درخشش خیره‌ کننده یک خوشه ستاره‌ای

آژانس فضایی اروپا به تازگی تصویر خیره‌کننده‌ای از یک خوشه ستاره‌ای کروی که توسط تلسکوپ فضایی هابل ثبت شده در صفحه اینستاگرام خود منتشر کرده است.

به گزارش ایسنا، این آژانس فضایی در توضیح تصویر منتشر شده نوشت: رنگ‌های قرمز کدرِ خوشه ستاره‌ای کروی "لیلر ۱"(Liller ۱) در این تصویر تا حدودی توسط پراکندگی نور ستارگان آبی پنهان شده‌ است. در واقع، به لطف "دوربین میدان وسیع ۳" هابل (WFC۳) است که ما می‌توانیم خوشه ستاره‌ای "لیلر۱" را با چنین وضوحی در این تصویر ببینیم، زیرا "دوربین میدان وسیع" هابل به طول موج‌هایی از نور حساس است که چشم انسان قادر به تشخیص آن‌ها نیست.

"هابل" پروژه‌ مشترک ناسا و آژانس‌ فضایی اروپا و کانادا است و بیش از سه دهه به رصد فضا پرداخته است. این تلسکوپ بیش از ۱.۵ میلیون رصد انجام داده و بیش از ۱۸ هزار مقاله علمی براساس داده‌های آن منتشر شده است. هابل با سرعت ۲۷ هزار و ۳۰۰ کیلومتر بر ساعت مدار زمین را دور می‌زند و در فاصله‌ ۵۴۷ کیلومتری زمین قرار دارد. این تلسکوپ در ماه آوریل سال ۱۹۹۰ از پایگاه فضایی کندی در فلوریدا به فضا ارسال شد. "هابل" یکی از بزرگترین و پرکاربردترین تلسکوپ‌ها به شمار می‌آید.

 "لیلر ۱" تنها ۳۰ هزار سال نوری از زمین فاصله دارد و از نظر نجومی تقریبا در همسایگی ما است. این خوشه ستاره‌ای در "برآمدگی کهکشان راه شیری"(Milky Way’s bulge)، که منطقه‌ای متراکم و غبارآلود در مرکز کهکشان ما است، قرار دارد. به همین دلیل، "لیلر ۱" به شدت توسط گرد و غبار بین ستاره‌ای که نور مرئی(به ویژه نور آبی) را پراکنده می‌کند، پنهان می‌شود. خوشبختانه، مقداری از نور مرئی سرخ، و نور مادون قرمز قادر به عبور از این مناطق مملو از گرد و غبار است. "دوربین میدان وسیع" هابل به طول موج‌های مرئی و مادون قرمز نزدیک حساس است و به ما این امکان را می‌دهد که درون این ابرهای گرد و غبار نفوذ کنیم و این منظره تماشایی از "لیلر ۱" را ببینیم.

"لیلر ۱" خوشه کروی بسیار جالبی است، زیرا بر خلاف بسیاری از هم‌نوعان خود، دارای ترکیبی از ستاره‌های بسیار جوان و بسیار پیر است. خوشه‌های کروی معمولاً فقط ستارگان قدیمی را در خود جای می‌دهند که برخی از آنها تقریباً قدمتی مشابه خود کیهان دارند. در عوض "لیلر۱" دارای دستکم دو جمعیت ستاره‌ای متمایز با سن‌های بسیار متفاوت است. مسن‌ترین آنها ۱۲ میلیارد سال سن و جوان‌ترین عضو این خوشه تنها یک تا دو میلیارد سال سن دارد. این امر باعث شده که اخترشناسان به این نتیجه برسند که این منظومه ستاره‌ای قادر به تشکیل ستارگان در یک بازه زمانی فوق العاده طولانی بوده است.

انتهای پیام