توتالیتاریسم، استعمار پوتین و جایگاه ایران در نظم جهانی، جلال ایجادی - Gooya News

توتالیتاریسم، استالینیسم امپریالیستی، ایدئولوژی پوتین، تجاوز به اوکراین، استعمار روسیه در ایران و تغییر در نظم جهان، محتوای سخن این نوشته است. جنگ پوتین کل جهان را به چالش کشیده است. ایران در چه وضعی قرار دارد و حکومت اسلامی به کدام سو کشیده خواهد شد؟ روسوفیل‌ها می‌گویند با پوتین کنار بیائیم و آزاداندیشان به آزادی می‌اندیشند و بفکر بهبودی نظم جهان می‌باشند.

استالینیسم، ساختار ذهنی پوتینیسم

تزاریسم در یک جغرافیای بزرگ با کنترل ملت‌های متعدد، یک قدرت بزرگ استعماری بود. در جنگ جهانی یکم، لنینیسم و سپس استالینیسم روسیه را به اتحاد جماهیر شوروی تبدیل می‌کند و یک حکومت بزرگ متکی بر توتالیتاریسم کمونیستی پدید می‌آید. عظمت این توتالیتاریسم پس از جنگ جهانی دوم به اوج می‌رسد زیرا قطب کمونیستی، با امپراتوری شوروی و کشورهای بلوک اروپای شرقی و چین مائوئیستی، بیش از نیمی از جمعیت جهان و بخش بسیار بزرگی از کره خاکی را به خود اختصاص داد. سقوط عریان این قطب عظیم از فروریزی دیوار برلین آغاز شد و ادامه این سقوط در تجاورز پوتین به اوکراین است. جنگ استعماری پوتین در پی بازگرداندن امپراتوری روسیه است، ولی این الگوی سلطه گری که همان استالینیسم است، به شکست قطعی می‌انجامد. این شکست نتیجه چه خواهد بود؟ این شکست همانا بیانگر آنست که قدرت دمکراسی و آزادی خواهی روح انسانی، مقاومت می‌کند. چرا این جنگ پوتین فرزند ایدئولوژی استالینیسم است؟ بیایید با هم گوشه هایی از فضای توتالیتاریسم استالینی و گهواره روانی و ایدئولوژیکی پوتینیسم را بررسی کنیم. آیا تصمیم پوتین در تجاوز به اوکراین اتفاقی است؟ نقش ایدئولوژی و رویای بازسازی روسیه بزرگ کدامست؟

استالین نمونه برجسته ایدئولوژی توتالیتر کمونیستی است که در ایجاد و تقویت آن نقش اساسی داشته است. استالین در دسامبر ۱۸۷۸ در گرجستان متولد شد و در دوران فعالیت انقلابی‌اش علیه تزار دستگیر و از ۱۹۱۳ تا ۱۹۱۷، لحظه انقلاب بلشویکها، به سیبری تبعید شد. لنین در سال ۱۹۱۷ با کمک انقلابیون حرفه‌ای و نظامیان قدرت را بدست می‌گیرد. لنین در ۳ آوریل ۱۹۲۲ مقام دبیرکل حزب کمونیست را به استالین می‌سپارد و در ۲۱ ژانویه ۱۹۲۴ می‌میرد. نگارش «اصول لنینیسم» در ۱۹۲۴ توسط استالین بطور فشرده لنینیسم را «مارکسیسم عصر امپریالیسم» معرفی کرده و اعلام می‌کند چگونه «خلق‌های ستمدیده» را باید بدور خود جمع کرد، چگونه «دیکتاتوری پرولتاریا» را علیه بورژوازی باید بکار گرفت، چگونه همه مخالفان منحرف چپ و راست را باید خاموش کرد و چگونه حزب بلشویک «پرولتاریا» تنها سازمان متمرکز نظام واحد باید باشد. بدین ترتیب، استالینیسم بعنوان یک ایدئولوژی اتوپیایی دگماتیک ولی جذاب، با دستگاه پروپاگاند دولتی، با تبدیل هر مخالف به دشمن طبقاتی و نیز با سرکوب فیزیکی و اسارت روانی انسان متولد می‌شود.