خوانندگانی که شجریان‌زده شده اند!

یک پژوهشگر موسیقی می‌گوید که خواننده سالاری آفتی است که امروزه به جان موسیقی ایرانی افتاده است و اکثرا می‌خواهند خواننده شوند؛ آن هم خوانندگانی که همه شجریان زده هستند، هیچ امضای کاری ندارند و تنها کاریکاتوری از محمدرضا شجریان هستند.

مهبد مکی ـ نوازنده دف، تمبک و پژوهشگر موسیقی ـ در ادامه صحبت‌هایش درباره علاقه مردم به خوانندگی نسبت به سایر شاخه‌های موسیقی می‌گوید: موسیقی تنها خواندن نیست. ما شاخه‌های دیگری چون رهبری ارکستر، آموزش موسیقی، نوازندگی، آهنگسازی و ... داریم. ولی علت توجه و علاقه بیشتر به خوانندگی کار نشدن روی موضوع به خصوص از طرف اهالی فرهنگ و هنر است که البته حتی بعضی از هنرمندان مطرح ما به دنبال آن چیزی می‌روند که مردم می‌خواهند و توجه نمی‌کنند که آنها باید مخاطب را با خود همراه کنند نه مخاطب آنها را.

بیشتر بخوانید:

* خطر «عصرجدید» برای خوانندگی

*  یک شبه سلبریتی می شوند و یک شبه هم فراموش!

* به «عصر جدید» خیلی جدی نگاه نکنید!

مکی با اشاره به یکی از برنامه های استعدادیابی تلویزیون و داوران آن، بیان می کند: در این برنامه از بین چهار داور، تنها یک نفر موسیقی می‌داند که البته از نحوه داوری مشخص است که موسیقی را به خصوص در بخش نواحی درک نکرده و تحت تأثیر رأی سایر داوران قرار می‌گیرد؛ اگرچه که بیشتر شرکت کننده‌ها از شهرستان‌های کشور هستند. سایر داوران هم اطلاعات موسیقایی لازم را ندارند، تا حدی که این امر هنگام پخش موسیقی نواحی از واکنش‌های لحظه‌ای آنها مشخص است و این امر موجب می‌شود رای درستی صادر نکنند.

او ادامه می‌دهد: داوران در این برنامه‌ها اگر با یک استعداد مواجه شوند باید راه و روش را به آنها نشان دهند؛ مثلا یک نوجوان خراسانی در این برنامه حضور پیدا کرده بود که نحوه خواندنش به سن و سال و نوع صدای او ربطی نداشت و ادامه آن مسیر موجب آسیب رسیدن به صدا و مغز او می‌شود. داورها باید آنقدر آگاه باشند که به چنین شرکت کننده‌هایی حتی اگر قصد دادن رأی مثبت هم دارند، تذکر دهند که نحوه خواندنی که مناسب صدا و سن و سال آنها نیست می‌تواند آسیب‌های جدی به همراه داشته باشد. ولی این داوران این مسائل را نمی‌دانند و گمان می‌کنند که شرکت کننده چه اجرای خوبی ارائه داده است.

«چرا باور مردم بر آسان بودن خوانندگی است؟» پاسخ می‌دهد: یکی از دلایل چنین باورهایی رسانه‌ بزرگی چون تلویزیون است که در بین توده بزرگی از مردم بُرد زیادی دارد. یکی از دلایل دیگر جدی گرفته نشدن شعر است؛ تا حدی که خوانندگان مطرحمان نیز غلط‌ خوانی دارند تا جایی که معنای شعر تغییر می‌کند. گرچه که خواننده باید بتواند قدرت حفظ کردن شعر را به صورت درست داشته باشد، بتواند یک ساز بنوازد که این امر به فالش نخواندن او کمک خواهد کرد، گاهی برای درک لایه‌های پنهان زیبایی شناختی موسیقی به فلسفه و منطق روی بیاورد، بتواند درک کند که کدام شعر برای کدام تحریر مناسب است، شعر بد صدای خواننده را خراب می‌کند و هر شعری مناسب هر صدا، حنجره و شخصیتی نیست.

او ادامه می‌دهد: مثلا استاد علی‌اصغر شاه‌زیدی جزو کم اشتباه‌ترین خوانندگان است؛ چون هم مسلک جناب جلال‌الدین تاج بوده، مدت‌ها آموزش‌های ویژه دیده، به خود سختی داده و مطالعات گسترده داشته است. ولی برخی از دوستان تنها می‌خواهند روی صحنه بروند که نتیجه آن اشتباهات گسترده می‌شود.

انتهای پیام