میدان‌داری دهه نودی‌ها در مشهد

‌خبرگزاری مهر؛ گروه استان‌ها - محدثه احمدی: بیش از چهار دهه از پیروزی انقلاب اسلامی می‌گذرد و جوانان و نوجوانانی با اراده و با انگیزه این انقلاب مردمی را پیش بروند، انقلابی که از دل مردم برخواست و روز به روز به همت مردم شکوفا شد.

روزگاری امام راحل فرمودند "امید من به شما دبستانی‌هاست"، جمله‌ای که ژرفای اندیشه راهبردی بنیان‌گذار انقلاب اسلامی نسبت به جامعه و استمرار جریان انقلاب را روشن کرد؛ امروز نیز توجه به این نسل آینده‌ساز و جامعه‌ساز از اهمیت مضاعفی به‌خصوص در عرصه‌های فرهنگی برخوردار است.

میدان‌داری دهه نودی‌های مشهدی

۲۶ اردیبهشت ماه ۱۴۰۱، اجتماعی خاص در مشهد برپا شد، اجتماعی که دهه نودی‌ها میدان‌دار آن بودند، آنان به همراه پدران و مادرانشان در کنار هم ایستادند، نغمه "سلام فرمانده" سر دادند و با خواندن این سرود ارادت بی ریا، خالصانه و پاک کودکانه خود را به ساحت مقدس امام زمان (عج) و رهبر معظم انقلاب ابراز کردند.

سرود زیبای "سلام فرمانده" در وصف حضرت صاحب‌الزمان و رهبر معظم انقلاب توسط حاج ابوذر روحی خوانش شده است که این بار این سرود به‌صورت زنده توسط این مداح در عرصه میدان شهدای مشهد و با حضور دهه نودی‌ها خوانده شد تا پای کار بودن خود را به دشمن نشان بدهند؛ سردار شهید حاج قاسم سلیمانی گفته بود "ما ملت امام حسینیم"، آری کوچک و بزرگ، خردسال و جوان ندارد ما همه ملت امام حسین و تحت لوای فرمانده هستی …

حضوری کودکانه اما قدرتمند

ازدحام جمعیت از ایستگاه متروی میدان شهدا آغاز شد؛ جمعیتی باور نکردنی به‌طوری که جای سوزن انداختن نبود؛ تا چشم کار می‌کرد هر طرف را می‌دیدی جمعیت بود؛ مردمی مشتاق با پرچم‌های سه رنگ ایران در درست به همراه کودکانی خردسال، در جای جای عرصه میدان شهدا ایستاده بودند و یک صدا فریاد سلام فرمانده سر می‌داند؛ کودکان بالای سکوها ایستاده و در مقابل حرم مطهر علی ابن موسی الرضا با ادای احترام، با این نوای شورانگیز هم‌خوانی می‌کردند؛

عرصه عرصه کودکان دهه نودی بود، کودکان غیوری که سربازان تازه نفس انقلاب هستند.

پای آرمان‌های رهبرمان ایستاده‌ایم

شور و شوقی دیدنی در چشمان کودکان نمایان است؛ بسیار خوشحال و البته با اقتداری زیبا و دوست داشتنی همراه با سرود هم خوانی می‌کنند و در جایی از سرود می‌گویند؛ "نبین قدم کوچیکه پاش بیفته من برات قیام می‌کنم". آن فرمایش امام خمینی راحل دقیقاً همین نقطه است؛ کودکانی که با همان درک و فهم کودکانه‌شان پای آرمان‌های این انقلاب و رهبری ایستاده‌اند و مادرانشان با چشمانی غرور انگیز نظاره‌گر ارادت فرزندشان به این نظام هستند و گویی به فرزندان خود افتخار می‌کنند...

همه گوشی به دست در حال ثبت این لحظات بودند، لحظاتی که نشان دهنده جوشش آرمان‌های انقلاب و ایران اسلامی است، همه ملت غیور ایران با هر جنسیت و با هر سنی، همیشه و همیشه حتی در سخت‌ترین لحظات و شرایط، با عزمی راسخ پشت این نظام ایستاده‌اند و با نمایاندن این حضور به دنیا می‌خواهند خود را به همگان ثابت کنند.

در گوشه‌ای از این جمعیت مادری با اشک‌های جاری بر صورت و لبخند رضایتی در چهره و با اشتیاق، به هم‌خوانی فرزندش با ابوذر روحی می‌نگرد و این لحظات را ثبت می‌کند، تعداد این مادران غیرتمند در این عرصه کم نبود؛ مادرانی که با وجود مدرنیته شدن عصر حاضر، فرزندانی چنین پاک در دامان خود تربیت کرده‌اند که اکنون مایه افتخار ایران عزیز و گرامیداشت مقام شهیدان انقلاب باشند؛ باشد که ظهور نزدیک شود و این سرود در پیشگاه امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف خوانده شود …