سارینا فتحی؛ از شهر کوچک در لرستان تا طلای آسیا/ رویاهای بزرگ قهرمان ۱۷ ساله کاراته ایران

به گزارش "ورزش سه"، سارینا فتحی، دختر جوان کاراته ایران چندی پیش موفق شد در مسابقات قهرمانی کاراته آسیا به میزبانی قزاقستان مدال طلای مسابقات را در رده سنی جوانان به نام خود ثبت کند. فتحی نخستین حضورش در مسابقات بین‌المللی رسمی را با مدال طلا همراه کرد تا به عنوان ستاره‌ای آینده‌دار در کاراته ایران از او یاد شود.
سارینا اهل شهر نورآباد در شمال غربی استان لرستان است. این شهر کوهستانی حالا یک قهرمان جوان و الهام بخش برای دختران شهر دارد. سارینا فتحی متولد سال ۱۳۸۳ است و حالا در ۱۷ سالگی افتخار شهرستان است. او  در سن ۶ سالگی کاراته را آغاز کرد، اکنون ۱۱ سال است که در این رشته فعالیت دارد و قطعا راهی طولانی را در ورزش حرفه‌ای پیش روی خواهد داشت. مسیری که به نظر می‌رسد با مدال‌های پرتعداد جوان آینده‌دار کاراته ایران، آذین‌ بندی خواهد شد؛ اگرچه هیچ موفقیتی از پیش، ضمانت شده نیست. اما انگیزه و پشت‌کار سارینا نشان می‌دهد می‌خواهد تا در آینده حرف‌های زیادی برای گفتن داشته باشد.
خواستم ثابت کنم هیچ محدودیتی جلودار من نیست
از کودکی به این رشته علاقه‌مند بودم و دوست داشتم کاراته کا شوم. با توجه به اینکه در شهر محل زندگی ام محدودیت های بسیاری برای ورزش بانوان وجود داشت، خیلی تلاش کردم تا به تغییر این دیدگاه کمک کنم. قصد داشتم ثابت کنم با پشتکار ، تلاش و انگیزه، حتی در اوج محدودیت هم می‌توان خوش درخشید و به دستاوردهای بزرگ رسید.

باارزش ترین افتخار ورزشی ام را کسب کردم
به نظرم دلچسب ترین و با ارزش ترین پیروزی و مدالی که تاکنون کسب کردم، به مسابقات قهرمانی آسیا ۲۰۲۱ قزاقستان برمی‌گردد و این یک پیروزی بزرگ بود. توانستم در وزن ۵۹+ کیلوگرم، مدال خوش رنگ‌ طلای آسیا را به دست آورم و اولین دختر شهرستانم باشم‌ که در این رشته موفق به کسب طلای آسیایی شده است.
به فکر افتخارات بزرگتر هستم
اهداف بزرگی برای آینده ورزشی خود در نظر دارم. همیشه تلاش خواهم کرد تا با کسب مدال‌های خوش رنگ باعث سربلندی هموطنانم باشم. می خواهم با به دست آوردن این افتخارات پاسخ گوشه‌ای از زحمات و حمایت‌های مربیانم و به ویژه خانواده‌ام‌ را بدهم. آنها همیشه حامی و پشتیبان من بوده‌اند و این، فراموش شدنی نیست.
بسکتبال و والیبال را هم دوست دارم، اما فعلا فقط کاراته
اگر وارد دنیای کاراته نمی‌شدم، خیلی دوست داشتم تا در ورزش های توپی مانند بسکتبال و والیبال فعالیت کنم؛ اما خوشحالم که با کاراته آشنا شدم و به دنبال تحقق اهداف بزرگم در رشته مورد علاقه‌ام‌ هستم. از کودکی به کارهای هنری علاقه‌ای نداشتم و فقط در تلاش هستم در کنار ورزش حرفه ای، تحصیلاتم را نیز ادامه دهم.