اوانجلوس اودیسیاس پاپاتاناسیو، آهنگساز یونانی که با نام هنری‌اش، ونجلیس، شناخته می‌شد، در ۷۹ سالگی در بیمارستانی در فرانسه درگذشت.

ونجلیس آهنگساز موسیقی الکترونیک، پروگرسیو و امبینت بود و با ساختن موسیقی فیلم به شهرت جهانی رسید.

او در سال ۱۹۸۱ برای موسیقی فیلم ارابه‌های آتش برنده جایزه اسکار شد.

بلیدرانر، فتح بهشت و گمشده از دیگر فیلم‌هایی هستند که ونجلیس قطعات موسیقی موفق و به‌یادماندنی برایشان ساخت.

دیوید پوتنام، تهیه‌کننده ارابه‌های آتش به بی‌بی‌سی گفت که آهنگ‌های ونجلیس "یک چشم‌انداز موسیقایی جدید آفرید".

اوستین وینتوری، آهنگساز آمریکایی هم گفت "او دوران جدیدی از موسیقی را دگرگون کرد".

دنیل پمبرتون، آهنگساز بریتانیایی هم گفت به سختی بتوان تاثیر شگرف ونجلیس بر موسیقی فیلم معاصر را دست کم گرفت.

او گفت: "در عین حال به سختی می‌توان درک کرد که ارابه‌های آتش چه قدر پیشتازانه بود."

این اثر ونجلیس هنگام انتشارش در صدر فهرست فروش آمریکا قرار گرفت.

در سال ۲۰۱۲ هم که مستر بین در افتتاحیه المپیک به همراه ارکستر لندن در اجرای آن نقش داشت، این آهنگ در بریتانیا پرفروش شد.

آلبوم فتح بهشت ونجلیس هم که بر اساس موسیقی فیلمی به همین نام منتشر شد در سال ۱۹۹۵ و سه سال پس از انتشار اولیه موفقیت گسترده‌ای یافت و رکوردهای بسیاری را شکست.

این آلبوم موسیقی در ایران هم منتشر شد و ونجلیس را به یکی از پرطرفدارترین آهنگسازان معاصر در آن مقطع تبدیل کرد.

سازها و مضامین الکترونیک نقش مهمی در آهنگسازی ونجلیس داشتند.

او در موسیقی عمدتا خودآموخته بود.

ونجلیس فعالیت حرفه‌ای خود را در دهه ۱۹۶۰ آغاز کرد و در موسیقی پاپ و همچنین آهنگسازی برای سینما و تلویزیون فعال بود.

یکی از اولین موفقیت‌های او با گروه پروگرسیو راک فرزندان آفرودیت بود. قطعه باران و اشک این گروه در سال ۱۹۶۸ یکی از پرطرفدارترین آهنگ‌ها در سطح اروپا شد.

ونجلیس در دهه ۱۹۷۰ به آهنگسازی و نوازندگی راک و پاپ و همچنین برای سینما، تئاتر و تلویزیون ادامه داد.

در این دوره او به لندن نقل مکان کرد و از جمله با جان اندرسون، خواننده گروه یس همکاری‌هایی داشت.

موفقیت جهانی ونجلیس در دهه ۱۹۸۰ و با ارابه‌های آتش آغاز شد که در سال ۱۹۸۱ برای آن اسکار گرفت.

این فیلم تاریخی که در مقطع بین دو جنگ جهانی می‌گذشت درباره دو دونده اسکاتلندی با باورهای سیاسی و هویت مذهبی متفاوت بود.

فیلم با صحنه‌ای از تمرین دوندگان در کنار ساحل و با موسیقی ونجلیس آغاز می‌شود، ترکیبی که در تاریخ سینما ماندگار شده است.

قطعه‌ای که ونجلیس برای این فیلم ساخت هویت موسیقایی مدرن‌تری از بافت تاریخی فیلم داشت، اما نه تنها به خوبی روی آن می‌نشست، که بین بیننده و آن دوران پل می‌زد.

این فیلم برنده چند جایزه اسکار، از جمله برای ونجلیس شد.

در سال ۱۹۸۲ هم ونجلیس آهنگ فیلم گمشده کوستا گاوراس، کارگردان یونانی هموطن خود را ساخت.

این فیلم هم، که درباره گم شدن یک خبرنگار آمریکایی پس از کودتای شیلی بود، برنده نخل طلای کن شد.

در همان سال موسیقی فیلم بلیدرانر، ساخته ریدلی اسکات هم به قطعه‌ای اثرگذار تبدیل شد.

پس از این موفقیت‌ها ونجلیس در اجرا و آهنگسازی برنامه‌های بسیاری، همچون المپیک سیدنی و المپیک آتن نقش داشت و حتی ناسا از آهنگ‌های او استفاده کرد.

ونجلیس درباره موسیقی خود گفته بود: "علاقه‌ام به این نبود که برای ارکستر سمفونیک آهنگ بسازم، کاری که به سادگی از پسش برمی‌آمدم. بلکه می‌خواستم از آن فرا بروم و کارهایی کنم که ارکستر سمفونیک قادر به آن نبود."

"فکر می‌کنم هم که در ساختن چنین چیزی موفق شدم."

اوانجلوس اودیسیاس پاپاتاناسیو، آهنگساز یونانی که با نام هنری‌اش، ونجلیس، شناخته می‌شد، در ۷۹ سالگی در بیمارستانی در فرانسه درگذشت.

ونجلیس آهنگساز موسیقی الکترونیک، پروگرسیو و امبینت بود و با ساختن موسیقی فیلم به شهرت جهانی رسید.

او در سال ۱۹۸۱ برای موسیقی فیلم ارابه‌های آتش برنده جایزه اسکار شد.

بلیدرانر، فتح بهشت و گمشده از دیگر فیلم‌هایی هستند که ونجلیس قطعات موسیقی موفق و به‌یادماندنی برایشان ساخت.

دیوید پوتنام، تهیه‌کننده ارابه‌های آتش به بی‌بی‌سی گفت که آهنگ‌های ونجلیس "یک چشم‌انداز موسیقایی جدید آفرید".

اوستین وینتوری، آهنگساز آمریکایی هم گفت "او دوران جدیدی از موسیقی را دگرگون کرد".

دنیل پمبرتون، آهنگساز بریتانیایی هم گفت به سختی بتوان تاثیر شگرف ونجلیس بر موسیقی فیلم معاصر را دست کم گرفت.

او گفت: "در عین حال به سختی می‌توان درک کرد که ارابه‌های آتش چه قدر پیشتازانه بود."

این اثر ونجلیس هنگام انتشارش در صدر فهرست فروش آمریکا قرار گرفت.

در سال ۲۰۱۲ هم که مستر بین در افتتاحیه المپیک به همراه ارکستر لندن در اجرای آن نقش داشت، این آهنگ در بریتانیا پرفروش شد.

آلبوم فتح بهشت ونجلیس هم که بر اساس موسیقی فیلمی به همین نام منتشر شد در سال ۱۹۹۵ و سه سال پس از انتشار اولیه موفقیت گسترده‌ای یافت و رکوردهای بسیاری را شکست.

این آلبوم موسیقی در ایران هم منتشر شد و ونجلیس را به یکی از پرطرفدارترین آهنگسازان معاصر در آن مقطع تبدیل کرد.

سازها و مضامین الکترونیک نقش مهمی در آهنگسازی ونجلیس داشتند.

او در موسیقی عمدتا خودآموخته بود.

ونجلیس فعالیت حرفه‌ای خود را در دهه ۱۹۶۰ آغاز کرد و در موسیقی پاپ و همچنین آهنگسازی برای سینما و تلویزیون فعال بود.

یکی از اولین موفقیت‌های او با گروه پروگرسیو راک فرزندان آفرودیت بود. قطعه باران و اشک این گروه در سال ۱۹۶۸ یکی از پرطرفدارترین آهنگ‌ها در سطح اروپا شد.

ونجلیس در دهه ۱۹۷۰ به آهنگسازی و نوازندگی راک و پاپ و همچنین برای سینما، تئاتر و تلویزیون ادامه داد.

در این دوره او به لندن نقل مکان کرد و از جمله با جان اندرسون، خواننده گروه یس همکاری‌هایی داشت.

موفقیت جهانی ونجلیس در دهه ۱۹۸۰ و با ارابه‌های آتش آغاز شد که در سال ۱۹۸۱ برای آن اسکار گرفت.

این فیلم تاریخی که در مقطع بین دو جنگ جهانی می‌گذشت درباره دو دونده اسکاتلندی با باورهای سیاسی و هویت مذهبی متفاوت بود.

فیلم با صحنه‌ای از تمرین دوندگان در کنار ساحل و با موسیقی ونجلیس آغاز می‌شود، ترکیبی که در تاریخ سینما ماندگار شده است.

قطعه‌ای که ونجلیس برای این فیلم ساخت هویت موسیقایی مدرن‌تری از بافت تاریخی فیلم داشت، اما نه تنها به خوبی روی آن می‌نشست، که بین بیننده و آن دوران پل می‌زد.

این فیلم برنده چند جایزه اسکار، از جمله برای ونجلیس شد.

در سال ۱۹۸۲ هم ونجلیس آهنگ فیلم گمشده کوستا گاوراس، کارگردان یونانی هموطن خود را ساخت.

این فیلم هم، که درباره گم شدن یک خبرنگار آمریکایی پس از کودتای شیلی بود، برنده نخل طلای کن شد.

در همان سال موسیقی فیلم بلیدرانر، ساخته ریدلی اسکات هم به قطعه‌ای اثرگذار تبدیل شد.

پس از این موفقیت‌ها ونجلیس در اجرا و آهنگسازی برنامه‌های بسیاری، همچون المپیک سیدنی و المپیک آتن نقش داشت و حتی ناسا از آهنگ‌های او استفاده کرد.

ونجلیس درباره موسیقی خود گفته بود: "علاقه‌ام به این نبود که برای ارکستر سمفونیک آهنگ بسازم، کاری که به سادگی از پسش برمی‌آمدم. بلکه می‌خواستم از آن فرا بروم و کارهایی کنم که ارکستر سمفونیک قادر به آن نبود."

"فکر می‌کنم هم که در ساختن چنین چیزی موفق شدم."