کارگردانان فیلم کوتاه به دنبال پول هستند!/ ما را به رسمیت بشناسید

حسین کاکاوند تهیه‌کننده سینما که در کارنامه خود تهیه فیلم‌های کوتاهی چون «شوفر»، «میلین»، «سوگند بقراط»، «دخمه»، «خانم و آقای فلانی»، «مات»، «پرواز را بخاطر بسپار» و «حرف‌های شبانه» را دارد، درباره سابقه خود در تهیه کنندگی فیلم کوتاه به خبرنگار مهر گفت: در سال ۱۳۹۰ فعالیت خودم را در حوزه سینما و تلویزیون شروع کردم، چند سالی کار مدیر تولیدی و تهیه‌کنندگی در تلویزیون را آغاز و دو مستند و یک فیلم کوتاه کارگردانی کردم، در سال ۱۳۹۶ اما تصمیم گرفتم به صورت متمرکز کار تهیه کنندگی فیلم کوتاه را آغاز و از پیشنهادهای دیگر دوری کنم از همین رو به صورت مستقیم و دغدغه‌مند روی تهیه کنندگی فیلم کوتاه کار کردم. اولین فیلم کوتاهم با نام «دخمه» را در سال ۱۳۹۶ تهیه‌کنندگی کردم که موفق شد در جشنواره منطقه‌ای حضور پیدا کند، در چندین رشته هم کاندیدا و در سال بعد هم موفق شد در جشنواره فیلم کوتاه تهران حضور پیدا کند. اولین تجربه تهیه کنندگی خود را به کارگردانی علیرضا ربیع مقدم انجام دادم و این روند ادامه پیدا کرد.

وی بیان کرد: هم اکنون در فیلم کوتاه تعدادی اندک تهیه‌کننده حرفه‌ای داریم و مساله مهم، این است که تهیه‌کننده‌های فیلم کوتاه تنها زمان کمی این کار را می‌کنند و پس از مدتی آن را رها می‌کنند و نبود تهیه‌کننده حرفه‌ای در سینمای کوتاه، بسیار آزاردهنده است. معمولاً کسی حاضر نیست که پای تهیه کنندگی فیلم کوتاه بایستد و این کار را ادامه بدهد و شاید مهمترین دلیلش نیز می‌تواند نداشتن جایگاه محترم برای آن است.

کاکاوند همچنین با اشاره به برخی کاستی‌هایی که در جشنواره‌های سینمای کوتاه وجود دارد، گفت: معمولاً جایزه بهترین فیلم در فستیوال‌ها به تهیه‌کننده تعلق می‌گیرد، حتی در جشنواره فیلم کوتاه تهران نیز این جایزه به تهیه‌کننده تعلق می‌گیرد اما خیلی تلخ بود که آکادمی فیلم کوتاه ایران (ایسفا) که جایگاهی ویژه بین سینمای کوتاه دارد، تندیس بهترین فیلم را تا سال گذشته به تهیه کننده نمی‌داد! البته امسال با تغییر آیین‌نامه چنین کاستی مرتفع شده و جای خوشحالی دارد. عدم رسمیت و جدیت در جایگاه تهیه‌کننده سبب می‌شود که شاهد چنین اتفاقاتی باشیم؛ تا سال ۱۳۹۷ حتی جشنواره فیلم کوتاه تهران کارت شناسایی که معمولاً در جشنواره‌ها به کسانی که آن جشنواره فیلم دارند می‌دهند، به تهیه‌کننده‌ها نمی‌دادند که با اصرار و چانه‌زنی من در سال‌های بعد جشنواره فیلم کوتاه تهران، کارت‌های شناسایی حضور در جشنواره برای تهیه کننده نیز صادر شد!

وی به تهیه‌کنندگی حرفه‌ای در سینمای کوتاه اشاره و تاکید کرد: چیزی که امروز فیلم کوتاه نیاز دارد چه بخواهیم چه نخواهیم چه خوشمان بیاید چه خوشمان نیاید این است که نیاز به تهیه‌کننده‌های حرفه‌ای دارد. برای من خیلی ناراحت کننده است که کارگردان‌ها در فیلم کوتاه متاسفانه دنبال پول هستند تا تهیه کننده. در صورتی که فیلم کوتاه امروز فقط پول نمی‌خواهد. یکی از وظایف تهیه کننده جذب سرمایه است ولی واقعیتش این است که فیلم کوتاه تهیه کننده می‌خواهد و با توجه به شرایط تولیدی مثل بالا رفتن هزینه‌ها که این روزها به وجود آمده است، باید تهیه کننده حرفه‌ای بیاید و به صورت حرفه‌ای کارش را انجام دهد.

این تهیه کننده فیلم کوتاه با درخواست از تصمیم گیرندگان و مسئولان درباره به رسمیت شناختن ساحت تهیه‌کننده فیلم کوتاه، گفت: من از هر کسی که در فیلم کوتاه تصمیم گیرنده و مسئول است، خواهش می‌کنم که ساحت تهیه کنندگی را به رسمیت بشناسند. این خیلی بد است که در جدول نمایش جشنواره‌ها، اسم تهیه کننده نوشته نمی‌شود. در زمانی که قرار است که فیلم‌های راه یافته یا کاندیداها را اعلام کنند، اسم تهیه کننده نمی‌آید! به اعتقاد من، تا زمانی که این موارد درست نشود نمی‌توان امیدی به بهبود شرایط تهیه کننده‌ها داشت. به اعتقاد من وقتی جوایز و تندیس‌ها به تهیه کننده‌های فیلم‌ها تعلق گیرد، شاید سرمایه‌گذارها هم بیایند و یاد بگیرند تا تهیه‌کنندگی در فیلم کوتاه هم به نقطه مهمی برسد.