یک بازی سرنوشت‌ساز؛ لیورپول که سه‌شنبه گذشته در یک بازگشت دیدنی مقابل ویارئال، باخت ۲ بر صفر نیمه اول را تبدیل به پیروزی ۳ بر ۲ در نیمه دوم کرد و راهی فینال لیگ قهرمانان اروپا شد، این بار باید در یک بازی بزرگ دیگر، مقابل تاتنهام قرار می‌گرفت.

پیروز نشدن مقابل تاتنهام، باعث افزایش احتمالی فاصله با منچسترسیتی در بالای جدول می‌شد. پپ گواردیولا و بازیکنانش که چهارشنبه گذشته، یک شوک تاریخی را تجربه کردند و در آستانه صعود به فینال لیگ قهرمانان اروپا، ۳ گل از رئال مادرید خوردند و از رسیدن به فینال محروم شدند، هوادار تاتنهام در بازی با لیورپول بودند.

تاتنهام در این فصل، در ورزشگاه اختصاصی منچسترسیتی پیروز شده بود و در بازی رفت مقابل لیورپول هم در نمایشی جذاب، به تساوی ۲-۲ رسید.

تاتنهام که در رقابت سنگین با آرسنال و تا حدی چلسی برای گرفتن سهمیه لیگ قهرمانان است، نیاز ضروری به کسب امتیاز در آنفیلد داشت.

فشار بی‌نتیجه قرمزها در نیمه اول

در همان دقایق ابتدایی بازی روشن شد که لیورپول چقدر برای زدن گل و کسب سه امتیاز، متمرکز و جدی است.

یورگن کلوپ تیمش را مثل همیشه با آرایش ۳-۳-۴ به میدان فرستاده بود و حضور لوئیز دیاز در ترکیب اصلی کنار سادیو مانه و محمد صلاح و البته حضور تیاگو سیلوا در مثلث خط میانی، نشان می‌داد که کلوپ هجومی‌ترین ترکیب ممکن را برای پیروزی در این بازی انتخاب کرده است.

در ۱۰ دقیقه ابتدایی بازی، لیورپول حدود ۸۵ درصد مالکیت توپ داشت و چند بار که تاتنهامی‌ها در یک سوم دفاعی خود، توپ‌گیری کردند، خیلی زود تحت فشار پرسینگ سنگین لیورپول، دوباره توپ در اختیار تیم کلوپ قرار گرفت.

در این دقایق رویکرد پرریسک ویرجیل فان‌دایک و ابراهیم کوناته در منطقه استقرار و بالا بازی کردن این دو مدافع میانی، کمک می‌کرد که لیورپول توپ‌های برگشتی در حملات خود را در نیمه زمین تاتنهام، دوباره پس بگیرد.

پس از گذشت دقایق ابتدایی، تاتنهام موفق شد کمی بر بازی مسلط شود. آنتونیو کونته، سرمربی تاتنهام که مثل اغلب بازی‌های دیگر، تیمش را با ۳ مدافع میانی به میدان فرستاده بود، برای ضدحملات سریع خود، روی نقش استراتژیک پنج بازیکن حساب کرده بود؛ سون هیونگ مین، هری کین، دژان کولوسفسکی و البته دو بازیکن کناری یعنی امرسون رویال و رایان سسنیون.

در نیمه اول چند بار ضدحملات سریع تاتنهام با محوریت این بازیکنان، شکل گرفت و یکی از این انتقال‌های سریع از دفاع به حمله، منجر به ضربه پی‌یر هوبرگ به تیر دروازه لیورپول شد.

البته ۳ دقیقه قبل از این صحنه، لیورپول هم در دقیقه ۳۸ فرصت بزرگش با برخورد توپ با تیر دروازه از دست رفته بود؛ ارسال السکاندر آرنولد از نقطه کرنر، ضربه سر فن‌دایک و توپی که به تیر افقی خورد.

در نیمه اول گلی زده نشد و این دقیقا نگرانی بزرگ کلوپ بود و به همین دلیل هم هجومی‌ترین ترکیب ممکن خود را از ابتدا به میدان فرستاده بود تا مقاومت تیم منظم و فشرده تاتنهام را در نیمه اول بشکند؛ ماموریتی که انجام نشد.

نمایش کم‌اشتباه بازیکنان لیورپول در نیمه اول و البته ترکیب هجومی این تیم باعث شد که کلوپ به رغم نیاز ضروری برای رسیدن به گل، نیمه دوم را بدون تعویض شروع کند.

در سوی مقابل اما تاتنهام مثل تقابل‌های قبلی با سیتی و لیورپول، با شروع نیمه دوم در اجرای ضدحملات کلاسیک خود قوی‌تر شد.

یازده دقیقه پس از شروع نیمه دوم، روی یکی از همین ضدحملات بود که سه بازیکن از جمع ۵ مهره‌ای که نقش کلیدی در ضدحملات داشتند، تاتنهام را به گل رساندند؛ دریافت عالی توپ از سوی کین، چرخش او و پاس به سسنیون مدافع-هافبک چپ و پاس آخر او به سون، که مهاجم کره‌ای را در موقعیت زدن ضربه نهایی قرار داد: یک بر صفر.

از اینجا به بعد کلوپ باید تیمش را هجومی‌تر می‌کرد. پس کلوپ دست به کار شد و ۲ تعویض همزمان انجام داد؛ کستانتینوس زیمیکاس مدافع یونانی در سمت چپ خط دفاع جای اندی رابرتسون را گرفت و دیه‌گو ژوتا جانشین جردن هندرسن شد. این تعویض دوم به خصوص، خطرپذیری کلوپ را نشان داد؛ یک مهاجم به جای یک هافبک میانی.

لیورپول پس از این تعویض‌ها کمتر از ۳۰ دقیقه برای حفظ فاصله با سیتی در لیگ فرصت داشت و قرار بود چهارضلعی ژوتا، مانه، صلاح، دیاز لیورپول را به بازی برگردانند.

ضربه دیاز برای بازگشت کافی نبود

حملات لیورپول سنگین‌تر می‌شد اما ضربات چندانی به چارچوب دروازه زده نمی‌شد؛ آنچه در آمار پایانی بازی هم کمبودش نمایان است.

اما عقب‌نشینی اجباری خط دفاع تاتنهام، که برای دقایق زیادی چندین بازیکن این تیم را به داخل محوطه جریمه خودی کشانده بود، سرانجام کار دست آن‌ها داد.

در دقیقه ۷۴ ضربه دیاز از پشت محوطه جریمه، پس از برخورد به رودریگو بنتاکور هافبک میانی تاتنهام، تغییر جهت داد و تبدیل به گل تساوی بازی شد.

حرکات ظریف دیاز از چپ به راست که در جریان بازی، بارها سازمان دفاعی تاتنهام را به هم ریخته بود، این بار نتیجه داد و لیورپول را به بازی برگرداند.

اما گواردیولا و بازیکنانش که یک بازگشت تاریخی و البته مصیبت‌بار را چند شب قبل در مادرید تجربه کرده بودند، این بار شاهد یک بازگشت ناراحت‌کننده دیگر نبودند و تاتنهام توانست فشار لیورپول در ۱۵ دقیقه پایانی بازی را تاب بیاورد.

تیر آخر کلوپ، نبی کیتا بود که به جای فابینیو هافبک دفاعی لیورپول وارد زمین شد اما این تغییر هجومی هم کمکی به لیورپول نکرد.

فشار سنگین حملات لیورپول، با ایجاد موقعیت گل همراه نمی‌شد و به این ترتیب لیورپول فقط یک امتیاز از این بازی بزرگ گرفت تا با ۸۳ امتیاز از ۳۵ بازی، با یک بازی بیشتر نسبت به سیتی به صدر جدول برسد؛ این بار اما با امتیاز برابر با سیتی در عدد ۸۳ و البته فقط یک تفاضل گل بیشتر.

به این ترتیب اگر سیتی در بازی عصر یکشنبه (۸ مه) مقابل نیوکاسل، پیروزی شود، نه تنها با ۳ امتیاز اختلاف صدرنشین می‌شود، بلکه در تفاضل گل هم ضعیف‌تر از لیورپول نخواهد بود.

سون؛ بهترین گلزن لیگ در جریان بازی

تاتنهام با این یک امتیاز، در رقابت فشرده با آرسنال باقی ماند و به دلیل تساوی چلسی مقابل ولورهمپتون و ادامه ناکامی تیم توماس توخل، تاتنهام و آرسنال حتی شانس تمام کردن لیگ در رتبه سوم را هم دارند.

کونته حالا از یک سو منتظر نتیجه بازی عصر یکشنبه آرسنال مقابل لیدز است و از سوی دیگر هفته آینده در تقابل رو در رو مقابل آرسنال، این شانس را دارد که به رده چهارم نزدیک‌تر شود یا جای آرسنال را در این رتبه بگیرد.

ستاره ویژه تاتنهام در این بازی، بار دیگر سون بود؛ مهاجمی که در میان بازیکنان آسیایی، تبدیل به یک چهره ماندگار در فوتبال جهان شده است.

سون با گلی که به لیورپول زد، به عدد ۲۰ گل زده در فصل جاری رسید. حالا او فقط ۲ گل کمتر از بهترین گلزن کنونی لیگ یعنی صلاح زده و البته ۲ گل زده هم بیش از کریستیانو رونالدو دارد.

چنانکه در جدول بهترین گلزنان لیگ می‌بینید، نکته برجسته درباره سون، این است که او بدون زدن گل از روی نقطه پنالتی، دومین گلزن برتر لیگ انگلیس است.

صلاح ۵ گل خود را از روی نقطه پنالتی زده و رونالدو هم ۳ گل از پنالتی زده است. درواقع اگر سون در جریان بازی، بیش از تمام بازیکنان لیگ انگلیس، در فصل جاری گل زده و این برای یک بازیکن آسیایی، در دشوارترین لیگ اروپا یعنی انگلیس، یک دستاورد تاریخی محسوب می‌شود.

سون ۲۹ ساله یکی از موثرترین بازیکنان هجومی فوتبال اروپا در چند فصل اخیر بوده و اگر تاتنهام موفق به کسب سهمیه حضور در لیگ قهرمانان اروپا شود، حفظ او در کنار کین، اولویت اصلی کونته خواهد بود.

یک بازی سرنوشت‌ساز؛ لیورپول که سه‌شنبه گذشته در یک بازگشت دیدنی مقابل ویارئال، باخت ۲ بر صفر نیمه اول را تبدیل به پیروزی ۳ بر ۲ در نیمه دوم کرد و راهی فینال لیگ قهرمانان اروپا شد، این بار باید در یک بازی بزرگ دیگر، مقابل تاتنهام قرار می‌گرفت.

پیروز نشدن مقابل تاتنهام، باعث افزایش احتمالی فاصله با منچسترسیتی در بالای جدول می‌شد. پپ گواردیولا و بازیکنانش که چهارشنبه گذشته، یک شوک تاریخی را تجربه کردند و در آستانه صعود به فینال لیگ قهرمانان اروپا، ۳ گل از رئال مادرید خوردند و از رسیدن به فینال محروم شدند، هوادار تاتنهام در بازی با لیورپول بودند.

تاتنهام در این فصل، در ورزشگاه اختصاصی منچسترسیتی پیروز شده بود و در بازی رفت مقابل لیورپول هم در نمایشی جذاب، به تساوی ۲-۲ رسید.

تاتنهام که در رقابت سنگین با آرسنال و تا حدی چلسی برای گرفتن سهمیه لیگ قهرمانان است، نیاز ضروری به کسب امتیاز در آنفیلد داشت.

فشار بی‌نتیجه قرمزها در نیمه اول

در همان دقایق ابتدایی بازی روشن شد که لیورپول چقدر برای زدن گل و کسب سه امتیاز، متمرکز و جدی است.

یورگن کلوپ تیمش را مثل همیشه با آرایش ۳-۳-۴ به میدان فرستاده بود و حضور لوئیز دیاز در ترکیب اصلی کنار سادیو مانه و محمد صلاح و البته حضور تیاگو سیلوا در مثلث خط میانی، نشان می‌داد که کلوپ هجومی‌ترین ترکیب ممکن را برای پیروزی در این بازی انتخاب کرده است.

در ۱۰ دقیقه ابتدایی بازی، لیورپول حدود ۸۵ درصد مالکیت توپ داشت و چند بار که تاتنهامی‌ها در یک سوم دفاعی خود، توپ‌گیری کردند، خیلی زود تحت فشار پرسینگ سنگین لیورپول، دوباره توپ در اختیار تیم کلوپ قرار گرفت.

در این دقایق رویکرد پرریسک ویرجیل فان‌دایک و ابراهیم کوناته در منطقه استقرار و بالا بازی کردن این دو مدافع میانی، کمک می‌کرد که لیورپول توپ‌های برگشتی در حملات خود را در نیمه زمین تاتنهام، دوباره پس بگیرد.

پس از گذشت دقایق ابتدایی، تاتنهام موفق شد کمی بر بازی مسلط شود. آنتونیو کونته، سرمربی تاتنهام که مثل اغلب بازی‌های دیگر، تیمش را با ۳ مدافع میانی به میدان فرستاده بود، برای ضدحملات سریع خود، روی نقش استراتژیک پنج بازیکن حساب کرده بود؛ سون هیونگ مین، هری کین، دژان کولوسفسکی و البته دو بازیکن کناری یعنی امرسون رویال و رایان سسنیون.

در نیمه اول چند بار ضدحملات سریع تاتنهام با محوریت این بازیکنان، شکل گرفت و یکی از این انتقال‌های سریع از دفاع به حمله، منجر به ضربه پی‌یر هوبرگ به تیر دروازه لیورپول شد.

البته ۳ دقیقه قبل از این صحنه، لیورپول هم در دقیقه ۳۸ فرصت بزرگش با برخورد توپ با تیر دروازه از دست رفته بود؛ ارسال السکاندر آرنولد از نقطه کرنر، ضربه سر فن‌دایک و توپی که به تیر افقی خورد.

در نیمه اول گلی زده نشد و این دقیقا نگرانی بزرگ کلوپ بود و به همین دلیل هم هجومی‌ترین ترکیب ممکن خود را از ابتدا به میدان فرستاده بود تا مقاومت تیم منظم و فشرده تاتنهام را در نیمه اول بشکند؛ ماموریتی که انجام نشد.

نمایش کم‌اشتباه بازیکنان لیورپول در نیمه اول و البته ترکیب هجومی این تیم باعث شد که کلوپ به رغم نیاز ضروری برای رسیدن به گل، نیمه دوم را بدون تعویض شروع کند.

در سوی مقابل اما تاتنهام مثل تقابل‌های قبلی با سیتی و لیورپول، با شروع نیمه دوم در اجرای ضدحملات کلاسیک خود قوی‌تر شد.

یازده دقیقه پس از شروع نیمه دوم، روی یکی از همین ضدحملات بود که سه بازیکن از جمع ۵ مهره‌ای که نقش کلیدی در ضدحملات داشتند، تاتنهام را به گل رساندند؛ دریافت عالی توپ از سوی کین، چرخش او و پاس به سسنیون مدافع-هافبک چپ و پاس آخر او به سون، که مهاجم کره‌ای را در موقعیت زدن ضربه نهایی قرار داد: یک بر صفر.

از اینجا به بعد کلوپ باید تیمش را هجومی‌تر می‌کرد. پس کلوپ دست به کار شد و ۲ تعویض همزمان انجام داد؛ کستانتینوس زیمیکاس مدافع یونانی در سمت چپ خط دفاع جای اندی رابرتسون را گرفت و دیه‌گو ژوتا جانشین جردن هندرسن شد. این تعویض دوم به خصوص، خطرپذیری کلوپ را نشان داد؛ یک مهاجم به جای یک هافبک میانی.

لیورپول پس از این تعویض‌ها کمتر از ۳۰ دقیقه برای حفظ فاصله با سیتی در لیگ فرصت داشت و قرار بود چهارضلعی ژوتا، مانه، صلاح، دیاز لیورپول را به بازی برگردانند.

ضربه دیاز برای بازگشت کافی نبود

حملات لیورپول سنگین‌تر می‌شد اما ضربات چندانی به چارچوب دروازه زده نمی‌شد؛ آنچه در آمار پایانی بازی هم کمبودش نمایان است.

اما عقب‌نشینی اجباری خط دفاع تاتنهام، که برای دقایق زیادی چندین بازیکن این تیم را به داخل محوطه جریمه خودی کشانده بود، سرانجام کار دست آن‌ها داد.

در دقیقه ۷۴ ضربه دیاز از پشت محوطه جریمه، پس از برخورد به رودریگو بنتاکور هافبک میانی تاتنهام، تغییر جهت داد و تبدیل به گل تساوی بازی شد.

حرکات ظریف دیاز از چپ به راست که در جریان بازی، بارها سازمان دفاعی تاتنهام را به هم ریخته بود، این بار نتیجه داد و لیورپول را به بازی برگرداند.

اما گواردیولا و بازیکنانش که یک بازگشت تاریخی و البته مصیبت‌بار را چند شب قبل در مادرید تجربه کرده بودند، این بار شاهد یک بازگشت ناراحت‌کننده دیگر نبودند و تاتنهام توانست فشار لیورپول در ۱۵ دقیقه پایانی بازی را تاب بیاورد.

تیر آخر کلوپ، نبی کیتا بود که به جای فابینیو هافبک دفاعی لیورپول وارد زمین شد اما این تغییر هجومی هم کمکی به لیورپول نکرد.

فشار سنگین حملات لیورپول، با ایجاد موقعیت گل همراه نمی‌شد و به این ترتیب لیورپول فقط یک امتیاز از این بازی بزرگ گرفت تا با ۸۳ امتیاز از ۳۵ بازی، با یک بازی بیشتر نسبت به سیتی به صدر جدول برسد؛ این بار اما با امتیاز برابر با سیتی در عدد ۸۳ و البته فقط یک تفاضل گل بیشتر.

به این ترتیب اگر سیتی در بازی عصر یکشنبه (۸ مه) مقابل نیوکاسل، پیروزی شود، نه تنها با ۳ امتیاز اختلاف صدرنشین می‌شود، بلکه در تفاضل گل هم ضعیف‌تر از لیورپول نخواهد بود.

سون؛ بهترین گلزن لیگ در جریان بازی

تاتنهام با این یک امتیاز، در رقابت فشرده با آرسنال باقی ماند و به دلیل تساوی چلسی مقابل ولورهمپتون و ادامه ناکامی تیم توماس توخل، تاتنهام و آرسنال حتی شانس تمام کردن لیگ در رتبه سوم را هم دارند.

کونته حالا از یک سو منتظر نتیجه بازی عصر یکشنبه آرسنال مقابل لیدز است و از سوی دیگر هفته آینده در تقابل رو در رو مقابل آرسنال، این شانس را دارد که به رده چهارم نزدیک‌تر شود یا جای آرسنال را در این رتبه بگیرد.

ستاره ویژه تاتنهام در این بازی، بار دیگر سون بود؛ مهاجمی که در میان بازیکنان آسیایی، تبدیل به یک چهره ماندگار در فوتبال جهان شده است.

سون با گلی که به لیورپول زد، به عدد ۲۰ گل زده در فصل جاری رسید. حالا او فقط ۲ گل کمتر از بهترین گلزن کنونی لیگ یعنی صلاح زده و البته ۲ گل زده هم بیش از کریستیانو رونالدو دارد.

چنانکه در جدول بهترین گلزنان لیگ می‌بینید، نکته برجسته درباره سون، این است که او بدون زدن گل از روی نقطه پنالتی، دومین گلزن برتر لیگ انگلیس است.

صلاح ۵ گل خود را از روی نقطه پنالتی زده و رونالدو هم ۳ گل از پنالتی زده است. درواقع اگر سون در جریان بازی، بیش از تمام بازیکنان لیگ انگلیس، در فصل جاری گل زده و این برای یک بازیکن آسیایی، در دشوارترین لیگ اروپا یعنی انگلیس، یک دستاورد تاریخی محسوب می‌شود.

سون ۲۹ ساله یکی از موثرترین بازیکنان هجومی فوتبال اروپا در چند فصل اخیر بوده و اگر تاتنهام موفق به کسب سهمیه حضور در لیگ قهرمانان اروپا شود، حفظ او در کنار کین، اولویت اصلی کونته خواهد بود.