پنج گل بومی که هر مرد ایرانی خوب است بشناسد

در افسانه‌های اساطیری ایران لاله واژگون را نماد سوگ مرگ سیاوش می‌دانند.  لاله واژگون گویا شاهد مرگ سیاوش بوده‌ است و برای همین پس از مرگ سیاوش سر به زیر افکنده و با شیره‌های بی رنگی که بر زمین می‌چکد، بر بی گناهی فرزند ایران زمین می گرید. به همین علت لاله واژگون را گل  اشک مریم و لاله اشک هم می‌نامند.

لاله واژگون طول عمری بسیار کوتاه و کمتر از یک ماه در سال دارد. زیستگاه اصلی این گل اسطوره‌ای در دامنه کوه‌های زاگرس و استان‌های چهارمحال و بختیاری، اصفهان و لرستان است. تاکنون بیش از ۶۰ نوع از این گل شناسایی شده‌اند که ۱۵ گونه آن در ایران پرورش می‌یابد.

سوسن چهلچراغ تنها گونه نادر گل های بومی ایرانی از تیره سوسنیان است که اغلب در شمال ایران در استان‌های گیلان، مازندران، اردبیل می‌روید. اما رویشگاه اصلی آن روستای داماش از توابع رستم آباد گیلان است. ارتفاع این گل ایرانی بین ۵۰ تا ۱۵۰ سانتیمتر است. زمان گل دهی آن معمولا در خرداد ماه است و تقریبا تا دو ماه به طول می‌انجامد.

سوسن چراغ معمولا بین ۴ تا ۱۰ گل می‌دهد. بسیاری از افراد بر این باورند که این نوع سوسن شبانگاهان نورافشانی می‌کند و به همین علت نام چلچراغ را بر آن نهاده‌اند. برخی دیگر هم تشابه ظاهری آن با چلچراغ را دلیل نامگذاری‌اش دانسته‌اند.

منو یادت نره از گلهای زیبا و شناخته شده در جهان است. این گیاه از خانواده گل گاو زبان می باشد. گیاهی است خودرو  و بومی آسیا و اروپا… گیاهی که معمولاً در کنار جاده‌ها دیده می‌شود. این گیاه گلهایی ریز با ۵ گلبرگ آبی و مرکزی به رنگ زرد یا سفید دارد.

رویشگاه اصلی این گل اساطیری در شمال ایران و از ساری تا مازندران گسترده شده‌است. زنبق ایرانی اغلب در خرداد ماه در دامنه کوه‌ها و از میان سنگ‌ها می‌روید. به همین سبب اغلب آن را در ارتفاعات مشاهده می‌کنند. زنبق ایرانی گیاهی کوتاه با حدود ۱۰ سانتیمتر ارتفاع و برگ‌های صاف با پهنای ۵ تا ۱۵ میلیمتر است.

گل یاس رازقی صبحها اوج عطرافشانی خود را دارد . مداومت عطرافشانی ۸ ساعته فضای معطری را در اطرافش به وجود می‌آورد.

این گیاه برای رشد به آب و هوای گرم و مرطوب نیاز دارد و در برابر سرمازدگی به شدت آسیب پذیر است. به همین دلایل گل یاس رازقی فقط در استان های جنوبی ایران یافت می شود.

متاسفانه سهم ایران از تجارت جهانی گلها بسیار ناچیز است. این در حالی ا ست که اگر به ظرفیت بومی ایران پرداخته شود قابلیت‌های تجاری سازی و حضور در عرصه بازارهای جهانی به راحتی میسر می‌شود.