تکلمه‌ای بر قهرمانی منچسترسیتی / تسخیر بهشت؛ حتی اگر شده با ضد فوتبال!

همگي خسته نباشيد. احتمالا امروز حتي طرفداران بي طرف نيز، از فرط هيجان روح خسته اي دارند و جسمي كوفته. از طرفداران سيتي و ليورپول نمي گويم. حتم داشته باشيد نيمي از هواداران هر دو تيم در اقصي نقاط جهان امروز به بهانه بيماري، سر كارهاي خود حاضر نشده اند. 
 دنياي ديوانه ديوانه ديوانه فوتبال، حماسه تلخ و شيرين ديگري براي يكايك آنها به‌جاي گذارد كه "هرگز و هرگز" فراموش نخواهند كرد. هيچ‌يك از ما فراموش نخواهيم كرد. جناح و احساس ما اهميتي ندارد. سرزنده يا سرشكسته، شاهد واقعه فوتبالي بي مانند ديگري بوديم كه از جعبه سحر انگيز و جادويي فوتبال انگليس چون آتشفشاني، ناگهاني و غيرمنتظره فوران كرد. همه معجزات گذشته را در مسير خود ذوب كرد و ما شيفتگان يك به يك جزغاله شديم. 
استاديوم اتحاد، شهر پمپي Pompei بود كه تمامي ساكنان خود را در ٥ دقيقه سوزاند! 

همه را.
*همين ديروز بود كه از "سرخيو آگوئرو" و "روبرتو مانچيني" و ديدار حياتي روز پاياني ١٠ فصل پيش و قهرماني بي همتاي سيتي حرف مي زديم. از دو گل پيروزي در دقايق ٩١ و ٩٤ و قهرماني گفتيم. از قصه اي كه از دل داستان هاي خيالي كهن برخاسته است.
امروز نيز قصه بر همان منوال است. بار ديگر" سيتي" با اسامي متفاوت ديگري چون  "گوندوگان" و "گوارديولا" به قهرماني خارق العاده ديگري دست يافت. دهان همه فوتبالدوستان و فوتبال نويسان و دست اندركاران فوتبالي و هر آن كس كه به نوعي با دنياي آن رابطه دارد تماما گشوده مانده است.
حرفي نيست؛ حيرت انگيز بود.

"گوندوگان" می‌گوید: بعد از برد ١-٤ در مقابل بروژ بلژيك، گوارديولا در رختكن با عصبانیت به بازیکنان گفت: "دیگر نمی توانم این کار را انجام دهم"! ما متعجب شدیم و زمزمه ها در مورد آینده تيم میان بازیکنان بالا گرفت. روش و رویکرد او به بازی‌ها ممکن است هر از گاهی تغییر کند ولي اصول گوارديولا ثابت مي ماند. او هنوز شدیدا هيجان زده مي شود و همچنان در رختكن «مثل يك شیر» مي غرد"
امروز بعد از وقايع ديشب خوب مي فهميم، جمله "ديگر نمي توانم" گوارديولا چه مفهومي دارد. فشار بي حد آنچه ديشب شاهد آن بوديم خارج از پذيرش و تحمل آدم هاي معمولي است اما "شير" با تجربه با بهترين تعويض تاريخ ليگ برتر، قهرماني كه تا ٧٥ دقيقه از كف رفته بود از دستان كلوپ و ليورپول قاپ زد.
همه فصل و همه ديدارهاي رفت و برگشت به نتيجه پيروزي يك ديدار خلاصه شده بود. در یک كامبك بسيار غيرمعقول تمامي معادلات را بر هم زد و تغيير ٢-٠ به ٢-٣ استون ویلا را شکست داد تا تیم پپ گواردیولا در ٨ دقيقه به پايان همه فصل به عنوان قهرمانی بوسه زد. استاديوم اتحاد سرخوشانه منهدم شد و پیروزی ١-٣ لیورپول مقابل وولوز بيهوده و بي حاصل. مثل همیشه سيتي هيچگاه نيمه كاره  رقابت را رها نکرد. نه در آخرين روز فصل، نه وقتي كه عنوان قهرماني ليگ در خطر نابودي است.

*پپ گواردیولا یک هفته قبل پیش بینی کرد: "اگر ما برنده نشویم، لیورپول لیگ را خواهد برد."، حق با او بود.
لیورپول به وظیفه خود عمل کرد. استیون جرارد نیز نقش خود را انجام داد، كوتينيو نيز. و استون ویلا برتري خود را در اتحاد با ٢ گل تحكيم كرد. و منچستر سیتی؟ 
به نظر می رسید آنها شانس خود را به باد داده اند. دوباره. سيتي به مدت ٧٥ دقیقه ضعیف‌ترین عملکرد فصل خود را در خانه به نمايش گذاشت.
پس از ياس و ناامیدی ناشي از شكست مقابل رئال مادرید، در نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا، در دو بازي كاملا كلاسيك اروپايي، سيتي در ليگ داخلي، مسیري را پي گرفته  بود كه "هرگز" هيچ تيمي در صدر جدول و در آخرين روز به آن وادي پاي نگذاشته بود. اولین تیمی که مي رفت تا در آخرين روز، قهرمانی را به عنوان تيم صدر نشين هديه رقيب جنگاور خود كند. دست و پا بسته و تسليم، جايي كه خوش بينان بي منطق هم دست هاي خود را با قبول شكست بالا گرفته بودند.
اما در چند دقیقه  يكي از بهترین بازگشت و كامبك هاي تمامي دوران هاي ليگ به‌وقوع پيوست. بزرگتر از آن لحظه آگوئرو؟ احتمالاً. شايد. هر طور كه ببينيم راه برگشت خیلی سخت و غيرممكن به‌نظر مي رسيد. کوئینز پارک رنجرز در آن روز ده نفر بازي مي كرد. و  تیم ضعیفی بود. در مقابل، ویلا بهتر و خطرناک تر بود. این تیم اسطوره های سابق لیورپول را در خدمت داشت كه در تمام هفته گذشته با اميد و دعاي مرسي سايد شب را به صبح رساندند. زمانيكه ويلا با گل زيباي كوتينيوي برزيلي بازي را ٢ صفر كرد تنها ٢١ دقيقه وقت مانده بود. و سیتی به سه گل نیاز داشت. سيتي در قعر چاه بود.
در این اثنا ليورپول هم در گودال افتاده بود. دقيقه ٢ وولوز گل زده بود. و لیورپول هم شديدا ٢ گل مي خواست. اما قرار اين بود. قرمزها گل هايشان را مي زنند. در نهایت ٣ تا هم زدند. بله، پیش بینی گواردیولا درست بود. سیتی بايد برنده می شد. اما سيتي واقعا مانند سيتي بازي نمي كرد، مانند برنده ها، چه برسد به قهرمانان.

ولي در حاليكه فقط ١٥ دقيقه باقي مانده بود، سیتی ناگهان غرشي كرد، و از این مصیبت بیدار شد. تصور فصلی بدون جام و تماشاي كسب چهارگانه لیورپول غيرممكن بود. كوه هميشه آماده انفجار، نهيبي زد. گوندوگان یک دقیقه قبل از گل کوتینیو به‌جاي برناردو سیلوا وارد زمين شد. در بدترین زمان ممکن و احتمالاً برای آخرین بازی. گوندوگان آمد و ميراثی پاك نشدني چون آگوئرو در تاريخ سيتي و فوتبال انگلستان از خود به‌جاي گذاشت. معجزه كرد و بي آنكه بخواهد افسانه شد.
به طور باورنکردنی و برابر چشمان بهت زده همه فوتبالدوستان جهان، سیتی در فاصله ٥ دقیقه سه گل به ثمر رساند، در حالیکه ٧٦ دقيقه پيش از آن به هيچ وجهه چنين سناريويی به ذهن هيچكس خطور نمي كرد. 
*بدنيست به يك مورد اشاره كنم؛ در ميان يكي از صدها سايت آمار و آناليز فوتبال به آن برخورد كردم. شايد باور نکنید اما سيتي برای اولین بار است كه بعد از ديدار ٢٨ فوریه سال ٢٠٠٥ مقابل نوریچ، زمانيكه ٢-٠ در ديداري عقب بود قادر به جبران گل هاي خورده و تغيير نتيجه بازي به سود خود شده است. در آن زمان سيتي باشگاه متفاوتي بود. مدت زیادی نبود از دسته سوم و دوم و اول به ليگ برتر رسيده بود. در تركيب تيم جوی بارتون، بن تاچر و ريچارد دان حضور داشتند. و از كسب مقام هشتم بسیار خوشحال بودند. هنوز هیچ کس نام شیخ منصور را نشنیده بود. 

* آخرین مردی که در آخرین روز فصل و در آخرين ثانيه ها، سیتی را به این شكل استثنايي تحت تأثیر قرار داد، غول تازه واردي را در ليگ انگلستان خلق كرد و همه چيز براي هميشه زير و رو شد. او  اکنون مجسمه ای بیرون از زمین و در جلوي استاديوم اتحاد دارد. حتم دارم روزی يكي از همين نسل در کنارش قرار خواهد گرفت. ایلكاي گوندوگان، ترك نسب آلماني.
او گل اول و سوم را به ثمر رساند. همه مهم بودند، اما پس از اولين گل او، همه فوتبالي ها و حتي ليورپولي ها ناگهان سيل مذاب و گداخته آتش را بر اندام خود احساس كردند. از آن به بعد همه مي دانستيم، چهارگانه به آتش كشيده شده و گوارديولا بعد از فرگوسن، ونگر و مورينيو را كنار خواهد زد و در مكان پرافتخار دوم در كسب ليگ برتر خواهد نشست و سيتي ششمين عنوان ليگ برتر را تصاحب خواهد كرد. 

*شرحی بر شانزده دقیقه 
گوندوگان آمد و در ١٦ دقيقه كنترل توپ و بازي را در اختيار گرفت و تا زمانی که سیتی قهرمان لیگ شد، سراسيمه و بي انقطاع ادامه داد.
اولین گل در دقیقه ٧٦. رحیم استرلینگ، مانند گوندوگان، یک تعویض ديگر در نیمه دوم، چیزی را ارائه داد که سیتی در تمام بازی از دست داده بود: یک سانتر خوب و زود هنگام. سيتي اغلب اوقات و با تأخیر بسيار، دائما در جستجوی "آن" پاس عالی و كامل بود. و اين به ويلا به‌راحتي فرصتی برای سازماندهی مي داد. اگرچه ویلاي جرارد تمام بازی را سازماندهی کرده بود. در واقع عالی و تحسين برانگيز و با كنترل كامل دفاع کرده بودند. استرلینگ آنها را تحت فشار قرار داد. توپ را از سمت راست ارسال کرد و گوندوگان در تیرک دوم دروازه با سر به توپ ضربه زد. 

سکوت عصبی و غم‌انگیزي در هر دو بازي سيتي و ليورپول به وجود آمده بود، غول ها هم از نفس افتاده بودند. اما گل اول گوندوگان غرش و نفس تماشاگران را جایگزین موسيقي متن سكوت دقايق پيش كرد. تنها سه دقیقه بعد، سیتی مساوی كرد. "رودری" قرار است سنگ دفاعی سیتی در خط هافبک باشد، اما سبک گواردیولا از همه می خواهد بدون توجه به موقعیتشان، در حمله و هجوم شركت كنند. وقتی توپ در خارج از محوطه به رودری داده شد، او به خوبی و خونسردي و از ٢٠ متري توپ را وارد دروازه رابین اولسن، دروازه بان ویلا كرد. شاید اصلا به همین دلیل است که گواردیولا نیاز مبرمی به شرکت در مناقصه دکلان رایس احساس نمی کند.٢-٢. 

با این حال، اين نتيجه براي سیتی كافي نبود. سيتي یک امتیاز داشت، و ليورپول نيز. اگر لیورپول یک امتياز را به ٣ تبدیل می کرد، عنوان مال آنها بود. اگر سیتی گل سوم را  می‌زد، لیورپول می‌توانست ده گل بزند و باز هم ذره اي تغيير در تعيين قهرمان نداشته باشد. به این ترتیب، در هشت دقیقه پاياني، بزرگترین گل فصل سیتی دنياي فوتبال را ذوب كرد.
کوین دی بروینه  از باورش هايش دست برنداشت، این بهترین بازی او نبود، اما هرگز  از تلاش بي امان دست نکشید. او با آخرين قطره انرژي خود توپ را در اختيار  در آورد. پس از تصاحب توپ سپس گوندوگان را دید که دوباره در پشت تير دوم کمین کرده بود. گوندوگان سانتر طلایی او را تبدیل به الماس  کرد. خيلي دير شده بود ولي این فوتبالی بود که سیتی هميشه قادر به ارائه آن است. بالینی، سبك و ساده، از نظر فنی عالی، و بسيار موثر و كشنده. این فوتبال قهرمانان بود. 

جالب اینکه سیتی در وقت اضافی در تمام دقایق توپ را در گوشه‌های زمین نگه داشت تا چیزی به قضا و قدر سپرده نشود. کمی ضد فوتبال که برای قهرمانی لازم بود؛ چیزی ضروری آنچنان که گواردیولا بازهم در وصف تلخی حذف مادرید به آن اشاره کرد. آنها این جدیت و شاید چرک بازی را در برنابئو هم نیاز داشتند. 
بعد از گل سوم و آن شش دقيقه سحر آميز، موسيقي متن ونجليس به گوش مي رسيد و سيتي و گوارديولا و گوندگان بهشت را به تسخير خود در آورده بودند. آبي آسماني همه جا به پرواز در آمده بود و قرمزهاي ليورپول برابر دروازه هاي بسته بهشت چمباتمه زده بودند.
تبريك و خسته نباشيد به آبي هاي آسماني. آن بازگشت و آن شش دقيقه مستحق پيروزي در ماراتون بي پايان با ليورپول قدرتمند بود.  
يادمان باشد سيتي دروازه های بهشت فوتبال را به روي شيفتگان آن گشود.

امیرحسین صدر