زمانی که مردم استرالیا - که سال‌ها به خاطر کم‌کاری در زمینه سیاست‌های اقلیمی مورد انتقاد بوده - روز ۲۱ مه پای صندوق‌های رای بروند، نتیجه آن می‌تواند برای آینده سیاره ما قابل توجه باشد.

این کشور که هنوز برای تولید برق خود عمدتا به زغال سنگ متکی است، یکی از آلوده‌کننده ترین کشورها به نسبت جمعیت به حساب می آید. استرالیا مسئول یک درصد تصاعد گازهای گلخانه‌ای است درحالی که ۰.۳ جمعیت جهان را دارد.

استرالیا از عرضه‌کنندگان بزرگ سوخت‌های فسیلی است و اگر سوخت‌های صادراتی این کشور را هم حساب کنیم، مسئول ۳.۶ درصد تصاعد جهانی است.

اما استرالیا یکی از آسیب‌پذیرترین کشورها در برابر تغییر اقلیم است.

استرالیا در سال‌های اخیر خشکسالی شدید، آتش‌سوزی‌های طبیعی بی‌سابقه، چند سال پیاپی سیل‌های ویرانگر، و شش رویداد رنگ‌باختگی در دیواره بزرگ مرجانی را تجربه کرده است.

و هیات میان دولتی تغییر اقلیم وابسته به سازمان ملل (آی‌پی‌سی‌سی) در گزارش تازه خود هشدار می‌دهد که استرالیا در آینده باید منتظر فاجعه‌های فراوان زیادی از این نوع باشد.

اهداف کوتاه مدت دولت کنونی استرالیا در زمینه کاهش تصاعد باعث خشم متحدان این کشور شده چون نصف آن چیزی است که آی‌پی‌سی‌سی می‌گوید برای پرهیز از عبور از مرز ۱.۵ درجه سانتیگراد - ۱.۵ درجه بالاتر از دوران مقابل صنعتی - لازم است.

اما استرالیا هنوز وابستگی زیادی به سوخت‌های فسیلی دارد و سیاست‌های اقلیمی در سقوط سه نخست وزیر در یک دهه نقش داشته است.

هرچند بیشتر رای‌دهندگان خواهان اقدامات شدیدتر علیه تغییر اقلیم هستند، برخی شهرهای مرکز تولید زغال در حوزه‌های رای‌گیری که سرنوشت‌ساز است قرار دارند.

قول دولت چیست؟

بعد از سال‌ها هشدار در داخل ائتلاف لیبرال-ملی، دولت اسکات موریسون در آخرین لحظات در اجلاس کاپ۲۶ گلاسگو به رسیدن به هدف تصاعد صفر تا نیمه قرن متعهد شد.

اما بارنابی جویس، معاون نخست وزیر و رهبر حزب ملی، شخصا با این سیاست مخالف است، و ادعا می‌کند که مردم در مناطق روستایی کشور باید "تفنگ بردارند و دام‌های خود را بکشند" تا این هدف برآورده شود.

برنامه استرالیا برای کاهش ۲۶ درصدی تصاعد تا سال ۲۰۳۰ نسبت به سال ۲۰۰۵ "شدیدا یاس‌آور" توصیف شده.

آقای موریسون مباهات کرده که کشور در مسیر رسیدن به کاهشی ۳۵ درصدی است. اما مارک هودن نائب رئیس آی‌پی‌سی‌سی و استاد دانشگاه ملی استرالیا می‌گوید که تحقق این هدف بعید است مگر آنکه دولت - که از سال ۲۰۱۳ در قدرت بوده - رویکرد خود را عوض کند.

او اشاره می‌کند که اگر جذب بیشتر دی اکسید کربن در نتیجه کاهش شدید جنگل‌زدایی را در نظر نگیریم، تصاعد کربن استرالیا از سال ۲۰۰۵ "به طور قابل توجهی" افزایش پیدا کرده است.

و طرح آقای موریسون برای کاهش تصاعد به این دلیل که روی فناوری‌هایی حساب می‌کند که هنوز وجود ندارد مورد انتقاد بوده.

پروفسور هودن به بی‌بی‌سی گفت: "این چیزی است که به آن خطر اخلاقی می‌گوییم - این فرض که راه حل‌ها ناگهان پیدا خواهد شد تا مجبور نشویم همین حال تلاش کنیم."

پروفسور هودن می گوید که هدف مورد نظر حزب کارگر برای کاهش ۴۳ درصدی تصاعد تا سال ۲۰۳۰ "خیلی بلندپروازانه‌تر است."

"تفاوت این دو هدف مثل این است که (برای طرح حزب کارگر) همه خودروها را از جاده خارج کنید."

او می‌گوید اگر رهبران جهان اهدافی مشابه ائتلاف حاکم تعیین کنند، جهان به سوی گرمایش "بالقوه هولناک" ۳ درجه‌ای پیش خواهد رفت.

در مقابل اهداف حزب کارگر با گرمایشی در حدود ۱.۶ یا ۱.۷ درجه سانتیگراد همخوان است.

هرچند این هم توصیه مورد نظر آی‌پی‌سی‌سی را برآورده نمی‌کند، آنتونی آلبانیز رهبر حزب کارگر در دفاع از آن گفت که همتراز اهدافی است که شرکای تجاری این کشور مثل کانادا (۴۰-۴۵ درصد)، کره جنوبی (۴۰ درصد) و ژاپن (۴۶ درصد) تعیین کرده‌اند.

حزب کارگر پافشاری کرده است که سیاستش صنایع "پرتصاعد" مثل معدنکاری را در موقعیتی ضعیف‌تر از رقبای جهانی قرار نمی‌دهد.

این حزب همچنین قول داده که اگر معادن زغال سنگ جدید از نظر اقتصادی به صرفه باشند از ایجاد آنها حمایت کند و اینکه نیروگاه‌های زغال سنگی را وادار نخواهد کرد زود تعطیل شوند.

در عوض این حزب می‌گوید که ماشین‌های الکتریکی را ارزانتر خواهد کرد، گزینه‌های ذخیره انرژی‌های تجدیدپذیر را بهبود خواهد بخشید، و به تدریج آستانه‌ای که متصاعدکنندگان عمده باید با عبور از آن تصاعد خود را جبران کنند پایین خواهد آورد.

حزب کارگر هم مثل ائتلاف حاکم امیدوار است بازار آزاد خود به خود و بدون مداخله، مصرف زغال را کنار بگذارد، نگاهی که به گفته پروفسور هودن خطر دارد.

"محاسبات به ما می‌گوید که نمی‌توانیم زیرساخت‌های بزرگ و جدید سوخت فسیلی ایجاد کنیم و زیرساخت‌های کنونی سوخت فسیلی را هم باید به سرعت نسبتا زیاد از رده خارج کنیم."

نقش بازیگران فرعی

انتخابات استرالیا عمدتا رقابتی میان حزب کارگر و ائتلاف لیبرال-ملی است.

حزبی که اکثریت ۱۵۱ کرسی مجلس عوام را به دست آورد دولت تشکیل می دهد. در تاریخ این کشور فقط دو بار - ۱۹۴۰ و ۲۰۱۰ - اتفاق افتاده که هیچ حزبی نتوانسته اکثریت را کسب کند.

اما رای‌دهندگان بیش از پیش از احزاب عمده طفره می روند و در صورتی که هیچ گروهی در پارلمان بعدی به اکثریت نرسد، دولت باید برای گذراندن مصوبات از احزاب دیگر کمک بگیرد.

قول احزاب از نظر کاهش تصاعد گازهای گلخانه‌ای تا ۲۰۳۰

(منبع: کلایمت آنالیتیکس)

دسته‌ای از نامزدهای شناخته شده - ملقب به "مستقل‌های تیل" - امیدوارند که اگر موازنه قدرت در دست آنها باشد، بتوانند برای کاهش حداقل ۵۰ درصدی تصاعد تا سال ۲۰۳۰ مذاکره کنند.

اما دولت آینده همچنین ممکن است سراغ نمایندگان احزاب کوچک برود.

سبزها می‌گویند که هدف کربن صفر تا ۲۰۵۰ مثل حکم مرگ است و برای کاهش ۷۵ درصدی تا ۲۰۳۰ و به صفر رساندن تصاعد تا پنج سال بعد از آن تلاش خواهد کرد.

از سوی دیگر حزب راست افراطی "یک ملت" مباهات می‌کند تنها حزبی است که تغییر اقلیم را زیر سوال می‌برد و خواهان کنار گذشتن این اهداف است.

پروفسور هودن می‌گوید که مناظره ملی استرالیا در مورد تغییر اقلیم "سمی" بوده اما او خوشبین است که تغییری در راه است.

"ما فناوری و توانایی لازم برای کاهش تصاعد با سرعتی خیلی بیشتر از آنچه تاکنون کرده‌ایم را داریم."

"اگر هیچ حزبی در پارلمان اکثریت نداشته باشد... فکر می‌کنم عملا بشود کار مهمی در مورد تغییر اقلیم انجام داد و مردم فواید آن را نسبتا سریع مشاهده خواهند کرد."

زمانی که مردم استرالیا - که سال‌ها به خاطر کم‌کاری در زمینه سیاست‌های اقلیمی مورد انتقاد بوده - روز ۲۱ مه پای صندوق‌های رای بروند، نتیجه آن می‌تواند برای آینده سیاره ما قابل توجه باشد.

این کشور که هنوز برای تولید برق خود عمدتا به زغال سنگ متکی است، یکی از آلوده‌کننده ترین کشورها به نسبت جمعیت به حساب می آید. استرالیا مسئول یک درصد تصاعد گازهای گلخانه‌ای است درحالی که ۰.۳ جمعیت جهان را دارد.

استرالیا از عرضه‌کنندگان بزرگ سوخت‌های فسیلی است و اگر سوخت‌های صادراتی این کشور را هم حساب کنیم، مسئول ۳.۶ درصد تصاعد جهانی است.

اما استرالیا یکی از آسیب‌پذیرترین کشورها در برابر تغییر اقلیم است.

استرالیا در سال‌های اخیر خشکسالی شدید، آتش‌سوزی‌های طبیعی بی‌سابقه، چند سال پیاپی سیل‌های ویرانگر، و شش رویداد رنگ‌باختگی در دیواره بزرگ مرجانی را تجربه کرده است.

و هیات میان دولتی تغییر اقلیم وابسته به سازمان ملل (آی‌پی‌سی‌سی) در گزارش تازه خود هشدار می‌دهد که استرالیا در آینده باید منتظر فاجعه‌های فراوان زیادی از این نوع باشد.

اهداف کوتاه مدت دولت کنونی استرالیا در زمینه کاهش تصاعد باعث خشم متحدان این کشور شده چون نصف آن چیزی است که آی‌پی‌سی‌سی می‌گوید برای پرهیز از عبور از مرز ۱.۵ درجه سانتیگراد - ۱.۵ درجه بالاتر از دوران مقابل صنعتی - لازم است.

اما استرالیا هنوز وابستگی زیادی به سوخت‌های فسیلی دارد و سیاست‌های اقلیمی در سقوط سه نخست وزیر در یک دهه نقش داشته است.

هرچند بیشتر رای‌دهندگان خواهان اقدامات شدیدتر علیه تغییر اقلیم هستند، برخی شهرهای مرکز تولید زغال در حوزه‌های رای‌گیری که سرنوشت‌ساز است قرار دارند.

قول دولت چیست؟

بعد از سال‌ها هشدار در داخل ائتلاف لیبرال-ملی، دولت اسکات موریسون در آخرین لحظات در اجلاس کاپ۲۶ گلاسگو به رسیدن به هدف تصاعد صفر تا نیمه قرن متعهد شد.

اما بارنابی جویس، معاون نخست وزیر و رهبر حزب ملی، شخصا با این سیاست مخالف است، و ادعا می‌کند که مردم در مناطق روستایی کشور باید "تفنگ بردارند و دام‌های خود را بکشند" تا این هدف برآورده شود.

برنامه استرالیا برای کاهش ۲۶ درصدی تصاعد تا سال ۲۰۳۰ نسبت به سال ۲۰۰۵ "شدیدا یاس‌آور" توصیف شده.

آقای موریسون مباهات کرده که کشور در مسیر رسیدن به کاهشی ۳۵ درصدی است. اما مارک هودن نائب رئیس آی‌پی‌سی‌سی و استاد دانشگاه ملی استرالیا می‌گوید که تحقق این هدف بعید است مگر آنکه دولت - که از سال ۲۰۱۳ در قدرت بوده - رویکرد خود را عوض کند.

او اشاره می‌کند که اگر جذب بیشتر دی اکسید کربن در نتیجه کاهش شدید جنگل‌زدایی را در نظر نگیریم، تصاعد کربن استرالیا از سال ۲۰۰۵ "به طور قابل توجهی" افزایش پیدا کرده است.

و طرح آقای موریسون برای کاهش تصاعد به این دلیل که روی فناوری‌هایی حساب می‌کند که هنوز وجود ندارد مورد انتقاد بوده.

پروفسور هودن به بی‌بی‌سی گفت: "این چیزی است که به آن خطر اخلاقی می‌گوییم - این فرض که راه حل‌ها ناگهان پیدا خواهد شد تا مجبور نشویم همین حال تلاش کنیم."

پروفسور هودن می گوید که هدف مورد نظر حزب کارگر برای کاهش ۴۳ درصدی تصاعد تا سال ۲۰۳۰ "خیلی بلندپروازانه‌تر است."

"تفاوت این دو هدف مثل این است که (برای طرح حزب کارگر) همه خودروها را از جاده خارج کنید."

او می‌گوید اگر رهبران جهان اهدافی مشابه ائتلاف حاکم تعیین کنند، جهان به سوی گرمایش "بالقوه هولناک" ۳ درجه‌ای پیش خواهد رفت.

در مقابل اهداف حزب کارگر با گرمایشی در حدود ۱.۶ یا ۱.۷ درجه سانتیگراد همخوان است.

هرچند این هم توصیه مورد نظر آی‌پی‌سی‌سی را برآورده نمی‌کند، آنتونی آلبانیز رهبر حزب کارگر در دفاع از آن گفت که همتراز اهدافی است که شرکای تجاری این کشور مثل کانادا (۴۰-۴۵ درصد)، کره جنوبی (۴۰ درصد) و ژاپن (۴۶ درصد) تعیین کرده‌اند.

حزب کارگر پافشاری کرده است که سیاستش صنایع "پرتصاعد" مثل معدنکاری را در موقعیتی ضعیف‌تر از رقبای جهانی قرار نمی‌دهد.

این حزب همچنین قول داده که اگر معادن زغال سنگ جدید از نظر اقتصادی به صرفه باشند از ایجاد آنها حمایت کند و اینکه نیروگاه‌های زغال سنگی را وادار نخواهد کرد زود تعطیل شوند.

در عوض این حزب می‌گوید که ماشین‌های الکتریکی را ارزانتر خواهد کرد، گزینه‌های ذخیره انرژی‌های تجدیدپذیر را بهبود خواهد بخشید، و به تدریج آستانه‌ای که متصاعدکنندگان عمده باید با عبور از آن تصاعد خود را جبران کنند پایین خواهد آورد.

حزب کارگر هم مثل ائتلاف حاکم امیدوار است بازار آزاد خود به خود و بدون مداخله، مصرف زغال را کنار بگذارد، نگاهی که به گفته پروفسور هودن خطر دارد.

"محاسبات به ما می‌گوید که نمی‌توانیم زیرساخت‌های بزرگ و جدید سوخت فسیلی ایجاد کنیم و زیرساخت‌های کنونی سوخت فسیلی را هم باید به سرعت نسبتا زیاد از رده خارج کنیم."

نقش بازیگران فرعی

انتخابات استرالیا عمدتا رقابتی میان حزب کارگر و ائتلاف لیبرال-ملی است.

حزبی که اکثریت ۱۵۱ کرسی مجلس عوام را به دست آورد دولت تشکیل می دهد. در تاریخ این کشور فقط دو بار - ۱۹۴۰ و ۲۰۱۰ - اتفاق افتاده که هیچ حزبی نتوانسته اکثریت را کسب کند.

اما رای‌دهندگان بیش از پیش از احزاب عمده طفره می روند و در صورتی که هیچ گروهی در پارلمان بعدی به اکثریت نرسد، دولت باید برای گذراندن مصوبات از احزاب دیگر کمک بگیرد.

قول احزاب از نظر کاهش تصاعد گازهای گلخانه‌ای تا ۲۰۳۰

(منبع: کلایمت آنالیتیکس)

دسته‌ای از نامزدهای شناخته شده - ملقب به "مستقل‌های تیل" - امیدوارند که اگر موازنه قدرت در دست آنها باشد، بتوانند برای کاهش حداقل ۵۰ درصدی تصاعد تا سال ۲۰۳۰ مذاکره کنند.

اما دولت آینده همچنین ممکن است سراغ نمایندگان احزاب کوچک برود.

سبزها می‌گویند که هدف کربن صفر تا ۲۰۵۰ مثل حکم مرگ است و برای کاهش ۷۵ درصدی تا ۲۰۳۰ و به صفر رساندن تصاعد تا پنج سال بعد از آن تلاش خواهد کرد.

از سوی دیگر حزب راست افراطی "یک ملت" مباهات می‌کند تنها حزبی است که تغییر اقلیم را زیر سوال می‌برد و خواهان کنار گذشتن این اهداف است.

پروفسور هودن می‌گوید که مناظره ملی استرالیا در مورد تغییر اقلیم "سمی" بوده اما او خوشبین است که تغییری در راه است.

"ما فناوری و توانایی لازم برای کاهش تصاعد با سرعتی خیلی بیشتر از آنچه تاکنون کرده‌ایم را داریم."

"اگر هیچ حزبی در پارلمان اکثریت نداشته باشد... فکر می‌کنم عملا بشود کار مهمی در مورد تغییر اقلیم انجام داد و مردم فواید آن را نسبتا سریع مشاهده خواهند کرد."