کاظم دارابی که به جرم مشارکت در ترور مخالفان حکومت جمهوری اسلامی در رستوران میکونوس شهر برلین در سال ۱۹۹۲ در آلمان به حبس ابد محکوم شد و بعد از پانزده سال حبس آزاد و به ایران بازگردانده شد.

او بیست سال پیش از وقوع انقلاب ایران در شهر کازرون به دنیا آمد. او مدت کوتاهی بعد از انقلاب به آلمان مهاجرت کرد و در این کشور مشغول به تحصیل شد.

کاظم دارابی که بر اساس کتاب خاطراتش همواره به جمهوری اسلامی علاقه داشت، در آلمان از طریق کسب و کار و واردات اجناس از آلمان به ایران و بالعکس امرار معاش می‌کرد. او سابقه فعالیت سیاسی علیه مخالفان نظام ایران را هم داشت.

او پیش از ماجرای رستوران میکونوس سابقه مشارکت در زد و خوردهای سیاسی به نفع جمهوری اسلامی را داشت و از گردانندگان مسجد امام جعفر صادق برلین بود.

در کتاب خاطراتش که با عنوان "نقاشی قهوه‌خانه" منتشر شد، گفته است که در برنامه‌ریزی و اجرای مراسم مذهبی و حکومتی در حمایت از جمهوری اسلامی مانند مراسم درگذشت آیت‌الله خمینی یا سالگرد انقلاب ۵۷ نقش داشته است. او همچنین ادعا کرده که به مسئولان سفارت ایران نزدیک بوده و از مهمانان حکومت جمهوری اسلامی در آلمان پذیرایی می‌کرده است.

در سال ۱۹۸۲ بابت یکی از همین فعالیت‌ها حکم اخراج آقای دارابی از آلمان صادر شد. خودش گفته دلیل صدور این حکم آن بود که در حمله به خوابگاه دانشگاه شهر ماینس آلمان که جمعی از اعضای سازمان مجاهدین خلق در آن ساکن بوده‌اند، مشارکت داشت. این حکم حدود ۱۰ سال پیش از ترور چهار نفر از اعضای ارشد حزب دموکرات کردستان ایران در رستوران میکونوس صادر شده بود، اما در نهایت او توانست در این کشور باقی بماند.

ماجرای میکونوس و نقش دارابی

در روز ۱۷ سپتامبر ۱۹۹۲ صادق شرفکندی دبیرکل حزب دموکرات کردستان ایران همراه با فتاح عبدی، نماینده این حزب در اروپا، همایون اردلان، نماینده حزب در آلمان و نورالله محمدپور دهکردی مترجم حزب به رستوران میکونوس در خیابان پراگ شهر برلین دعوت شده بودند. حدود یک ساعت پیش از نیمه شب سه نفر وارد رستوران شدند و یکی از آنها با مسلسل حاضران در رستوران را به رگبار بست. در حمله چهار نفر کشته شدند و یک نفر دیگر زخمی.

به دنبال این ترور، پلیس آلمان یوسف امین، محمد اتریس، عطاالله عیاد و عباس رحیل چهار تبعه لبنانی را دستگیر کرد.

بر اساس تحقیقات، عبدالرحمان بنی‌هاشمی مامور امنیتی جمهوری اسلامی که رهبری عملیات را بر عهده داشت، به ایران گریخت. پای کاظم دارابی وقتی به ماجرا باز شد که مشخص شد او خانه‌اش را در اختیار "تیم ترور" قرار داده بود و در برنامه‌ریزی و اجرای این عملیات نقش داشته. البته او همواره نقشش را در به قتل رساندن مقام‌های حزب دموکرات کردستان ایران در رستوران میکونوس رد کرده است.

کاظم دارابی در کتاب خاطراتش مدعی شده که مشغول زندگی عادی خود بوده و از طریق تله‌تکست از وقوع این قتل‌ها مطلع شده است.

او گفته است: "زندگی طبیعی و معمولی من با خانواده، دوستان و همکاران ادامه داشت، می‌خریدم، می‌فروختم، وارد می‌کردم، صادر می‌کردم، قرارداد می‌بستم، پول می‌دادم، پول می‌گرفتم، مهمانی می‌رفتم، مهمانی می‌دادم و برای خود رفت و آمدهای معقول و معمولی داشتم."

او ۹ روز بعد از حادثه به تهران رفت و یک هفته بعد به آلمان برگشت اما چند روز بعد از بازگشتش، روز هشتم اکتبر پلیس آلمان او را بازداشت کرد. انکارهایش باعث خلاصی از تعقیب قانونی نشد. هرچند او اعلام کرده بود "روحم از میکونوس خبر ندارد"، اما مشخص شد خانه‌ای در برلین را در اختیار کسانی قرار داده که اقدام به کشتن صادق شرفکندی و همکارانش کرده بودند. او همچنین متهم بود که عضو نهادهای امنیتی ایران است و نزدیک به حزب الله لبنان.

کاظم دارابی در دفاع از خود گفته است که گرچه آن خانه در اجاره او بوده اما برادرش و دوستانش در آن زندگی می‌کرده‌اند و از رفت و آمدهای به خانه بی‌اطلاع بوده. در نهایت بعد از دادگاهی که چهار سال طول کشید، او و عباس رحیل شهروند لبنانی به جرم مباشرت در چهار قتل به حبس ابد محکوم شدند.

آزادی از زندان و بازگشت به ایران

کاظم دارابی بعد از تحمل ۱۵ سال زندان با استفاده از قانونی در آلمان که اجازه می‌دهد محکومان بعد از این مدت درخواست آزادی بدهند، آزاد و بلافاصله از آلمان اخراج شد و به ایران بازگشت.

او در سال ۱۳۸۶ زمانی آزاد شد که در ایران دولت محمود احمدی‌نژاد بر سر کار بود. علی باقری کنی، مذاکره کننده فعلی ایران در احیای برجام که آن زمان هم معاون سرپرست معاونت اروپای وزیر امور خارجه بود، در فرودگاه به استقبال آقای دارابی رفت.

در هفته‌های منتهی به آزادی، شایعاتی مطرح شد که ایران و آلمان بر سر کاظم دارابی معامله کرده‌اند و ایران در قبال آزادی او، دونالد کلاین شهروند آلمانی بازداشت شده در جنوب ایران را بعد از یک سال حبس آزاد کرده است. اما دادستانی آلمان هر نوع معامله با جمهوری اسلامی را انکار کرد. سخنگوی وقت وزارت امور خارجه این کشور نیز چنین تبادلی را تکذیب کرد.

کتاب خاطرات او با عنوان "نقاشی قهوه‌خانه‌" در سال ۹۸ در جوایز کتاب سال جمهوری اسلامی در بخش تاریخ و جغرافیا به عنوان مستندنگاری، اثر برگزیده سال شناخته و از آن تقدیر شد.

کار تحقیق و تألیف این کتاب را محسن کاظمی بر اساس خاطرات آقای دارابی انجام داده بود.

مراسم اهدای جوایز کتاب سال با حضور حسن روحانی رئیس جمهور وقت ایران در بهمن ماه ۹۸ برگزار شد.

کاظم دارابی اخیرا نیز در اظهاراتی خبرساز از تلاش ناموفق دولت‌های اکبر هاشمی رفسنجانی و محمد خاتمی برای مبادله و آزادی‌اش پرده برداشت و از دولت ابراهیم رئیسی خواست تا "قاطعانه کار حمید نوری" را پیگیری کند. حمید نوری متهم به مشارکت در کشتار هزاران زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷ است.

او می‌گوید هدف از این محاکمه‌ها "محاکمه جمهوری اسلامی" است.

آقای دارابی در ادامه اظهارات اخیر خود همچنین به تلاش دولت هاشمی رفسنجانی برای مبادله او اشاره کرده و گفت که "کلاه گشادی سر آقای‌ هاشمی رفسنجانی رفت که آن سه نفر را آزاد کرد که در مقابل، مرا آزاد کنند که نکردند و آن سه نفر هم آمدند و علیه جمهوری اسلامی هر چه دلشان خواست گفتند."

او درباره این سه نفر گفت: "ایران متهمی داشت به نام هلموت شیمکوس که او را آزاد کردند که در ازای او مرا آزاد کنند و باز آلمانی‌ها زیر قول‌شان زدند. بعد یک آلمانی بود که با زنش مسئله داشت و او هم حکم اعدام گرفته بود. او را آزاد کردند و باز مرا آزاد نکردند."

هلموت شیمکوس در ابتدا دهه هفتاد شمسی متهم به جاسوسی شده بود اما سرانجام در سال ۱۳۷۳ آزاد شد. او در دادگاه به اعدام محکوم شده بود.

آقای دارابی درخصوص نفر سوم چیزی نگفته است.

بیشتر بخوانید:

کاظم دارابی که به جرم مشارکت در ترور مخالفان حکومت جمهوری اسلامی در رستوران میکونوس شهر برلین در سال ۱۹۹۲ در آلمان به حبس ابد محکوم شد و بعد از پانزده سال حبس آزاد و به ایران بازگردانده شد.

او بیست سال پیش از وقوع انقلاب ایران در شهر کازرون به دنیا آمد. او مدت کوتاهی بعد از انقلاب به آلمان مهاجرت کرد و در این کشور مشغول به تحصیل شد.

کاظم دارابی که بر اساس کتاب خاطراتش همواره به جمهوری اسلامی علاقه داشت، در آلمان از طریق کسب و کار و واردات اجناس از آلمان به ایران و بالعکس امرار معاش می‌کرد. او سابقه فعالیت سیاسی علیه مخالفان نظام ایران را هم داشت.

او پیش از ماجرای رستوران میکونوس سابقه مشارکت در زد و خوردهای سیاسی به نفع جمهوری اسلامی را داشت و از گردانندگان مسجد امام جعفر صادق برلین بود.

در کتاب خاطراتش که با عنوان "نقاشی قهوه‌خانه" منتشر شد، گفته است که در برنامه‌ریزی و اجرای مراسم مذهبی و حکومتی در حمایت از جمهوری اسلامی مانند مراسم درگذشت آیت‌الله خمینی یا سالگرد انقلاب ۵۷ نقش داشته است. او همچنین ادعا کرده که به مسئولان سفارت ایران نزدیک بوده و از مهمانان حکومت جمهوری اسلامی در آلمان پذیرایی می‌کرده است.

در سال ۱۹۸۲ بابت یکی از همین فعالیت‌ها حکم اخراج آقای دارابی از آلمان صادر شد. خودش گفته دلیل صدور این حکم آن بود که در حمله به خوابگاه دانشگاه شهر ماینس آلمان که جمعی از اعضای سازمان مجاهدین خلق در آن ساکن بوده‌اند، مشارکت داشت. این حکم حدود ۱۰ سال پیش از ترور چهار نفر از اعضای ارشد حزب دموکرات کردستان ایران در رستوران میکونوس صادر شده بود، اما در نهایت او توانست در این کشور باقی بماند.

ماجرای میکونوس و نقش دارابی

در روز ۱۷ سپتامبر ۱۹۹۲ صادق شرفکندی دبیرکل حزب دموکرات کردستان ایران همراه با فتاح عبدی، نماینده این حزب در اروپا، همایون اردلان، نماینده حزب در آلمان و نورالله محمدپور دهکردی مترجم حزب به رستوران میکونوس در خیابان پراگ شهر برلین دعوت شده بودند. حدود یک ساعت پیش از نیمه شب سه نفر وارد رستوران شدند و یکی از آنها با مسلسل حاضران در رستوران را به رگبار بست. در حمله چهار نفر کشته شدند و یک نفر دیگر زخمی.

به دنبال این ترور، پلیس آلمان یوسف امین، محمد اتریس، عطاالله عیاد و عباس رحیل چهار تبعه لبنانی را دستگیر کرد.

بر اساس تحقیقات، عبدالرحمان بنی‌هاشمی مامور امنیتی جمهوری اسلامی که رهبری عملیات را بر عهده داشت، به ایران گریخت. پای کاظم دارابی وقتی به ماجرا باز شد که مشخص شد او خانه‌اش را در اختیار "تیم ترور" قرار داده بود و در برنامه‌ریزی و اجرای این عملیات نقش داشته. البته او همواره نقشش را در به قتل رساندن مقام‌های حزب دموکرات کردستان ایران در رستوران میکونوس رد کرده است.

کاظم دارابی در کتاب خاطراتش مدعی شده که مشغول زندگی عادی خود بوده و از طریق تله‌تکست از وقوع این قتل‌ها مطلع شده است.

او گفته است: "زندگی طبیعی و معمولی من با خانواده، دوستان و همکاران ادامه داشت، می‌خریدم، می‌فروختم، وارد می‌کردم، صادر می‌کردم، قرارداد می‌بستم، پول می‌دادم، پول می‌گرفتم، مهمانی می‌رفتم، مهمانی می‌دادم و برای خود رفت و آمدهای معقول و معمولی داشتم."

او ۹ روز بعد از حادثه به تهران رفت و یک هفته بعد به آلمان برگشت اما چند روز بعد از بازگشتش، روز هشتم اکتبر پلیس آلمان او را بازداشت کرد. انکارهایش باعث خلاصی از تعقیب قانونی نشد. هرچند او اعلام کرده بود "روحم از میکونوس خبر ندارد"، اما مشخص شد خانه‌ای در برلین را در اختیار کسانی قرار داده که اقدام به کشتن صادق شرفکندی و همکارانش کرده بودند. او همچنین متهم بود که عضو نهادهای امنیتی ایران است و نزدیک به حزب الله لبنان.

کاظم دارابی در دفاع از خود گفته است که گرچه آن خانه در اجاره او بوده اما برادرش و دوستانش در آن زندگی می‌کرده‌اند و از رفت و آمدهای به خانه بی‌اطلاع بوده. در نهایت بعد از دادگاهی که چهار سال طول کشید، او و عباس رحیل شهروند لبنانی به جرم مباشرت در چهار قتل به حبس ابد محکوم شدند.

آزادی از زندان و بازگشت به ایران

کاظم دارابی بعد از تحمل ۱۵ سال زندان با استفاده از قانونی در آلمان که اجازه می‌دهد محکومان بعد از این مدت درخواست آزادی بدهند، آزاد و بلافاصله از آلمان اخراج شد و به ایران بازگشت.

او در سال ۱۳۸۶ زمانی آزاد شد که در ایران دولت محمود احمدی‌نژاد بر سر کار بود. علی باقری کنی، مذاکره کننده فعلی ایران در احیای برجام که آن زمان هم معاون سرپرست معاونت اروپای وزیر امور خارجه بود، در فرودگاه به استقبال آقای دارابی رفت.

در هفته‌های منتهی به آزادی، شایعاتی مطرح شد که ایران و آلمان بر سر کاظم دارابی معامله کرده‌اند و ایران در قبال آزادی او، دونالد کلاین شهروند آلمانی بازداشت شده در جنوب ایران را بعد از یک سال حبس آزاد کرده است. اما دادستانی آلمان هر نوع معامله با جمهوری اسلامی را انکار کرد. سخنگوی وقت وزارت امور خارجه این کشور نیز چنین تبادلی را تکذیب کرد.

کتاب خاطرات او با عنوان "نقاشی قهوه‌خانه‌" در سال ۹۸ در جوایز کتاب سال جمهوری اسلامی در بخش تاریخ و جغرافیا به عنوان مستندنگاری، اثر برگزیده سال شناخته و از آن تقدیر شد.

کار تحقیق و تألیف این کتاب را محسن کاظمی بر اساس خاطرات آقای دارابی انجام داده بود.

مراسم اهدای جوایز کتاب سال با حضور حسن روحانی رئیس جمهور وقت ایران در بهمن ماه ۹۸ برگزار شد.

کاظم دارابی اخیرا نیز در اظهاراتی خبرساز از تلاش ناموفق دولت‌های اکبر هاشمی رفسنجانی و محمد خاتمی برای مبادله و آزادی‌اش پرده برداشت و از دولت ابراهیم رئیسی خواست تا "قاطعانه کار حمید نوری" را پیگیری کند. حمید نوری متهم به مشارکت در کشتار هزاران زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷ است.

او می‌گوید هدف از این محاکمه‌ها "محاکمه جمهوری اسلامی" است.

آقای دارابی در ادامه اظهارات اخیر خود همچنین به تلاش دولت هاشمی رفسنجانی برای مبادله او اشاره کرده و گفت که "کلاه گشادی سر آقای‌ هاشمی رفسنجانی رفت که آن سه نفر را آزاد کرد که در مقابل، مرا آزاد کنند که نکردند و آن سه نفر هم آمدند و علیه جمهوری اسلامی هر چه دلشان خواست گفتند."

او درباره این سه نفر گفت: "ایران متهمی داشت به نام هلموت شیمکوس که او را آزاد کردند که در ازای او مرا آزاد کنند و باز آلمانی‌ها زیر قول‌شان زدند. بعد یک آلمانی بود که با زنش مسئله داشت و او هم حکم اعدام گرفته بود. او را آزاد کردند و باز مرا آزاد نکردند."

هلموت شیمکوس در ابتدا دهه هفتاد شمسی متهم به جاسوسی شده بود اما سرانجام در سال ۱۳۷۳ آزاد شد. او در دادگاه به اعدام محکوم شده بود.

آقای دارابی درخصوص نفر سوم چیزی نگفته است.

بیشتر بخوانید: