پوریا پورسرخ: تلویزیون باید روی تهیه‌کننده‌هایش رصد بیشتری کند

این روزها، سریال «دردسرهای شیرین» با بازی پوریا پورسرخ روی آنتن شبکه ۵ تلویزیون است. این مجموعه تلویزیونی، با کارگردانی سهیل موفق و تهیه‌کنندگی سیدعلی‌اکبر محمودی‌مهریزی، تولید شده است.

پوریا پورسرخ درباره بازی در این سریال توضیح داد: «درست است که اسم کار ما برای عید است و در این مناسبت پخش شده اما به آن معنا کار کمدی نیست. در واقع کاری است اجتماعی و خانوادگی و امیدوارم مورد پسند مخاطبان قرار بگیرد.»

این بازیگر که کم‌تر در کارهای کمدی دیده شده است، درباره چنین آثاری توضیح داد: «تقریبا باید بگویم کاری کمدی نیست که بیاید و من آن را نبینم. خیلی هم خوش خنده و شوخ طبع هستم. حتی اگر طناز هم نباشم اما از طنازی افراد لذت می برم و در کنار فیلم‌های ایرانی کمدی، فیلم‌های خارجی کمدی را هم می‌بینم و با این‌که معتقدم خیلی فرهنگ‌شان با فرهنگ ما یکی نیست و شاید برای‌مان خنده‌دار هم نباشد، اما از طنازی‌شان لذت می‌برم. در کل باید بگویم از طرفداران این ژانر هستم.»

او درباره مسائل مالی ساخت سریال در تلویزیون گفت: «معتقدم تلویزیون باید تجدید نظری در رفتار برخی از تهیه‌کننده‌هایش داشته باشد. وضعیت طوری شده که یک‌سری از بازیگرهای خوب این روزها کم‌تر کار می‌کنند. مصاحبه‌ای از آقای مجید مظفری خواندم و این خیلی بد است که در آن مصاحبه گفتند دو سال است دنبال پولشان هستند و هنوز تلویزیون با ایشان تسویه نکرده است.»

پورسرخ افزود: «تعدادی بازیگر داریم که خداراشکر دستمزد بالایی دارند و هم تریبونی دارند که هر از گاهی در آن حرف بزنند، اما بقیه اجتماع بازیگران را که نگاه می‌کنید، این‌طور نیست و خیلی‌های‌شان درگیر زندگی روزمره‌شان هستند و برای همین روزمرگی‌های‌شان هم نیاز مالی دارند و به نظرم تلویزیون باید روی تهیه‌کننده‌هایش رصد بیشتری کند چون آن‌ها رابط بین بازیگران و تلویزیون هستند.»

سریال «دردسرهای شیرین» با بازی مریم مومن، پوریا پورسرخ، رضا توکلی، رسول توکلی، پوراندخت مهیمن، مرتضی کاظمی، سهیل قاصدی، فهیمه سلیمانی، ژیلا دایی و ... از شبکه پنج سیما پخش می‌شود.

این سریال، داستانی اجتماعی با رگه‌هایی کمدی دارد و پوریا پورسرخ و مریم مومن در آن ایفاگر زوجی هستند که در زندگی با چالش‌هایی جدی روبه‌رو می‌شوند. در کشاکش این چالش‌ها، حوادث و اتفاقاتی دیگر برای آنان رخ می‌دهد که گاه زمین می‌خورند و گاه بر می‌خیزند، اما کسی نمی‌داند سرنوشت برای آنان چه رقم زده است.

۵۷۵۷