و اختلالات بیشتری باشد.

آقای لوپرشت گفت: "می‌شود با اعتراضات برخورد کرد و آن را برچید. اما چنین رویکردی خلاف فرهنگ سیاسی کانادایی‌هاست. هنگامی که مردم اعتراض می‌کنند، روش معمول ما این است که منتظر می‌مانیم و سعی می‌کنیم آن را از راه مذاکره و مصالحه پایان بدهیم."