برگزاری مراسم اختتامیه‌ی دوره مطالعات تاریخی "استغلال" به همت بسیج دانشجویی دانشکده فنی دانشگاه تهران

خبرگزاری میزان - مراسم اختتامیه‌ی دوره مطالعات تاریخی "استغلال" به همت بسیج دانشجویی دانشکده فنی دانشگاه تهران برگزار شد.

این دوره که از آذرماه سال گذشته با هدف "بررسی سرگذشت کشور‌های جهان در پازل نظم جهانی" آغاز شده بود، در چهارده جلسه با حضور اساتید مطرح کشور و فعالین بین الملل به روند شکل گیری استعمار و جنبش‌های ضداستعماری پرداخت.

در مراسم اختتامیه‌ی این دوره که با حضور یعقوب توکلی، نویسنده، محقق، مورخ و استاد دانشگاه معارف اسلامی، حکیمه سقای بی ریا، پژوهشگر حوزه آمریکای شمالی و استاد دانشگاه تهران، شهاب اسفندیاری، ریاست دانشگاه صداوسیما و مستندساز، و الهه نوری، استاد دانشکده مطالعات جهان دانشگاه تهران برگزار شد؛ الکساندرا بگا ریبرا، فعال بین الملل حوزه فلسطین و استاد حوزه حقوق بشر و انسان شناسی از دانشگاه بوئناس آیرس آرژانتین و محمد وعراب، رییس مرکز ارتباطات الجزایر و ترکیه در استانبول، نیز به صورت ویدیو کنفرانس حضور داشته و با تاکید بر اهمیت مطالعه و دانستن تاریخ برای رسیدن به گفتمان مشترک با سایر ملت‌ها و پیگیری اهداف و آرمان‌های مشترک، به لزوم وجود چنین دوره‌هایی برای آشنایی بیشتر با تاریخ ملت‌ها اشاره کردند.

در ابتدای این مراسم توکلی با مطرح کردن خود بحث تاریخ گفت: وقتی که ما حرف از تاریخ میزنیم، تاریخ الزاما مجموعه‌ای از داستان‌ها و حکایت‌های خواندنی که هنگام خواب آن را بخوانیم و متنی برای اوقات فراغت نیست هرچند می‌تواند آن هم باشد. بخش وسیعی از ذهنیت ما نسبت به تاریخ، داستان تاریخی است نه خود تاریخ. داستان تاریخی چیست؟ ما یک اطلاعات کلی و مبهم از بعضی قضایا داریم و بقیه آن اطلاعات را من نویسنده با خیال خودم ملات سازی می‌کنم و حد فاصل بین اطلاعات ناقص را پر می‌کنم. تاریخ بخش واقعی قضایای زندگی انسانی است که لطیف-سازی نشده است و با همه صعوبت و سختی‌ها و مشکلات و نابسامانی‌هایی که در آن زمان شکل گرفته است، روایت می‌شود؛ و در این روایت باید توجه به صدق وکذب قضایا داشته باشید. نوشته تاریخی مانند راییک قاضی در دادگاه باید دقیق و عمیق باشد.

وقتی می‌گوییم لزوم مطالعه تاریخ، در واقع رسیدن به آن حاقِ واقعه است. آن اتفاق واقعی است که در سرنوشت ملت‌ها اتفاق افتاده و آن حاق واقعی که در امکنه و ازمنه مختلف تکرار و بازآفرینی شد و قدرت‌ها از روی دست همدیگر اقدامات شبیهیکدیگر کردند. آن جنایتی که فرانسوی‌ها در الجزایر مرتکب شدند، بلژیکی‌ها در کنگو انجام دادند؛ آن قساوتی که انگلیسی‌ها در هند انجام دادند، شبیه به همان قساوت را در ایران انجام دادند.

در ادامه بی ریاضمن مذمت نگاه اروپا محورِحاکم بر مطالعه‌ی تاریخ و اهمیت نگاه به سرگذشت جهان از دیدگاه‌های مختلف تاکید کرد: ما بایدبگردیم در تاریخ ببینیمآیا میتوانیم نگاه ملل تحت ستم را نسبت به استعمار دربیاوریم و چکار کنیم تا بتوانیم از این ساختار‌های اروپامحور بیرون بیاییم. خود ما نباید این مسئله را دست کم بگیریم که تا حدودی خود ذهن‌های ما هم درگیر این نگاه اروپامحور است و نیازاست استعمارزدایی از ذهن صورت بگیرد. در مطالعه تاریخ گاهی باید مسائل را زیر ذره بین بگذاریم و گاهی باید از دور نگاه بکنیم آن وقت است که این فهم مشترک می‌تواند کمک کند تا قدرت ما افزایش بیابد و تاثیرگذاری ما درجهان پیرامون افزایشیابد و ان شاالله نظم جهانی آینده عادلانه باشد و مبتنی بر زور و سلطه نباشد که نشانه‌هایی از این مسئله در دست است که مرز‌های جهانی غرب محور درحال افول هستند و نظم جهانی آینده ظهور دوباره آسیا است. اگر قرار است این اتفاق بیفتد پس ماباید خود را با فهم گذشته مسلح کنیم تا در آینده رفتار و کنش درخوری داشته باشیم تا جایگاه ایران هم در نظم جهانیآینده، جایگاه مناسبی باشد.

توکلی نیز با اشاره به کتب مختلف از مورخین مختلف که هرکدام به نوعی تاریخ را روایت کرده اند و دقت ویژه‌ی کشور‌های استعمارگر در نحوه روایت تاریخ افزود: یکی از چیز‌هایی که انگلیسی‌ها خیلی به آن توجه داشتند و مزیت نسبی انگلیسی‌ها در فرایند استعمار است، توجه به تاریخ نگاری است. ادوارد براون پزشک انگلیسی عضو ارتش انگلستان بود. این‌ها نسلی از تاریخ نگاران بودند که سیاست مدار بودند، اما به ایران آمدند و شروع کردند به هدایت جریان تاریخی.

وعراب نیز در این جلسه ضمن تاکید بر لزوم آشنایی بیشتر مردم ایران و الجزایر از پییشنه ضداستعماری یکدیگر و اهمیت گفتگوی متقابل ملت‌ها گفت: من مطمئنم و همیشه تاکید می‌کنم که خواندن تاریخ ملت‌ها می‌تواند آنان را به هم نزدیک کند و ما به این وسیله می‌توانیم همدیگر را بشناسیم و آغازی برای همکاری داشته باشیم. نقاط مشترکی بین ما ایجاد می‌شود و ما آن نقاط مشترک را کشف می‌کنیم تا بتوانیم این همکاری را ادامه بدهیم؛ بتوانیم تاریخیکدیگر را بشناسیم و از لحاظ تاریخی بررسی کنیم گذشتگان ما چه اشتباهاتی کرده اند. تا بتوانیم همکاری کنیم و یک مسیر مشخصی را برای خودمان در نظر بگیریم و بر سر آن متحد بشویم. وحدت و تعاون و همکاری بین ملت‌ها ضروری ست و ما باید با همدیگر مطالعه و مشورت کنیم و یک مسیر واحدی را درنظر بگیریم نه فقط بین ایران و الجزایر، بلکه بین چندین کشور.

در ادامه ریبرا با مطرح کردن مفهوم "خط مرزی –boarder line " و تقسیم بندی‌ای که اروپاییان استعمارگر از جهان و جنوب جهانی ارائه داده اند گفت: یک مولف پرتغالی به مفهوم کارتوگرافیک بودن نقشه‌ای که ما در آن قرار داریم اشاره می‌کند و می‌گوید که جنوب جهانی در واقع آن مفهوم جغرافیایی نیست بلکه مفهومی است که با رنج یکسری از افراد گره خورده است و تاریخ این مردمان با رنجی که از سوی استعمارگران به آنان تحمیل شده است، آمیخته است. ما باید این امکان را برای خودمان ایجاد بکنیم که راجع به این مفهوم ضد استعماری از جغرافیا فکر بکنیم؛ این کار در واقع برای ما یک مجموعه فلسفیایجاد و پنجره جدیدی را در مقابل چشمانمان باز می‌کند.

نوری در تایید حرف‌های ایشان افزود: مردم آمریکای لاتین تقسیمات جغرافیا و سبک زندگی خود را داشتند و هنگامی برخورد اروپاییان با دنیای جدید صورت می‌گیرد، تفکر اروپامحور و مرزبندی‌های دولت-ملت‌های مدرن در آمریکای جنوبی پدیدار می‌شود. اینکه ما الان از این تفکر boarder line شروع بکنیم و در خصوص آمریکای لاتین از پدیده مقاومت شروع بکنیم، این درواقع نشان می‌دهد که ما دیگر قربانیانآن اروپاییانی نیستیم که بین ما دیوار‌های دولت-ملت‌ها را کشیدند و ما در واقع بین خودمان نقاط مشترک می‌سازیم برای اینکه آن جغرافیایی که قبل از ورود دولت ملت‌های مدرن، در آن زندگی می‌کردیم جغرافیای اتحاد و نقاط مشترک بوده، اما الان اجازه نمی-دهیم دیوار‌ها و مرز‌های دولت ملت‌های مدرن بین ما کشیده بشود و نقاط مشترکمان را پیدا می‌کنیم.

ریبرا سپس با اشاره به شعری از محمود درویش در مورد مقاومت و ایستادگی و ترجمه شدن آن به ۵۰ زبان محلی آمریکای لاتین، به زنده بودن روح ضداستعماری در این منطقه اشاره داشته و گفت: از زمان ورود کریستف کلمب، تاریخ را برندگان نوشته اند؛ تاریخی را برای خودشان شکل می‌دهند و تکرار می‌کنند، درخصوص مردم منطقه به کار می‌بندند و درواقع این ۵۳۰ سالی که از آن حرف می‌زنیم اگر در تاریخ بشریت قرار دهیمیک ثانیه هم نمی‌شود؛ و این تاریخ محدود را به عنوان یک تاریخ گسترده وارد ادبیات کرده اند و افرادی که دارند در حوزه‌های علوم اجتماعی و حوزه‌های مربوطه فعالیت می‌کنند از این تاریخ رسمی باخبرند و می‌دانند که این تاریخ باید بازبینی بشود.

ریبرا در پاسخ به سوال "در دنیای امروز آیا می‌شود از انسان شناسی استفاده کرد برای شناختن همدیگریا داشتن تعاملات بین همدیگر بدون اینکه در مکتب یا الگوی استعمارگرایی باشد؟ " گفت: مسلم است که نمی‌توان کل نظم جهانی موجود را از بین برد و نظم جدید ایجاد کرد و قدرت‌های غربی به شرق این اجازه را نمی‌دهند. شرقِ جغرافیای تفکر یعنی همان جنوب جهانی که آمریکای لاتین را هم شامل می‌شود. ما داریم در همین سلسله مراتبی که آن‌ها برای مان شکل داده اند و این مدل سلطه‌ای که شکل داده اند فعالیت می‌کنیم، منتها سلسه مراتب آن‌ها عمودی است، از بالا به پایین و رابطه سلطه و قدرت است. ما به دنبال رابطه افقی هستیم و به دنبال این هستیم که بگوییم همه بشریت باهم برابرند و در دل همین نظم موجود به دنبال برابری هستیم؛ چون نمی‌توانیم نظم موجود را بطور کل از بین برده و جایگزین کنیم پس حداقل در راستای اصلاح و سلسله مراتب افقی گام برمی داریم و مقاومت نیز در همین بحث قرار می‌گیرد و در این راستا است.

• بیشتر بخوانید:
• دانشگاه تهران دوستدار محیط زیست است

انتهای پیام/