اسلامی ندوشن ادبیات را عامل پیوند جوامع بشری می‌دانست

به گزارش خبرنگار مهر، مسعود میری شاعر، نویسنده، پژوهشگر و منتقد حوزه فرهنگ به مناسبت درگذشت زنده‌یاد محمدعلی اسلامی ندوشن، چهره ماندگار زبان و ادبیات فارسی یادداشتی را در اختیار مهر قرار داده است. میری صاحب کتاب‌هایی چون «جادوی قصه‌ها در هزار و یکشب»، «این هزار و یک شب لعنتی: در باب اینکه چرا؟ و چگونه؟ هزار و یک شب را بخوانیم»، «اوراد شن»، «بگذار کلمه‌ها خودکشی کنند» و… است.

یادداشت او را در ادامه بخوانید:

«محمدعلی اسلامی ندوشن مردی کهن بود. در لفظ دری چراغی می‌یافت که ریاح و یزشن همپرسه‌گی ملتی روشن‌بین را نشان دهد. او به حقیقت دانسته بود که در این پهنجای خشک و بی آب و علف، آنچه ما را مبقی و پایدار نگه خواهد داشت، روشن نگه داشتن یک چراغ اتصال است.

برای ندوشن، این آتش پیوندگر نژاد و نسب و مذهب و قومیت نبود، چیزی از جنس تفاخر نبود، بل امری تمدنی و اتصالی بود که حاصل الفت همه آن چیزها بود و حامل عداوت آنها نه!

او به راستی می‌دانست که سرزمین‌های دور و نزدیک، اگر گِردِ آتشی کهن جمع نشوند، چونان غبار سُم اسپ غارتیان بر مغاک فروپاشی فرو خواهند نشست و برگ و بار رستگاری در باغ دیده دیارشان نخواهد رُست. خاست و خیز هر ملتی در گرو خیزش معنوی و فکری مردمان اوست و خواست بلندآوازگی و شادکامی، روی آوردن به مقصد تمدنی بزرگ است که جز جمع آمدن زیر یک خیمه اجتماع راهی دیگر نیست.

ندوشن دیگر نیست. ما میراث او را در دست داریم و تمنای او چه بسا چنین بوده باشد که رؤیای او را در دل به آغوش کشیم. رؤیای حاصل کردن مؤلفه‌های انسانی در دنیای واقعی، به منظور نیل به تمدنی که مردم باشنده این تاریخ و فرهنگ سزاوار آنند، هر چند فاصله‌ای دهشت‌بار از آن رخ داده باشد.

خاک چنان در بر گیرد تن پُر کلمات او را که میان وی و ما فاصله‌ای جز مرگ نباشد. نامش و درنگ جانانش از چشم و جان ما دریغ مباد.

خبر درگذشت دکتر اسلامی ندوشن عزیز چنان سنگین و جانسوز است که به دشواری به باور می‌نشیند، ولی در برابر تقدیر حضرت پروردگار چاره‌ای جز تسلیم و رضا نیست. خداوند قرین رحمتش فرماید.»