افشاگری؛ از عهد ناصری تا جمهوری اسلامی - Gooya News

محمد توکلی، انصاف نیوز: ماجرای افشاگری درباره‌ی سفر خانواده‌ی رئیس مجلس یازدهم به ترکیه که حاشیه‌های مرتبط با آن همچنان ادامه دارد بار دیگر بحث درباره‌ی موضوع «افشاگری» را در محافل سیاسی و رسانه‌ای مطرح کرده است. برخی، افشاگری‌ها را در راستای مقابله با فساد دانسته و بسیاری نیز معتقدند این نوع افشاگری‌های سیاسی بیشتر از آنکه ناشی از فسادستیزی باشد به رقابت‌های جناح‌های درون قدرت با یکدیگر بازمی‌گردد.

برای نمونه، پرویز امینی، تحلیلگر اصولگرا و از چهره‌های نزدیک به نهادهای قدرت در ایران در مورد افشاگری اخیر علیه قالیباف در یادداشتی نوشته است:

«راهبرد افشاگری بیش از همه متکی به اطلاعاتی است که در اختیار همگان نیست. به جای قوت جامعه مدنی و حوزه عمومی، نتیجه قوت و قدرت نهادهای بهره‌مند از اطلاعات است و درز اطلاعات نیز به جای در نظر گرفتن نفع عمومی، عمدنا ناشی از اهداف پشت صحنه این نهادها برای پیروزی در کشمکش‌های قدرت‌طلبانه و به جای مواجهه جامع با همه خطاکاران و همه خطاهای حکمرانی، به شکل گزینشی اهداف یا به قول معروف طعمه‌های افشاگرانه خود را انتخاب می‌کند. راهبرد افشاگری به جای قوی‌سازی مردم و نهادهای مدنی، نهادهای برخوردار از اطلاعات را قوی می‌کند و افشاگری به جای تقویت روندهای اطلاحطلبانه، پروژه‌های تسویه حساب بخش‌های مختلف قدرت علیه یکدیگر را توسعه می‌دهد».

«راهبرد افشاگری نشانه ضعف مردم سالاری و پرکشمکش بودن بخش‌های مختلف قدرت است. به تعبیر خیلی شفاف‌تر، راهبرد افشاگری در مقایسه با راهبرد مدنی و دموکراتیک شفافیت، یک پروزه «مافیایی» برای حذف رقیبان و افزایش سهم و جایگاه خود در سازمان قدرت است نه اصلاح خطاهای حکمرانی»

مسعود فروزنده، تاریخ‌پژوه در گفت‌وگو با انصاف نیوز با اشاره به اینکه موضوع افشاگری در تاریخ معاصر به دوران ناصرالدین شاه بازمی‌گردد، می‌گوید: افراد با افشاگری چه با موضوعات سیاسی و چه در موضوعات اقتصادی اولین هدفی که دنبال می‌کنند چیزی نیست به جز حذف رقیب در افکار عمومی. افراد برای اینکه حریف را خدشه‌دار کنند و آبرویش را ببرند و او را به مثابه‌ی لکه‌ی ننگ به جامعه معرفی کنند دست به افشاگری می‌زنند.

آقای فروزنده درباره‌ی احتمال دست داشتن نیروی خارجی در افشاگری‌های سیاسی گفت: منشاء اصلی خیلی از افشاگری‌ها داخلی است اما در برخی از موارد که نیروی داخلی نمی‌تواند دست به افشاگری بزند ممکن است از نیرو و رسانه‌ی خارجی کمک بگیرد و افشاگری با هدایت و یا پمپاژ خارجی همراه باشد. این احتمال به شکل کلی وجود دارد.

وی درباره‌ی افشاگری‌ها در دوران پس از انقلاب می‌گوید: در بعد از انقلاب چنین مسئله‌ای تا پایان جنگ کاربردی نداشت اما در دوره‌ی سازندگی این مسئله‌ی افشاگری‌ها هم اوج گرفت و تا به حال هم همچنان در چرخه‌ی افشاگری و حذف هستیم.

متن کامل گفت‌وگوی انصاف نیوز با مسعود فروزنده، تاریخ‌پژوه درباره‌ی افشاگری در تاریخ معاصر ایران را می‌توانید در ادامه بخوانید: