فلفل سیاه؛ مفید یا مضر؟

 فلفل سیاه؛ مفید یا مضر؟

پژوهش تازه‌ای درباره فلفل سیاه، فواید بسیار آن را تایید، و جزییات تازه‌ای به آنچه پیش از این در طب سنتی شرقی گفته می‌شد، اضافه کرد.

به گزارش ایندیپندنت، همه می‌دانیم که مصرف زیاد نمک برایمان مضر است، اما هیچ‌کس به تاثیر نهان دیگر چاشنی‌ها در مجموعه ادویه‌‌ها اشاره‌ای نمی‌کند؛ آیا فلفل سیاه هم بر سلامت انسان تاثیری دارد؟

با نگاهی به تاریخ متوجه می‌شویم که مردم سرزمین‌های کهن به فواید فلفل سیاه در انواع مختلف، باور داشتند. استفاده از فلفل سیاه هزاران سال بخشی از طب سنتی آیورودا در هندوستان بود. متخصصان این طب معتقدند فلفل سیاه دارای خواص «ضد نفخ» است و به این ترتیب، نفخ شکم را تسکین می‌دهد. همین‌طور در طب سنتی چین، استفاده از فلفل سیاه برای درمان صرع توصیه می‌شود.

لورا براون- مدرس علوم تغذیه و سلامتی در دانشگاه تی‌ساید- در مقاله‌ای که به‌تازگی منتشر کرده، فواید افزودن فلفل سیاه به تغذیه روزانه را مورد بررسی قرار داده است:

علم امروز هم فواید فلفل سیاه برای سلامت انسان را تایید می‌کند؛ چیزی که نتیجه آلکالوئید یا ترکیب آلی پیپرین است. ترکیبی شیمیایی که به فلفل طعم تند می‌دهد و دارای آنتی اکسیدان قوی است.

آنتی‌اکسیدان‌ها مولکول‌هایی‌اند که مواد مضر و خطرناکی مانند رادیکال‌های آزاد را در بدن از بین می‌برند. آنچه سبب افزایش رادیکال‌های آزاد در بدن شما می‌شود، رژیم غذایی ناسالم، قرارگرفتن بیش از حد زیر نور خورشید و مصرف الکل و سیگار است.

وجود میزان بیش از حد این مولکول‌های ناپایدار در بدن می‌تواند به سلول‌ها آسیب بزند، موجب پیری زودرس شود و عامل مجموعه وسیعی از امراض مختلف، ازجمله، بیماری‌های قلبی‌-عروقی، سرطان، آرتریت یا التهاب مفاصل، آسم و دیابت شود.

حالا بهتر می‌توانید میزان سودبخشی پیپرین موجود در فلفل سیاه را متوجه شوید. آزمایش‌های پزشکی روی حیوانات و سلول‌ها نشان داده است که پیپرین با این رادیکال‌های آزاد مقابله می‌کند. در یکی از این آزمایش‌ها که روی موش‌ها انجام شد، پژوهشگران آن‌ها رابه چند دسته مختلف تقسیم کردند؛ دسته‌ای با خوراک معمولی تغذیه شدند، دسته‌ای با خوراک پرچرب و دسته‌ای دیگر با خوراک پرچرب به‌همراه پیپرین و فلفل سیاه.

آسیب ناشی از رادیکال‌های آزاد در موش‌هایی که با رژیم غذایی پرچرب همراه با فلفل سیاه یا پیپرین تغذیه شده بودند، در مقایسه با آن‌ها که فقط غذای پرچرب خورده بودند، به میزان قابل توجهی کمتر بود. در واقع، میزان آسیب واردشده به موش‌های با رژیم پرچرب همراه با فلفل سیاه، با موش‌هایی که رژیم غذایی معمولی داشتند، قابل قیاس بود.

پیپرین همچنین دارای خواص ضدالتهابی است. التهاب مزمن با دامنه گسترده‌ای از بیماری‌های خودایمنی از جمله آرتریت روماتویید مرتبط است. پژوهش‌های انجام‌شده در این مورد هم نشان داده است که پیپرین التهاب و درد را در موش‌های مبتلا به بیماری آرتریت کاهش می‌دهد. فلفل سیاه همچنین می‌تواند به جذب بهتر برخی از ترکیبات مفید مانند آنتی‌اکسیدان رزوراترول که در شراب و انگور قرمز و انواع توت‌ها و بادام‌زمینی‌ها موجود است، کمک کند. پژوهش‌ها نشان می‌دهد که رزوراترول برای پیشگیری از بیماری‌های قلبی، سرطان، آلزایمر و دیابت مفید است. مشکلی که این آنتی‌اکسیدان دارد آن است که پیش از آنکه روده بتواند آن را به جریان خون برساند، تجزیه می‌شود. با این حال، فلفل سیاه امکان جذب رزوراترول را افزایش می‌دهد.

در تحقیقاتی که درباره اثربخشی فلفل سیاه در مبارزه با بیماری سرطان انجام شد، پزشکان دریافتند که پیپرین تولیدمثل سلول‌های سرطانی در پستان، پروستات و روده بزرگ را کاهش می‌دهد و سبب مرگ این سلول‌ها می‌شود. پژوهشگران با آزمایش ۵۵ ادویه مختلف و مقایسه آن‌ها دریافتند که پیپرین بر درمان سرطان پستان سه‌گانه منفی -تهاجمی‌ترین نوع سرطان- بیشترین اثربخشی را دارد و موثرترین است.

در این مقاله که در نشریه اینترنتی کانورسیشن (the Conversation) منتشر شد، به خواننده هشدار داده می‌شود که همه موارد گفته‌شده در نتیجه آزمایش بر سلول‌ها یا حیواناتی است که بدنشان کارکردی مشابه بدن انسان دارد، اما انسان نیستند. بنابراین همیشه نمی‌توان نتایج حاصل را به انسان نیز تعمیم داد. با این همه می‌توانید از اضافه کردن مقداری فلفل سیاه به رژیم غذایی‌تان مطمئن باشید؛ نه‌تنها بعید است آسیبی برساند، که سرشار از فایده خواهد بود.
 
فیلمها و خبرهای بیشتر در کانال تلگرام پیک ایران