یک هیات بانفوذ از دانشمندان می‌گوید که سازمان فضانوردی آمریکا، ناسا، باید ماموریت به اورانوس را در اولویت قرار دهد.

این "غول یخی" هفتمین سیاره منظومه شمسی است، که در فاصله ای ۱۹ برابر زمین دور خورشید می گردد.

قبلا فقط ماموریت وویجر-۲ از این سیاره بازدید کرده، که آن هم عبوری کوتاه در سال ۱۹۸۶ بود.

محققان فکر می‌کنند که مطالعه عمیق اورانوس می‌تواند به درک بهتر بسیاری از اجرام با ابعاد مشابه که کم کم دور سایر ستارگان پیدا می‌شوند کمک کند.

این توصیه در سندی که آکادمی ملی علوم، مهندسی و پزشکی آمریکا چاپ کرده مطرح شده است.

این سند موسوم به "مرور ده ساله" خلاصه‌ای از مهمترین مسائل مربوط به علوم سیارات و ماموریت‌های فضایی است که برای پاسخگویی به این سوالات طراحی شده اند.

ناسا در گذشته کم و بیش توصیه‌های آکادمی ملی علوم را دنبال کرده است.

آخرین گزارش "مرور ده ساله" که در سال ۲۰۱۱ منتشر شده بود ماموریت جمع‌آوری نمونه سنگ از مریخ - که توسط مریخ‌نورد پرسیویرنس (پشتکاری) انجام می شود - و ماموریتی به مشتری و قمر آن، یوروپا، را توصیه می‌کرد. هم اکنون ماموریت "یوروپا کلیپر" برای پرتاب در سال ۲۰۲۴ برنامه ریزی شده است.

اورانوس: سیاره هفتم از خورشید

متخصصانی که درباره سیارات بیرونی منظومه ما تحقیق می کنند، از زمانی که وویجر-۲ در اواخر دهه هشتاد از کنار این سیاره عبور کرد، برای اعزام ماموریتی به اورانوس یا نپتون لابی کرده‌اند. آنها استدلال می‌کنند که چنین ماموریتی از نظر علمی در این مدت حتی توجیه بیشتری پیدا کرده است.

اگر به اندازه سیاراتی که در اطراف ستارگان دیگر کشف شده‌ نگاه کنید، به نظر می‌رسد که اندازه آنها عمدتا سه تا چهار برابر قطر زمین است. در واقع به اندازه اورانوس و نپتون هستند.

پروفسور لی فلچر، که در نگارش این گزارش شرکت داشته، می‌گوید: "و این در واقع برای نظریه‌های تشکیل سیاره مشکل ایجاد می‌کند."

این دانشمند بریتانیایی از دانشگاه لستر به بی بی سی گفت: "ما فکر می کنیم می‌دانیم که چطور یک سیاره به اندازه مشتری بزرگ می‌شود، و فکر می‌کنیم می‌دانیم که چگونه سیاراتی هستند که به اندازه زمین و زهره می‌شوند. اما در طیف میان این دو یک نقطه شیرین هست که معما شده: کاملا نمی‌فهمیم چرا این کرات می توانند شروع به بزرگ و بزرگتر شدن کنند اما هرگز به اندازه مشتری نشوند. ماموریتی به اورانوس می تواند به این سوال جواب دهد."

فرصت‌های مناسبی برای پرتاب در سال‌های ۲۰۳۱ و ۲۰۳۲ وجود دارد که به یک فضاپیما اجازه می‌دهد از سنگ قلاب گرانشی در اطراف مشتری استفاده کند و طول سفر به اورانوس را به "فقط" ۱۳ سال کاهش دهد.

اورانوس در مقایسه با سایر سیارات منظومه شمسی سیاره عجیبی است چون محوری که دور آن می گردد تقریبا موازی صفحه‌ای است که در آن دور خورشید می گردد. انگار با یک ضربه نقش زمین (افقی) شده باشد. و البته دانشمندان حدس می زنند که در اوایل عمر خود شی دیگری به شدت به آن اصابت کرده است.

اورانوس حلقه ها و قمرهای زیادی دارد.

در واقع، قمرهای آن جذابیت زیادی دارند زیرا بسیاری از آنها احتمالا حاوی اقیانوس هستند.

پروفسور فلچر می‌گوید: "درک ما این است که یک پوسته یخی وجود دارد و نوعی اقیانوس آب نمک مایع در اعماق هست که ممکن است با هر ماده سنگی سیلیکاتی که در بستر این دریاها در تماس باشد یا نباشد."

"کلیه پنج قمر کلاسیک بزرگ اورانوس ممکن است کراتی اقیانوسی باشند. در این قمرها ممکن است فعالیت یخ فشانی (کرایو ولکانو) جریان داشته باشد."

دکتر رابین کانوپ از موسسه تحقیقات جنوب غربی در شهر بولدر کلرادو از روسای مشترک کمیته هدایت کننده آکادمی است.

سیاره شناسان مستقر در اروپا، از جمله پروفسور فلچر، امیدوارند که آژانس فضایی اروپا (ESA) بتواند در چنین ماموریتی به اورانوس شرکت کند.

ناسا و اسا در موارد متعدد همکاری کرده اند از جمله روی ماموریت کاسینی-هویگنز به کیوان (۲۰۰۴-۲۰۱۷) ، اما اولویت ها و سال های مالی آنها همیشه منطبق نیست.

برای ناسا همچنین سرعت اجرای این توصیه به سایر تعهدات مالی بستگی دارد.

هیئت مرور ده ساله گفت که تکمیل اهداف مریخ‌نورد پرسیویرنس و ماموریت‌های بعدی برای بازگرداندن نمونه‌های سنگ از مریخ به زمین از نظر اهمیت در تقدم است.

یک هیات بانفوذ از دانشمندان می‌گوید که سازمان فضانوردی آمریکا، ناسا، باید ماموریت به اورانوس را در اولویت قرار دهد.

این "غول یخی" هفتمین سیاره منظومه شمسی است، که در فاصله ای ۱۹ برابر زمین دور خورشید می گردد.

قبلا فقط ماموریت وویجر-۲ از این سیاره بازدید کرده، که آن هم عبوری کوتاه در سال ۱۹۸۶ بود.

محققان فکر می‌کنند که مطالعه عمیق اورانوس می‌تواند به درک بهتر بسیاری از اجرام با ابعاد مشابه که کم کم دور سایر ستارگان پیدا می‌شوند کمک کند.

این توصیه در سندی که آکادمی ملی علوم، مهندسی و پزشکی آمریکا چاپ کرده مطرح شده است.

این سند موسوم به "مرور ده ساله" خلاصه‌ای از مهمترین مسائل مربوط به علوم سیارات و ماموریت‌های فضایی است که برای پاسخگویی به این سوالات طراحی شده اند.

ناسا در گذشته کم و بیش توصیه‌های آکادمی ملی علوم را دنبال کرده است.

آخرین گزارش "مرور ده ساله" که در سال ۲۰۱۱ منتشر شده بود ماموریت جمع‌آوری نمونه سنگ از مریخ - که توسط مریخ‌نورد پرسیویرنس (پشتکاری) انجام می شود - و ماموریتی به مشتری و قمر آن، یوروپا، را توصیه می‌کرد. هم اکنون ماموریت "یوروپا کلیپر" برای پرتاب در سال ۲۰۲۴ برنامه ریزی شده است.

اورانوس: سیاره هفتم از خورشید

متخصصانی که درباره سیارات بیرونی منظومه ما تحقیق می کنند، از زمانی که وویجر-۲ در اواخر دهه هشتاد از کنار این سیاره عبور کرد، برای اعزام ماموریتی به اورانوس یا نپتون لابی کرده‌اند. آنها استدلال می‌کنند که چنین ماموریتی از نظر علمی در این مدت حتی توجیه بیشتری پیدا کرده است.

اگر به اندازه سیاراتی که در اطراف ستارگان دیگر کشف شده‌ نگاه کنید، به نظر می‌رسد که اندازه آنها عمدتا سه تا چهار برابر قطر زمین است. در واقع به اندازه اورانوس و نپتون هستند.

پروفسور لی فلچر، که در نگارش این گزارش شرکت داشته، می‌گوید: "و این در واقع برای نظریه‌های تشکیل سیاره مشکل ایجاد می‌کند."

این دانشمند بریتانیایی از دانشگاه لستر به بی بی سی گفت: "ما فکر می کنیم می‌دانیم که چطور یک سیاره به اندازه مشتری بزرگ می‌شود، و فکر می‌کنیم می‌دانیم که چگونه سیاراتی هستند که به اندازه زمین و زهره می‌شوند. اما در طیف میان این دو یک نقطه شیرین هست که معما شده: کاملا نمی‌فهمیم چرا این کرات می توانند شروع به بزرگ و بزرگتر شدن کنند اما هرگز به اندازه مشتری نشوند. ماموریتی به اورانوس می تواند به این سوال جواب دهد."

فرصت‌های مناسبی برای پرتاب در سال‌های ۲۰۳۱ و ۲۰۳۲ وجود دارد که به یک فضاپیما اجازه می‌دهد از سنگ قلاب گرانشی در اطراف مشتری استفاده کند و طول سفر به اورانوس را به "فقط" ۱۳ سال کاهش دهد.

اورانوس در مقایسه با سایر سیارات منظومه شمسی سیاره عجیبی است چون محوری که دور آن می گردد تقریبا موازی صفحه‌ای است که در آن دور خورشید می گردد. انگار با یک ضربه نقش زمین (افقی) شده باشد. و البته دانشمندان حدس می زنند که در اوایل عمر خود شی دیگری به شدت به آن اصابت کرده است.

اورانوس حلقه ها و قمرهای زیادی دارد.

در واقع، قمرهای آن جذابیت زیادی دارند زیرا بسیاری از آنها احتمالا حاوی اقیانوس هستند.

پروفسور فلچر می‌گوید: "درک ما این است که یک پوسته یخی وجود دارد و نوعی اقیانوس آب نمک مایع در اعماق هست که ممکن است با هر ماده سنگی سیلیکاتی که در بستر این دریاها در تماس باشد یا نباشد."

"کلیه پنج قمر کلاسیک بزرگ اورانوس ممکن است کراتی اقیانوسی باشند. در این قمرها ممکن است فعالیت یخ فشانی (کرایو ولکانو) جریان داشته باشد."

دکتر رابین کانوپ از موسسه تحقیقات جنوب غربی در شهر بولدر کلرادو از روسای مشترک کمیته هدایت کننده آکادمی است.

سیاره شناسان مستقر در اروپا، از جمله پروفسور فلچر، امیدوارند که آژانس فضایی اروپا (ESA) بتواند در چنین ماموریتی به اورانوس شرکت کند.

ناسا و اسا در موارد متعدد همکاری کرده اند از جمله روی ماموریت کاسینی-هویگنز به کیوان (۲۰۰۴-۲۰۱۷) ، اما اولویت ها و سال های مالی آنها همیشه منطبق نیست.

برای ناسا همچنین سرعت اجرای این توصیه به سایر تعهدات مالی بستگی دارد.

هیئت مرور ده ساله گفت که تکمیل اهداف مریخ‌نورد پرسیویرنس و ماموریت‌های بعدی برای بازگرداندن نمونه‌های سنگ از مریخ به زمین از نظر اهمیت در تقدم است.