آیا پوتین، صدام حسین یا هیتلر دیگری خواهد شد؟

مصاحبه فرید زکریا: اینجا   از فرد با ذکاوت و باهوشی همچون زکریا  عجیب است که انتظار داشته باشد آمریکا مستقیما وارد "معرکه" اوکراین بشود و سربازهایش را به کشتن بدهد و دلارهایش را به سوختن.
مگر آمریکا همین چند وقت پیش از افغانستان خارج نشد؟ و مگر آن پایگاههای چند صد میلیون دلاری با سازه های ضد انفجار را به امان خدا (و به دست طالب ها) رها نکرد؟ 

همه می دانند که آمریکا حدود چهل و پنج هزار نیروی نظامی در آلمان دارد! 
(در مجموع در کل اروپا حدود ۷۰،۰۰۰ نیروی نظامی آمریکایی حضور دارند. آن هم نیروی نظامی که هر یک نفرش برای هر یک روز، حقوق گزاف می گیرد -در مقایسه با دستمزدِ اشتغال در داخل آمریکا- و هزینه گزافی هم صرفِ لجستیکِ این هفتاد هزار نفر می شود)
 نیروی نظامی هست ولی عزم نیست.

امثال فرید زکریا می فهمند که گسترش ناتو به سمت اوکراین اشتباه راهبردیِ رهبرانِ قبلی آمریکا بوده، ولی نگرانی آنها از این بابت است که آیا مماشات با پوتین (امروز) باعث شود که (فردا) از این فرد "صدام حسین" دیگری ساخته شود؟ یا حتی در مقیاسی وسیع تر، هیتلر دیگری به میدان آمده و قامت برافراشته باشد و این تازه، شروع ماجراها باشد؟
این نگرانی  البته قابل درک است. 

بیانیه جو بایدن بلافاصله بعد از شروع حمله نظامی روسیه به اوکراین، واقعا مضحک بود.  جو بایدن بیانه ای دو پاراگرافی صادر کرده است. واقعا خنثی تر و بی عمل تر از این هم ممکن است؟ 
خیر! فعلا ممکن نیست.
نوشته با جیل نشسته و اوضاع را نظاره می کند. مرسی!
(خوب که ننوشته با جیل و سگشان نشسته اند و اوضاع را نظاره می کنند)

واقعیت این است که رهبران غربی تا آخرین لحظه به "نظاره" و بی عملی نشسته اند.  سه دلیل بر این امر قابل ذکر است:

1- بخشی از بزرگان حزب دموکرات در آمریکا معترفند که اشتباه (اولیه) از خودشان بوده که روسیه را تحریک کرده اند و اساسا گسترش ناتو به سمت اوکراین اشتباهِ کلیدی بوده. 

2- وقتی که مشکلات اشتغال/اقتصاد در داخل کشورهای ناتو هست و (برای مثال) فقط یک موشک AIM-9X چهارصد و هفتاد هزار دلار هزینه دارد (یا یک بمب کوچک GBU-39/B حدود چهل هزار دلار هزینه دارد)، چرا به جای صرفِ انرژی بر مشکلات داخلی، وارد نزاع با پوتین شوند؟

3- اگر پوتین صدام حسین دیگری است، بگذار فعلا در آن منطقه جولان بدهد. ولی اگر هیتلر دیگری قامت افراشته، در زمان خودش (و به وقت خودش) باید با او جنگید. 

 پوتین گمان می کند که «قدرت» یعنی افزودن بر سرزمین. 
ولی پوتین با جنگ اوکراین نهساختار_اقتصاد روسیه را منقلب خواهد کرد و نه جریانِ جذبِ نخبگان را به سمت دانشگاههای مسکو و سن پترزبورگ منحرف خواهد ساخت.

هیچ دانشمند جوانی بجای دانشگاه_استنفورد به سمت دانشگاه سن پترزبورگ متمایل نخواهد گشت. و همین طور هیچ کارگردان سینما یا نویسنده زبردستی میل رفتن به سمتِ تمدنی که پوتین امروز در حال بازآفرینی آن است را نخواهد داشت. 
هیچ انسان معمولی میلِ به زیست در تمدنِ با مختصات ذهنی پوتین را ندارد. 

جنگ اوکراین، جنگی است که (شاید) اگر عقلِ رهبران آمریکای سال ۲۰۰۰ وسط بود، در آن درگیر می شدند. اما آمریکای ۲۰۲۲ از رهبرانِ چین یادگرفته که به این مسایل (فعلا) در حد مصاحبه و کنفرانس خبری اکتفا کند(!)، با جیل نظاره گر اوضاع باشد و انرژی خود را صرف حلِ مسایلِ جاری کشور کند.

پوتین هم این نظاره گری را خوب درک می کند و لذا فعلا در حال پختن قورباغه در آب گرم است.