از هنرهای رزمی ترکیبی به سهگانه؛ «نمیخواستم دخترم من را در حالی که دماغم به طرف دیگر صورتم رفته، ببیند»
منبع تصویر، Getty Images
توضیح تصویر،فلدر طی شش سال حضور در یوافسی در ۱۵ مبارزه شرکت کرد و ۹ بار برنده شد
لحظه کلیدی زندگی پل فلدر سال ۲۰۱۹ در بیمارستان رخ داد؛ زمانی که پس از مبارزه با جیمز ویک به دلیل مشکل ریه بستری شده بود.
قهرمان سابق یوافسی در حالی که لولههایی به قفسه سینهاش وصل بودند، روی تخت دراز کشیده بود و به دخترش که برای گذارندن وقت مشغول تمرین باله بود، نگاه میکرد.
فلدر ۳۸ ساله به بیبیسی گفت: «با خودم گفتم که نباید در خاطرات او این گونه ثبت شوم. امامای (هنرهای رزمی ترکیبی) ورزشی فوقالعاه با ورزشکاران حیرتانگیز است، ولی مردم به مشکلاتی که ورزشکاران در چهار یا پنج روز بعد از مبارزه دست به گریبانش هستند، چندان اهمیت نمیدهند.»
- خورخه ماسویدال؛ از حیاط پشتی یک رختشویخانه تا 'بدترین' مبارز
- دخترانی که یکی از خشنترین شبهای یوافسی را ساختند؛ 'قیافهام شبیه زامبیها شده بود'
فلدر پس از آن سه بار دیگر هم برای سازمان یوافسی مبارزه کرد و پس از آن بود که راهی ورزش سهگانه (شنا، دوچرخهسوای و دو) شد.
او گفت: «حالا (دخترم) خیلی با چیزهایی مثل این (جراحتهای پس از مبارزه) روبرو نمیشود. او من را در حالی که لباس ورزشی پوشیدهام و مشغول دویدن یا دوچرخهسواری هستم از تلویزیون تماشا میکند؛ نه در حالتی که دماغم به آن طور صورتم رفته است.»
فلدر که به عنوان گزارشگر و تحلیلگر پارهوقت یوافسی نیز فعالیت میکند، میگوید امامای در خونش است اما سهگانه «دل مشغولی» جدید اوست: «دغدغه الان من بدون شک سهگانه است به دلیل این که مشغول رقابت در آن هستم و در امامای بیشتر یک ناظرم. ولی من همیشه یک رزمیکار باقی خواهم ماند و این هرگز از درونم خارج نخواهد شد. تا زمانی که بمیرم هنرهای رزمی را در فرمهای متفاوت انجام میدهم.»
«جذابیت فوقالعاده سهگانه»
منبع تصویر، Instagram
توضیح تصویر،فلدر با یک سازمان حرفهای سهگانه همکاری میکند
توجه فلدر که در فیلادلفیا به دنیا آمده و بزرگ شده است در دوران شیوع کرونا به ورزش سهگانه جلب شد.
در دورانی که به دلیل شرایط قرنطینه باشگاههای امامای تعطیل شده بودند، فلدر برای حفظ آمادگی بدنیاش شروع به دویدن کرد.
او گفت: «شروع به دیدن ویدئوهای این ورزش کردم و به شدت غافلگیر شدم. در بخش ورزشهای استقامتی آنها عملکردی فرا انسانی دارند. برای من به عنوان ورزشکار شاغل در رشتهای که شما باید تا آخرین حد توانتان تلاش کنید و مرزهای محدودیت را جابجا کنید، سهگانه فوقالعاده جذاب بود.»
فلدر پس از چند ماه تمرین در یک مسابقه سهگانه ثبتنام کرد، اما وقتی فهمید باید با رافائل دوس آنخوس مبارزه کند (پنج روز قبل از برگزاری آن) مجبور به انصراف شد.
فلدر گفت: «مدتها بود که وارد یک باشگاه امامای هم نشده بودم و برای سهگانه تمرین میکردم. آن مسابقه را نبردم اما پنج راند کامل در مبارزه باقی ماندم و این نشان میداد که ورزشکاران سهگانه چه استقامت بالایی دارند. این گونه بود که عشق به این ورزش شروع شد.»
«در هر دو رشته باید بهترین عملکرد را داشته باشید»
منبع تصویر، Getty Images
توضیح تصویر،فلدر الان به عنوان گزارشگر و کارشناس امامای فعالیت میکند
از پادکست رد شوید و به خواندن ادامه دهیدپادکسترادیو فارسی بیبیسیپادکست چشمانداز بامدادی رادیو بیبیسی – دوشنبه ۱۹ اردیبهشت ۱۴۰۱
پادکست
پایان پادکست
فلدر اعتقاد دارد که هر دو ورزش، امامای و سهگانه به ذهنیتی قوی نیاز دارند و تفاوت آنها در بخش فیزیکی ماجراست.
او گفت: «مهمترین مشکلی که برای تطبیق دادن خودم داشتم این است که دو ورزش از نظر بدنی کاملا متفاوت هستند. سهگانه ورزشی قبلی-عروقی است، در حالی که امامای بیشتر ورزشی سرعتی و قدرتی است؛ حرکتهای انفجاری و سپس آرامش.»
«در سهگانه شما باید مدتی طولانی رکاب بزنید و مسئله این است که چه مدت میتوانید با ضربان بالای قلب به کارتان ادامه دهید؟»
فلدر میگوید تفاوت اصلی این دو ورزش، صدماتی است که به بدن وارد میشوند: «من عاشق ورزش جدید هستم و به آن احترام میگذارم، اما لطمهای که آنها به بدن میزنند، متفاوت است. ورزشکاران هر دو رشته احتمالا فشار روانی و فیزیکی یکسانی را تحمل میکنند، اما قضیه در مورد آسیبهایی است که مبارزان امامای با آن روبرو میشوند و من همیشه گفتهام که این سنگینترین ورزش است.»
فلدر میخواهد بدون این که یک ورزشکار حرفهای سهگانه شود، به بالاترین سطح این ورزش برسد.
او میگوید: «حرفهای شدن در سهگانه برایم اهمیت ندارد، چون برای مدتی طولانی به طور حرفهای در امامای شاغل بودم. هدفم این است که در مسابقات کوچکتر شرکت کنم و در گروه سنی خودم قهرمان شوم».
لحظه کلیدی زندگی پل فلدر سال ۲۰۱۹ در بیمارستان رخ داد؛ زمانی که پس از مبارزه با جیمز ویک به دلیل مشکل ریه بستری شده بود.
قهرمان سابق یوافسی در حالی که لولههایی به قفسه سینهاش وصل بودند، روی تخت دراز کشیده بود و به دخترش که برای گذارندن وقت مشغول تمرین باله بود، نگاه میکرد.
فلدر ۳۸ ساله به بیبیسی گفت: «با خودم گفتم که نباید در خاطرات او این گونه ثبت شوم. امامای (هنرهای رزمی ترکیبی) ورزشی فوقالعاه با ورزشکاران حیرتانگیز است، ولی مردم به مشکلاتی که ورزشکاران در چهار یا پنج روز بعد از مبارزه دست به گریبانش هستند، چندان اهمیت نمیدهند.»
فلدر پس از آن سه بار دیگر هم برای سازمان یوافسی مبارزه کرد و پس از آن بود که راهی ورزش سهگانه (شنا، دوچرخهسوای و دو) شد.
او گفت: «حالا (دخترم) خیلی با چیزهایی مثل این (جراحتهای پس از مبارزه) روبرو نمیشود. او من را در حالی که لباس ورزشی پوشیدهام و مشغول دویدن یا دوچرخهسواری هستم از تلویزیون تماشا میکند؛ نه در حالتی که دماغم به آن طور صورتم رفته است.»
فلدر که به عنوان گزارشگر و تحلیلگر پارهوقت یوافسی نیز فعالیت میکند، میگوید امامای در خونش است اما سهگانه «دل مشغولی» جدید اوست: «دغدغه الان من بدون شک سهگانه است به دلیل این که مشغول رقابت در آن هستم و در امامای بیشتر یک ناظرم. ولی من همیشه یک رزمیکار باقی خواهم ماند و این هرگز از درونم خارج نخواهد شد. تا زمانی که بمیرم هنرهای رزمی را در فرمهای متفاوت انجام میدهم.»
«جذابیت فوقالعاده سهگانه»
توجه فلدر که در فیلادلفیا به دنیا آمده و بزرگ شده است در دوران شیوع کرونا به ورزش سهگانه جلب شد.
در دورانی که به دلیل شرایط قرنطینه باشگاههای امامای تعطیل شده بودند، فلدر برای حفظ آمادگی بدنیاش شروع به دویدن کرد.
او گفت: «شروع به دیدن ویدئوهای این ورزش کردم و به شدت غافلگیر شدم. در بخش ورزشهای استقامتی آنها عملکردی فرا انسانی دارند. برای من به عنوان ورزشکار شاغل در رشتهای که شما باید تا آخرین حد توانتان تلاش کنید و مرزهای محدودیت را جابجا کنید، سهگانه فوقالعاده جذاب بود.»
فلدر پس از چند ماه تمرین در یک مسابقه سهگانه ثبتنام کرد، اما وقتی فهمید باید با رافائل دوس آنخوس مبارزه کند (پنج روز قبل از برگزاری آن) مجبور به انصراف شد.
فلدر گفت: «مدتها بود که وارد یک باشگاه امامای هم نشده بودم و برای سهگانه تمرین میکردم. آن مسابقه را نبردم اما پنج راند کامل در مبارزه باقی ماندم و این نشان میداد که ورزشکاران سهگانه چه استقامت بالایی دارند. این گونه بود که عشق به این ورزش شروع شد.»
«در هر دو رشته باید بهترین عملکرد را داشته باشید»
فلدر اعتقاد دارد که هر دو ورزش، امامای و سهگانه به ذهنیتی قوی نیاز دارند و تفاوت آنها در بخش فیزیکی ماجراست.
او گفت: «مهمترین مشکلی که برای تطبیق دادن خودم داشتم این است که دو ورزش از نظر بدنی کاملا متفاوت هستند. سهگانه ورزشی قبلی-عروقی است، در حالی که امامای بیشتر ورزشی سرعتی و قدرتی است؛ حرکتهای انفجاری و سپس آرامش.»
«در سهگانه شما باید مدتی طولانی رکاب بزنید و مسئله این است که چه مدت میتوانید با ضربان بالای قلب به کارتان ادامه دهید؟»
فلدر میگوید تفاوت اصلی این دو ورزش، صدماتی است که به بدن وارد میشوند: «من عاشق ورزش جدید هستم و به آن احترام میگذارم، اما لطمهای که آنها به بدن میزنند، متفاوت است. ورزشکاران هر دو رشته احتمالا فشار روانی و فیزیکی یکسانی را تحمل میکنند، اما قضیه در مورد آسیبهایی است که مبارزان امامای با آن روبرو میشوند و من همیشه گفتهام که این سنگینترین ورزش است.»
فلدر میخواهد بدون این که یک ورزشکار حرفهای سهگانه شود، به بالاترین سطح این ورزش برسد.
او میگوید: «حرفهای شدن در سهگانه برایم اهمیت ندارد، چون برای مدتی طولانی به طور حرفهای در امامای شاغل بودم. هدفم این است که در مسابقات کوچکتر شرکت کنم و در گروه سنی خودم قهرمان شوم».
لحظه کلیدی زندگی پل فلدر سال ۲۰۱۹ در بیمارستان رخ داد؛ زمانی که پس از مبارزه با جیمز ویک به دلیل مشکل ریه بستری شده بود.
قهرمان سابق یوافسی در حالی که لولههایی به قفسه سینهاش وصل بودند، روی تخت دراز کشیده بود و به دخترش که برای گذارندن وقت مشغول تمرین باله بود، نگاه میکرد.
فلدر ۳۸ ساله به بیبیسی گفت: «با خودم گفتم که نباید در خاطرات او این گونه ثبت شوم. امامای (هنرهای رزمی ترکیبی) ورزشی فوقالعاه با ورزشکاران حیرتانگیز است، ولی مردم به مشکلاتی که ورزشکاران در چهار یا پنج روز بعد از مبارزه دست به گریبانش هستند، چندان اهمیت نمیدهند.»
فلدر پس از آن سه بار دیگر هم برای سازمان یوافسی مبارزه کرد و پس از آن بود که راهی ورزش سهگانه (شنا، دوچرخهسوای و دو) شد.
او گفت: «حالا (دخترم) خیلی با چیزهایی مثل این (جراحتهای پس از مبارزه) روبرو نمیشود. او من را در حالی که لباس ورزشی پوشیدهام و مشغول دویدن یا دوچرخهسواری هستم از تلویزیون تماشا میکند؛ نه در حالتی که دماغم به آن طور صورتم رفته است.»
فلدر که به عنوان گزارشگر و تحلیلگر پارهوقت یوافسی نیز فعالیت میکند، میگوید امامای در خونش است اما سهگانه «دل مشغولی» جدید اوست: «دغدغه الان من بدون شک سهگانه است به دلیل این که مشغول رقابت در آن هستم و در امامای بیشتر یک ناظرم. ولی من همیشه یک رزمیکار باقی خواهم ماند و این هرگز از درونم خارج نخواهد شد. تا زمانی که بمیرم هنرهای رزمی را در فرمهای متفاوت انجام میدهم.»
«جذابیت فوقالعاده سهگانه»
توجه فلدر که در فیلادلفیا به دنیا آمده و بزرگ شده است در دوران شیوع کرونا به ورزش سهگانه جلب شد.
در دورانی که به دلیل شرایط قرنطینه باشگاههای امامای تعطیل شده بودند، فلدر برای حفظ آمادگی بدنیاش شروع به دویدن کرد.
او گفت: «شروع به دیدن ویدئوهای این ورزش کردم و به شدت غافلگیر شدم. در بخش ورزشهای استقامتی آنها عملکردی فرا انسانی دارند. برای من به عنوان ورزشکار شاغل در رشتهای که شما باید تا آخرین حد توانتان تلاش کنید و مرزهای محدودیت را جابجا کنید، سهگانه فوقالعاده جذاب بود.»
فلدر پس از چند ماه تمرین در یک مسابقه سهگانه ثبتنام کرد، اما وقتی فهمید باید با رافائل دوس آنخوس مبارزه کند (پنج روز قبل از برگزاری آن) مجبور به انصراف شد.
فلدر گفت: «مدتها بود که وارد یک باشگاه امامای هم نشده بودم و برای سهگانه تمرین میکردم. آن مسابقه را نبردم اما پنج راند کامل در مبارزه باقی ماندم و این نشان میداد که ورزشکاران سهگانه چه استقامت بالایی دارند. این گونه بود که عشق به این ورزش شروع شد.»
«در هر دو رشته باید بهترین عملکرد را داشته باشید»
فلدر اعتقاد دارد که هر دو ورزش، امامای و سهگانه به ذهنیتی قوی نیاز دارند و تفاوت آنها در بخش فیزیکی ماجراست.
او گفت: «مهمترین مشکلی که برای تطبیق دادن خودم داشتم این است که دو ورزش از نظر بدنی کاملا متفاوت هستند. سهگانه ورزشی قبلی-عروقی است، در حالی که امامای بیشتر ورزشی سرعتی و قدرتی است؛ حرکتهای انفجاری و سپس آرامش.»
«در سهگانه شما باید مدتی طولانی رکاب بزنید و مسئله این است که چه مدت میتوانید با ضربان بالای قلب به کارتان ادامه دهید؟»
فلدر میگوید تفاوت اصلی این دو ورزش، صدماتی است که به بدن وارد میشوند: «من عاشق ورزش جدید هستم و به آن احترام میگذارم، اما لطمهای که آنها به بدن میزنند، متفاوت است. ورزشکاران هر دو رشته احتمالا فشار روانی و فیزیکی یکسانی را تحمل میکنند، اما قضیه در مورد آسیبهایی است که مبارزان امامای با آن روبرو میشوند و من همیشه گفتهام که این سنگینترین ورزش است.»
فلدر میخواهد بدون این که یک ورزشکار حرفهای سهگانه شود، به بالاترین سطح این ورزش برسد.
او میگوید: «حرفهای شدن در سهگانه برایم اهمیت ندارد، چون برای مدتی طولانی به طور حرفهای در امامای شاغل بودم. هدفم این است که در مسابقات کوچکتر شرکت کنم و در گروه سنی خودم قهرمان شوم».
منبع خبر: بی بی سی فارسی
اخبار مرتبط: از هنرهای رزمی ترکیبی به سهگانه؛ «نمیخواستم دخترم من را در حالی که دماغم به طرف دیگر صورتم رفته، ببیند»